از استانداری در سوئد تا کسب جایزه انجمن ریاضیات اروپا
در دو قسمت پیشین، ما ۱۱ بانو موفق ایرانی که در خارج از ایران با جدیت و کوشش پلههای ترقی را طی کرده و باعث سرافرازی نام ایران در جهان شدهاند را معرفی کردیم. در ادامه این سلسله خبرها قصد داریم بانوان ایرانی دیگری را که درخشیده و افتخارات بسیاری را در حوزه علم و فناوری کسب کردهاند معرفی کنیم.
به گزارش ایسنا، زنان در سراسر جهان با وجود تمام مشکلات و چالشهایی که دارند اما دست از رویاها و اهداف خود نمیکشند و برای مفید بودن و داشتن فردایی درخشان تلاش میکنند. در میان تمام زنان جهان، زنهایی بودند و هستند که با تمام سختیهایی که مواجه هستند گامهای خود را محکم و نیرومند برمیدارند و با تمام قوا برای اثبات جمله “ما زنان میتوانیم” تلاش میکنند.
۱. فریناز کوشانفر
“فریناز کوشانفر”(Farinaz Koushanfar) پژوهشگر ایرانی–آمریکایی و استاد تمام “دانشگاه کالیفرنیا در سن دیهگو “(University of California, San Diego) ، سال ۱۹۷۷ در تهران متولد شد. زمینه پژوهشی و مطالعاتی او مهندسی کامپیوتر و الکترونیک میباشد. وی دوره راهنمایی و دبیرستان را در مدرسه فرزانگان تهران گذرانده است. پدربزرگ کوشانفر او را ترغیب به پیگیری علوم جدید کرد و با تصویری که از ماری کوری، دانشمند زن فرانسوی، در ذهن داشت، فریناز را به پیگیری فیزیک هستهای تشویق میکرد. او در سال ۱۹۹۸ از دانشکده مهندسی برق “دانشگاه صنعتی شریف” در رشته مهندسی برق موفق به دریافت درجه کارشناسی شد و پس از آن برای ادامه تحصیل راهی ایالات متحده آمریکا شد. وی دانشآموخته مقطع کارشناسی ارشد “دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس”(UCLA) در رشته برق و کامپیوتر است. پس از آن کوشانفر در ژانویه سال ۲۰۰۱ راهی “دانشگاه برکلی”(University of California, Berkeley )شد و دکترای خود را در برق و کامپیوتر از این دانشگاه دریافت کرد و در همان حال در رشته آمار و احتمال نیز در مقطع کارشناسی ارشد، ادامه تحصیل داد. وی هماکنون مقیم سن دیگو در کالیفرنیا است و پس از کسب رتبه استادی در دانشگاه رایس اکنون در دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو مشغول به تدریس است. فریناز کوشانفر در سال ۲۰۰۸، جایزه مخترع جوان سال (TR35) را دریافت کرد. این جایزه هر ساله از سوی مجله “تکنولوژی ریویو”(MIT Technology Review) “دانشگاه امآیتی”(MIT)به یکی از ۳۵ مخترع برتر جوان دنیا داده میشود. او به خاطر طراحی نوعی از میکروتراشهها که کاربردهای بسیار گستردهای در صنایعی همچون طراحی و تولید پخشکنندههای چندرسانهای دارد، موفق به دریافت این جایزه شد.
۲. سارا زاهدی
“سارا زاهدی”(Sara Zahedi) استادیار ایرانی-سوئدی متولد سال ۱۹۸۱ در تهران است. وی استادیار “انجمن فناوری رویال”(KTH Royal Institute of Technology) سوئد است که در سال ۲۰۱۶ برنده جایزه انجمن ریاضیات اروپا شد. تحقیقات او در ارتباط با بهبود شبیهسازی کامپیوتری رفتار سیالاتی که با هم مخلوط نمیشوند مثل آب و نفت اهمیت دارد. دینامیک سیالات محاسباتی یا سیاِفدی یکی از شاخههای مکانیک سیالات است که با استفاده از آنالیز عددی و الگوریتمهای عددی، مسائل مشتمل بر شارههای سیالاتی را تجزیه و تحلیل میکند. از کامپیوترها برای شبیهسازی بر هم کنش مایعات و گازها با سطوح شرایط مرزی استفاده میشود. این شاخه از مکانیک سیالات، مکانیک قدیم را به علوم رایانه و توانمندیهای نوین محاسباتی آن در نیمهٔ دوّم قرن بیستم و در سدهٔ جدید میلادی وصل میکند.
۳. مینواختر زند
“مینو اختر زند” (Minoo Akhtarzand) سال ۱۳۳۵ در تهران متولد شد. وی اُستاندار شهر یونشوپینگ در کشور سوئد و عضو هیئت رئیسه “دانشگاه سودرتن”(Souderton university) در استکهلم است.
وی دانشآموخته سال ۱۹۷۸ در رشته مهندسی برق از “مؤسسه سلطنتی فناوری استکهلم”(KTH) است. از جمله سمتهای قبلی وی، مدیریت عامل شرکت تولید انرژی “واتن فال”، مدیر کل شورای استانی کار در شهر “اوپسالا “سوئد و مدیریت عامل شرکت راه آهن سوئد (بان ورکت) است. اخترزند در ماه مه سال ۲۰۱۰ به سمت استانداری یونشوپینگ سوئد منصوب شد. او نخستین ایرانی بود که سمت استانداری را در سوئد به عهده میگرفت.
۴. سبا ولدخان
“سبا ولدخان”(Saba Valadkhan) دانشمند ایرانی برجسته زیستشناسی مولکولی مقیم آمریکا است. او که فارغالتحصیل دکترا از “دانشگاه علوم پزشکی ایران” و “دانشگاه کلمبیا”(Columbia University )است، اکنون کرسی استادی دانشگاه” کیس وسترن رزرو”(Case Western Reserve University) را بر عهده دارد. سبا ولدخان برنده جایزه سال ۲۰۰۵ “انجمن پیشبرد علوم آمریکا” گردید و جایزه مقاله برتر مجله ساینس سال ۲۰۰۴ را نیز کسب کرد.
۵. رکسانا ورزا
“رکسانا ورزا”(Roxanne Varza) مدیر کارآفرین ایرانیالاصل اهل ایالات متحده آمریکا است. وی در حال حاضر مدیرعامل مرکز رشد “استیشن اف”(Station F) در فرانسه است. رکسانا ورزا ۸ فوریه ۱۹۸۵ در یک خانواده مهاجر ایرانی در شهر سانفرانسیسکو به دنیا آمد، پدرش فارغالتحصیل دانشگاه استنفورد و مادرش معلم زبان بود.
او در کالیفرنیا به مدرسه رفت و زبان فرانسه را هم در دوره دبیرستان آموخت و در سال ۲۰۰۶ مدرک زبان و ادبیات فرانسه را از “دانشگاه UCLA” دریافت کرد، سپس در سال ۲۰۰۷ به آژانس سرمایهگذاری بینالمللی فرانسه پیوست و تصمیم به اقامت و ادامه تحصیل در فرانسه گرفت. او بین سالهای ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۱ مدارک کارشناسی ارشد خود را در رشتههای تجارت بینالملل و سیاست اقتصاد بینالملل دریافت کرد، رشتههایی تحصیلی که زمینههای آشنایی او با استارتاپها و علاقهمندیاش را به این نوع شرکتهای نوپا فراهم کرد.
او در سال ۲۰۱۰ زمانی که ۲۵ ساله بود از سوی سایت “بیزنس اینسایدر” در جایگاه ششم لیست ۳۰ زن برتر کمتر از ۳۰ سال جهان در حوزه تکنولوژی قرار گرفت.
او در دوران دانشجویی وبلاگ techbeguette را در حوزه استارتاپها راهاندازی کرد و این کار زمینهساز آن شد که بین سالهای ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۱ سردبیری یک وبسایت معتبر در زمینه استارتاپها را به عهده بگیرد.
۶. آزاده تبازاده
“آزاده تبازاده” (Azadeh Tabazadeh) زاده سال ۱۳۴۶ در تهران است. وی دارنده دکترای شیمیفیزیک از “دانشگاه استنفورد کالیفرنیا”(Stanford University) است. او در هفت سالگی به ایالات متحده مهاجرت کرد. وی هماکنون استاد دانشگاه استنفورد است و به همراه همسرش روی پروژهای تحقیقاتی فعالیت دارد. پروفسور آزاده تبازاده دارنده جوایز بسیاری از جمله مدال اتحادیه ژئوفیزیک آمریکا در سال ۲۰۰۱ است. او همچنین “جایزه دفتر سیاست علم و فناوری ” را دریافت کرده است. از افتخارات وی میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
سال ۱۹۸۷ در سن ۲۰ سالگی – B.S. در شیمی (بالاترین افتخارات) دانشگاه کالیفرنیا، لسآنجلس
سال ۱۹۸۸ در سن ۲۱ سالگی – معاون پژوهشی گروه شیمی، دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس
سال ۱۹۹۰ در سن ۲۳ – M.S. شیمی در دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس
سال ۱۹۹۱ در سن ۲۴ – معاون پژوهشی گروه جوی علوم، UCLA
سال ۱۹۹۲ در سن ۲۵ – آموزش دستیار، گروه جوی علوم، UCLA
در سال ۱۹۹۴ در سن ۲۷ – همکار فوق دکترا، مرکز تحقیقات Ames ناسا
در سال ۱۹۹۴ در سن ۲۷ – دکتری D. در شیمی فیزیک دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس
سال ۱۹۹۷ در سن ۳۰ سالگی – دانشمند محقق علوم زمین، مرکز تحقیقات Ames ناسا
سال ۲۰۰۲ در سن ۳۵ سالگی – دانشمند محقق ارشد، مرکز تحقیقات Ames ناسا
سال ۲۰۰۵ در سن ۳۸ – دانشیار دانشگاه Standford – مهندسی محیط زیست
انتهای پیام