احیای مغز بچه قورباغه‌ها با تزریق جلبک!
یک مطالعه جدید نشان داده است که قرار دادن جلبک در مغز نوزادان قورباغه می‌تواند مغز آنها را پس از عدم اکسیژن‌رسانی و بروز آسیب‌های مغزی، احیا کند. به نقل از آی‌ای، مغز انسان یک اندام پیچیده و شگفت انگیز است که با وجود اینکه تنها دو درصد از بدن ما را تشکیل می‌دهد، ۲۰
یک مطالعه جدید نشان داده است که قرار دادن جلبک در مغز نوزادان قورباغه می‌تواند مغز آنها را پس از عدم اکسیژن‌رسانی و بروز آسیب‌های مغزی، احیا کند.
به نقل از آی‌ای، مغز انسان یک اندام پیچیده و شگفت انگیز است که با وجود اینکه تنها دو درصد از بدن ما را تشکیل می‌دهد، ۲۰ درصد از اکسیژن بدن را مصرف می‌کند. این بدان معناست که مغز انسان نمی‌تواند بیش از پنج دقیقه بدون اکسیژن زنده بماند و بدون اکسیژن، آسیب‌های جبران ناپذیری مانند سکته مغزی رخ می‌دهد.
اما اگر راهی برای اکسیژن‌رسانی به مغز در حال مرگ و احیای آن وجود داشت، چه می‌شد؟ تحقیقات جدید نشان داده که این کار در قورباغه‌ها امکان‌پذیر است.
محققان در این آزمایش جدید، جلبک سبز و سیانو باکتری را به مغز بچه قورباغه‌های پنجه‌دار آفریقایی که خفه شده بودند، تزریق کردند و دریافتند که این باکتری‌ها توانستند این بچه قورباغه‌ها را زنده کنند.
محققان افزایش اکسیژن موضعی را در زمان حضور جلبک‌های سبز یا سیانوباکتری و فتوسنتز آنها را در زیر نور مشاهده کردند، بدین معنا که باکتری‌ها اساساً فعالیت عصبی را از نو شروع کردند و مغز را از مرگ دور کردند.
سیانوباکتری‌ها(Cyanobacteria) که با نام “سیانوفیت‌ها” نیز شناخته می‌شوند، شاخه‌ای از باکتری‌های گرَم-منفی هستند. آنها عموماً اتوتروف و دارای رنگدانه‌های فتوسنتزی مختلفی از جمله کاروتنوئیدها، فیکوبیلین و انواع مختلف کلروفیل هستند و با کمک این رنگدانه‌ها نور را جذب کرده و در نهایت، فتوسنتز می‌کنند. این باکتری‌ها برای تولید انرژی نیاز به نور و آب دارند. آنها بی‌هوازی هستند یعنی نیازی به مصرف اکسیژن ندارند و اغلب، متحرک هستند. با وجود این که سیانوباکتری‌ها، جلبک نیستند، گاهی به‌صورت تحت‌اللفظی، به آنها جلبک سبز-آبی نیز گفته می‌شود.
نویسندگان در این مطالعه نوشتند: در آینده، میکروارگانیسم‌های فوتوتروفیک می‌توانند وسیله جدیدی برای افزایش مستقیم سطح اکسیژن در مغز به صورت کنترل شده در شرایط خاص اکولوژیکی یا به دنبال آسیب‌های پاتولوژیکی ارائه دهند.
متأسفانه این مفهوم هر چقدر هم که هیجان انگیز باشد، تا کارکرد برای انسان فاصله زیادی دارد.
محققان می‌گویند که می‌توانند این روش را در آزمایشگاه روی ارگانوئیدها یا برش‌های کوچکی از مغز انسان آزمایش کنند. اما حتی اگر این آزمایش نیز ثمربخش باشد، به این معنا نیست که در واقع روی انسان نیز کار می‌کند.
گفتنی است که بدن بچه قورباغه‌ها شفاف است و این سبب می‌شود که به باکتری‌ها نور برسد و بتوانند در حضور آن در مغز فتوسنتز کنند. اما جمجمه انسان شفاف نیست و این امکان برای مغز انسان میسر نیست.
این تیم تحقیقاتی حتی این فرآیند را “بالقوه مضر” توصیف می‌کند، زیرا باکتری‌ها به طور بالقوه می‌توانند خارج از کنترل رشد کرده و عروق خونی را مسدود کنند.
همچنین این واقعیت وجود دارد که اکسیژن بیش از حد نیز می‌تواند در این فرآیند تولید شود که باز هم مضر است. با این حال، این یک آزمایش جالب است.
منبع: ايسنا
اما اگر راهی برای اکسیژن‌رسانی به مغز در حال مرگ و احیای آن وجود داشت، چه می‌شد؟ تحقیقات جدید نشان داده که این کار در قورباغه‌ها امکان‌پذیر است.
محققان در این آزمایش جدید، جلبک سبز و سیانو باکتری را به مغز بچه قورباغه‌های پنجه‌دار آفریقایی که خفه شده بودند، تزریق کردند و دریافتند که این باکتری‌ها توانستند این بچه قورباغه‌ها را زنده کنند.
محققان افزایش اکسیژن موضعی را در زمان حضور جلبک‌های سبز یا سیانوباکتری و فتوسنتز آنها را در زیر نور مشاهده کردند، بدین معنا که باکتری‌ها اساساً فعالیت عصبی را از نو شروع کردند و مغز را از مرگ دور کردند.
سیانوباکتری‌ها(Cyanobacteria) که با نام “سیانوفیت‌ها” نیز شناخته می‌شوند، شاخه‌ای از باکتری‌های گرَم-منفی هستند. آنها عموماً اتوتروف و دارای رنگدانه‌های فتوسنتزی مختلفی از جمله کاروتنوئیدها، فیکوبیلین و انواع مختلف کلروفیل هستند و با کمک این رنگدانه‌ها نور را جذب کرده و در نهایت، فتوسنتز می‌کنند. این باکتری‌ها برای تولید انرژی نیاز به نور و آب دارند. آنها بی‌هوازی هستند یعنی نیازی به مصرف اکسیژن ندارند و اغلب، متحرک هستند. با وجود این که سیانوباکتری‌ها، جلبک نیستند، گاهی به‌صورت تحت‌اللفظی، به آنها جلبک سبز-آبی نیز گفته می‌شود.
نویسندگان در این مطالعه نوشتند: در آینده، میکروارگانیسم‌های فوتوتروفیک می‌توانند وسیله جدیدی برای افزایش مستقیم سطح اکسیژن در مغز به صورت کنترل شده در شرایط خاص اکولوژیکی یا به دنبال آسیب‌های پاتولوژیکی ارائه دهند.
متأسفانه این مفهوم هر چقدر هم که هیجان انگیز باشد، تا کارکرد برای انسان فاصله زیادی دارد.
محققان می‌گویند که می‌توانند این روش را در آزمایشگاه روی ارگانوئیدها یا برش‌های کوچکی از مغز انسان آزمایش کنند. اما حتی اگر این آزمایش نیز ثمربخش باشد، به این معنا نیست که در واقع روی انسان نیز کار می‌کند.
گفتنی است که بدن بچه قورباغه‌ها شفاف است و این سبب می‌شود که به باکتری‌ها نور برسد و بتوانند در حضور آن در مغز فتوسنتز کنند. اما جمجمه انسان شفاف نیست و این امکان برای مغز انسان میسر نیست.
این تیم تحقیقاتی حتی این فرآیند را “بالقوه مضر” توصیف می‌کند، زیرا باکتری‌ها به طور بالقوه می‌توانند خارج از کنترل رشد کرده و عروق خونی را مسدود کنند.
همچنین این واقعیت وجود دارد که اکسیژن بیش از حد نیز می‌تواند در این فرآیند تولید شود که باز هم مضر است. با این حال، این یک آزمایش جالب است.
منبع: ايسنا
برچسب ها :
ناموجود- نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
- نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0