از قدرت فولاد تا شهرت در رومانی + فیلم

امسال که هر دو مجدداً برای دیدار با خانواده‌هایشان به اصفهان آمدند با یکدیگر هم‌صحبت شدیم و قول مصاحبه را گرفتیم. روزهای آخر حضورشان در اصفهان سپری می شد که تماس گرفتند و وعده کردیم تا بنشینم و حرف دلشان را در دنیای هندبال و اروپا بشنویم.

سید علی‌رضا موسوی، ۲۸ ساله متولد مبارکه اصفهان است. او رشته هندبال را از ۹ سالگی در شهرستان مبارکه زیر نظر محمد سلیمانی و محمود مطیعی آغاز کرد و پس از چند سال بازی کردن به تیم نوجوانان فولاد مبارکه سپاهان تحت هدایت محمود سلطانی پیوست. پس‌ از آن به تیم جوانان، سپاهان نوین و در پایان به مدت سه سال در تیم بزرگسالان سپاهان بازی کرد و از سال ۹۱ به لیگ مجارستان رفت. سه سال در لیگ هندبال مجارستان و تاکنون ۵ سال است که در لیگ هندبال رومانی فعالیت دارد.

با علیرضا موسوی و محسن باباصفری از هندبالیست‌های تیم ملی که هر دو اکنون در لیگ هندبال رومانی شاغل هستند هم‌صحبت شدیم. گفت وگو را ابتدا با علیرضا موسوی آغاز کردیم:

چی شد که لژیونر شدید؟

با تیم ملی جوانان در مسابقات جهانی یونان بودیم و با تیم ملی مجارستان بازی داشتیم. در آن بازی فعالیت خوبی داشتیم و پس‌ازآن خواهان جذبم در لیگ این کشور شدند. ایمان جمالی در ابتدا به مجارستان رفت تا وضعیت تیم‌ها را بررسی کند. پس از صحبت‌های اولیه ایمان جمالی، من هم به مجارستان رفتم و به لیگ این کشور وارد شدیم. البته ایمان جمالی یک سال زودتر از ما در این کشور شاغل شد.

پیگیر بازی‌های لیگ ایران هستید؟

بازی‌های تیم هندبال سپاهان را دنبال می‌کنم. این تیم باشگاه گذشته ام بوده است.

لیگ فوتبالم را هم پیگیری می‌کنید؟

فقط سپاهان.

نظرت در مورد لیگ هندبال ایران؟

این لیگ مانند گذشته بَد است. بابت این لیگ افسوس زیادی می‌خوردم. لیگ ایران از لحاظ کیفیت و رقم قرارداد مناسب نیست و همانند ۱۰ سال گذشته است. سطح بازیکنان خوب است و بازیکنان خوبی در ایران هستند؛ اما زمانی که بازیکن پول خوبی دریافت نمی‌کند و امکانات خوبی هم نداشته باشد، کیفیت آن افت می‌کند. بدون شک اگر سرمایه‌گذاری بر روی این رشته شود، استعدادهای خوبی در ایران است.

درگذشته اصفهان قطب هندبال بود. به نظرت هنوزم هم هست؟

زمانی اصفهان قطب هندبال ایران بود، اما کاری کردند که همه از اصفهان رفتند و به باشگاه‌های دیگر پیوستند. اصفهان در رده‌های نوجوانان و جوانان بازیکن ساز است. مربیان اصفهانی بازیکن ساز هستند. مربیانی چون اسماعیل دهقان، علی مشفق، آقای کشانی، مصطفی غلامی، مهدی رهبری و … بازیکن‌سازهای اصفهان هستند. استعداد ما را این مربیان کشف کردند و ارتقا دادند و امیدوارم امکاناتی در اختیار این عزیزان قرار گیرد تا بتوانند باز هم استعدادیابی کنند تا آینده هندبال ایران را در رده‌های بالا مشاهده کنیم.

مهم ترین علت مهاجرت بازیکنان؟

رقم قرارداد تاثیرگذار است، اما امکانات نیز وجود ندارد؛ اگر پول خوب باشد، چرا بازیکن خواهان لژیونر شدن باشد؟

این روزها با مهاجرت نخبگان ورزشی روبرو هستیم.

شرایط اقتصادی کشور کمی بر روی ورزش تأثیر گذاشته است. با افزایش قیمت دلار و یورو، تیم‌ها توان برگزاری اردو یا اعزام به مسابقات را ندارند. به تازگی متوجه شدم که تیم زاگرس اسلام‌آباد غرب و فولاد مبارکه سپاهان برای اعزام به مسابقات آسیایی مشکل تأمین مالی داشتند. امیدوارم این مشکل برطرف شود، چراکه استعدادهای بسیار خوبی در ورزش ایران وجود دارد. امیدوارم شرایط همانند گذشته شود و همه در داخل ایران به فعالیت ورزشی خود مشغول باشند.

شروع تیم ملی از چه سالی بود؟

۱۶ ساله بودم که به تیم ملی نوجوانان دعوت شدم، اما از همان زمان در تیم ملی بزرگسالان نیز حضور داشتم.

در اردوی قطر سه دیدار تدارکاتی برگزار کردید. سطح تیم ملی را چطور ارزیابی می‌کنید؟

سه دیدار تدارکاتی و شش جلسه تمرین در قطر برگزار کردیم. بازی اول برابر الاهلی قطر قرار گرفتیم که پیروز شدیم. در بازی دوم و سوم به مصاف تیم ملی قطر رفتیم که در این دیدارها هماهنگی لازم را نداشتیم و نتیجه را واگذار کردیم. امیدوارم در مسابقات آینده برابر این تیم بهتر ظاهر شویم.

از رومانی و تیم دینامو بخارست بیشتر صحبت می‌کنید.

تیم دینامو بخارست رومانی  در چهارسال گذشته قهرمان لیگ هندبال رومانی بوده است. به‌عنوان اولین ایرانی وارد لیگ این کشور شدم (از سال ۲۰۱۵) و تاکنون چهار قهرمانی لیگ برتر، سه قهرمانی سوپر کاپ و دو قهرمانی جام حذفی به همراه تیم دینامو به دست آورده‌ام. امسال نیز در جام‌حذفی به چهار تیم رسیده‌ایم و در لیگ برتر نیز تاکنون قهرمان نیم‌فصل هستیم و امیدوارم امسال نیز برای پنجمین سال متوالی به قهرمانی دست پیدا کنیم.

وضعیت دینامو بخارست در جام باشگاه‌های اروپا به چه صورت است؟

دینامو یکی از تیم های خوب و مطرح در هندبال اروپا است و در لیگ تاکنون نتایج خوبی بدست آوردیم و در لیگ رومانی و باشگاه های اروپا همواره از تیم های مدعی بوده است.

به‌عنوان یک هندبالیستِ لژیونر، موفیقت‌هایی زیادی را در خارج از ایران به دست آورده‌اید؛ چه احساسی دارید؟

بسیار خوشحال هستم که به عنوان یک ورزشکار موفقیت‌هایی را برای ایران کسب کنم، اما با مقام‌هایی که تاکنون کسب کرده‌ام (چهار قهرمانی لیگ‌برتر، سه قهرمانی سوپرکاپ و دو قهرمانی جام حذفی) اگر یک فوتبالیست به دست آورده بود، همه جا حرف او بود و حلوا حلوایش می‌کردند!

انتظار و خواسته‌ای دارید؟

از مسئولان فدراسیون، صدا و سیما و شما خبرنگاران انتظار دارم تا به ورزش هندبال نیز بپردازید. ممکن است استعدادهایی در این کشور وجود داشته باشد که با نگاه کردن بازی هندبال یا خواندن خبرهای آن به سمت این ورزش بیایند و استعداد آن‌ها شکوفا شود و شاید در آینده هندبالیستی همچون محسن باباصفری، الله کرم استکی و علیرضا موسوی شوند. امیدوارم فاصله تبعیض میان فوتبال و هندبال کم شود. یک فوتبالیست در ایران پیدا کنید که این همه قهرمانی در لیگ‌های معتبر اروپایی به دست آورده باشد.

محسن باباصفری در یکی از مصاحبه‌های خود گفته بود که “هندبال مظلوم است”، نظر شما هم همین است؟

هندبال ورزشی مردانه است و برخوردهای بالایی دارد و ما مظلوم ظاهر شدیم. در اروپا پس از فوتبال، هندبال رشته محبوب مردم است. در رومانی بیش از ۶۰ بازی انجام می‌دهیم که تمام بازی‌ها پخش زنده است و به همین دلیل مردم رومانی ما را به خوبی می‌شناسند؛ اما در ایران شرایط متفاوت است و متاسفانه فکر نکنم هندبال سالی دوبار پخش زنده داشته باشد. هندبال ایران در گذشته صاحب سبک بود، اما اکنون لیگ کشورش پخش مستقیم ندارد. هندبال ظرفیت و پتانسیل بالایی دارد و ما هم می‌توانیم بهتر از والیبال و فوتبال نتیجه کسب کنیم؛ اما از هندبال هیچ حمایتی نمی شود.

شما به عنوان یک خبرنگار آیا می‌دانستید که این همه مقام به دست آورده‌ام؟ اما اگر یک فوتبالیست گلی به ثمر برساند تا یک سال همه جا حرف او است. بیش از ۱۰ قهرمانی در لیگ اروپا دارم و یک، سومیِ لیگ هم در مجارستان به دست آورده‌ام، اما یکبار هم نشده خبرنگاری، سوالی درباره این موضوع بپرسد. برخی از فوتبالیست‌ها که در لیگ‌های اروپایی مشغول هستند، به دروغ شایعاتی مبنی بر پیشنهاد از تیم‌های مطرح اروپایی بیان می‌کنند تا خودشان را سر زبان مردم نگه دارند و خبر آن‌هم در تمام کشور می‌پیچد، اما من این همه قهرمانی به دست آورده‌ام و پرچم ایران را در همه کشورها بالا برده‌ام، اما هیچ خبری از ندارند. من و یک فوتبالیست چه تفاوتی داریم.

گویا دل پری از فوتبال دارید…

به این دلیل است که چنین وضعیتی جوانمردانه نیست. قبول داریم که فوتبال ورزشی است که همه این رشته را دوست دارند، اما دلیل دارد. فوتبال همیشه پخش مستقیم است و هر شبکه‌ای که بزنید فوتبال است. بیایید بازی‌های هندبال، بسکتبال، کشتی، کبدی و دیگر رشته‌ها را هم دو سال پخش مستقیم کنید و ببینید که افرادی هم به این رشته‌ها ترغیب می‌شوند، اما ایران فقط به فوتبال می‌پردازد و در کوچک‌ترین اتفاقات این رشته از رئیس‌جمهور تا وزارت‌خانه ها همگی ورود پیدا می‌کنند تا مشکلشان را حل کنند. این ظلمی است که در حق دیگر رشته‌ها می‌شود. بیاید به رشته‌های دیگر هم کمک کنید. به خدا هندبال، کشتی، والیبال و … هم مشکل دارند. کشور ما تیم سالاری دارد و آن هم فقط تیم فوتبال است. برای ما ناپدری و برای رشته‌های دیگر پدر هستند. به خدا ما هم متعلق به ایران هستیم. هندبال اکنون بالای ۱۰ میلیارد بدهی دارد. نتایج را هم بررسی کنید. قصد بی احترامی به تیم ملی فوتبال را ندارم و همه بازیکنان دوست و برادر من هستند، ولی می‌گویم با این‌همه هزینه نتیجه خوبی نمی‌گیرند.  می‌خواهم تنها ۱۰ درصد هزینه‌ای که خرج فوتبال می‌شود را هزینه دیگر رشته‌ها کنید. ورزش ایران مانند یک خانواده است و این کار مانند این است که پدر خانواده تمام مال خود را خرج تنها یک فرزند خود کند. دیگر بچه‌ها چه فکری در مورد این پدر می‌کنند. از مسئولان خواهش می‌کنم نگاه ویژه‌ای به دیگر رشته‌ها علی الخصوص هندبال کنند. استعدادهای خوبی داریم که می‌توانند بیشتر هم شوند. شک نکنید، اگر حمایت کنند هندبال می‌تواند همیشه در سطح اول آسیا و هشت تیم برتر جهان باشد. امیدوارم روزی مسئولان بیدار شوند و ببیند چه ظلمی در حق دیگر رشته‌ها می‌کنند.

در رومانی برخورد باشگاه و مردم این کشور با شما چطور است؟

این مقداری که در رومانی من را می‌شناسند، مردم ایران من را نمی‌شناسند. قدر زحمات ما را می‌دانند و هر بازی که داریم بیش از ۴ هزار نفر تماشاگر به سالن می‌آید. زمانی که به خیابان می‌رویم، مردم بسیار عزت و احترام به ما می‌گذارند و علت آن هم اول از همه این است که بازی‌های ما پخش مستقیم است و دومین دلیل آن اینکه میان ورزش‌های کشورشان تفاوت قائل نمی‌شوند. فکر می‌کنم ۸۰ درصد مردم رومانی، من، باباصفری، برادران استکی، حیدری راد و … را می‌شناسند.

فرهنگ مردم رومانی چگونه است؟

فرهنگ مردم رومانی بسیار خوب است و نزدیک به کشورمان است. رسم و رسومات خاص خود را دارند و به این اعتقادات احترام می‌گذارند. همانند ما که برای عید نوروز رسم و رسومات سنتی داریم و برای مثال خانه تکانی انجام می‌دهیم، آن‌ها هم پیش از سال نو میلادی خانه تکانی می‌کنند. برای سال نو لباس محلی می‌پوشند و رسم و رسومات نزدیک به ایران دارند.

ارتباط مردم رومانی با شما چطور است؟

بسیار ما را دوست دارند. مردم آن کشور به خصوص طرفداران تیم خودمان بسیار ما را دوست دارند و همیشه احترام می‌گذارند. تولد برای ما می‌گیرند.

کدام یک از بازیکنان ایرانی دیگر در تیم شماست؟

سعید حیدری در تیم ما است. به تازگی ایمان جمالی هم به تیم ما پیوسته، اما فعلاً دچار آسیب‌دیدگی است و نمی‌تواند بازی کند.

اسم ایمان جمالی را آوردید؛ همانند او پیشنهاد دیگری از تیم ملی کشورهای دیگر نداشتید؟

تیم ملی رومانی از طریق آقای حیدری پیشنهاد داده بودند؛ اما من قبول نکردم. پیشنهاد تیم ملی این کشور تنها یکی دوبار نبود و نزدیک به ۱۰ بار پیشنهاد دادند.

در رومانی آشپزی می‌کنید؟

سعید حیدری که متأهل است و برخی اوقات خانم او غذا درست می‌کند و پیش آن‌ها می‌روم، برخی مواقع خودم غذا درست می‌کنم و گاهی از رستوران سفارش می‌دهم، اما در کل شرایط بسیار سخت است. دوست دارم زمانی که به خانه برمی‌گردم غذا آماده باشد؛ اما زندگی ما این‌گونه نیست و ببینیم در آینده چه می‌شود.

آنجا عاشق کسی نشدی؟

خدا را شکر هنوز به کسی دل نداده‌ام. (با خنده)

چرا خدا را شکر؟

حالا تمام تمرکزم بر روی هندبال است و به چیز دیگری فکر نمی‌کنم.

تفریحاتت در رومانی بیشتر چیست؟

با بچه‌ها در خانه محسن، سعید، ایمان یا خود من جمع می‌شویم. گاهی به تماشای فوتبال، بسکتبال یا رشته‌های دیگر دینامو می‌رویم، ما هر سه روز یکبار بازی داریم و فشار زیادی بر روی ما است و زمانی برای تفریح نداریم.

پیشنهاد بهتری از کشورهای دیگر نداشتید؟

خدا شاهده هر سال پیشنهادهای بهتری از کشورهای دیگر چون آلمان، اسپانیا، فرانسه و مجارستان دارم، اما بعد از گذشت ۵ سال در رومانی و آشنایی با زبان و فرهنگ این کشور ترجیح داده‌ام در این لیگ بمانم، مانند خانه دومم است. می‌گویند هر کجا عزت و احترام برای تو است خانه دوم تو است و من آن‌جا عزت و احترام خوبی دارم. پرداختی تیم هم که خوب و سر زمان است و تیم‌مان هم که قهرمان هندبال رومانی است.

در پایان به نظر شما امسال در لیگ فوتبال ایران چه تیمی قهرمان می‌شود؟

از خدا می‌خواهم که بهترین اتفاق برای سپاهان رقم بخورد، من ورزشم را مدیون این باشگاه هستم. ما بچه مکتب سپاهان هستیم. سپاهان از تیم های خوب و مدعی لیگ ایران است و این فصل بازیهای خوبی را به نمایش گذاشته است و هراتفاقی رخ دهد باز هم من عاشق این تیم هستم.

قرار مصاحبه ما با حضور هر دو نفر بود اما محسن باباصفری به دلیل مشکلی که برایش پیش آمده بود کمی دیرتر آمد و مصاحبه ما با علیرضا موسوی به پایان رسیده بود. مدت کوتاهی هر دو نفر نشستند و پس از کمی گپ زدن علیرضا موسوی از میان ما جدا شد تا مصاحبه‌مان با محسن باباصفری را آغاز کنیم. در ابتدا از او خواستیم تا خود را معرفی کند.

 باباصفری گفت: هندبال را سال ۱۳۷۸ از تیم نونهالان باشگاه فولاد مبارکه سپاهان شروع کردم. سال ۷۹ با تیم هندبال باشگاه سپاهان اولین مدال کشوری خود را به دست آوردم و از این مرحله بود که روند پیشرفت خود را ادامه دادم. رشد خوبی در هندبال سپاهان داشتم و توسط یکی از پسرخاله‌هایم که در تیم نوجوانان سپاهان هندبال بازی می‌کرد با این رشته آشنا شدم.

طریقه آشنایی شما با هندبال چگونه بود؟

پسرخاله‌ام در تیم جوانان سپاهان بازی می‌کرد و یک روز به من گفت من در تیم سپاهان بازی می‌کنم به ما پیراهن و شورت می‌دهند. سپاهان باشگاه خوبی است و ما هم خانوادگی و در کل مردم رهنان عرق خاصی به تیم سپاهان داریم. من هم سپاهان را خیلی دوست داشتم و به عشق پیراهن سپاهان با او رفتم تا پیراهن سپاهان را بگیرم که در رشته هندبال شروع به فعالیت کردم.

فکر می‌کردید برای گرفتن یک پیراهن راه به اروپا پیدا کنید؟

به عشق گرفتن یک پیراهن به سپاهان رفتم و فکر نمی‌کردم که چنین رشدی داشته باشم و به اینجا کشیده شوم. از اول هم با تیم جوانان سپاهان شروع کردیم. مربی پسرخاله‌ام “مهدی رهبری” بود که از من تست گرفتند، گفتند که می‌تواند با توجه به قدی که داشتم رشد خوبی کند. بعد به تیم نونهالان با هدایت آقای “اسماعیل دهقان” که یکی از مربیان زحمتکش هستند و آقای “رهبری” شروع به فعالیت کردم. این روند را تا سال ۱۳۸۲ ادامه دادم که به همراه تیم نونهالان و نوجوانان سپاهان بازی می‌کردم. تمام رده‌ها حضور داشتم و زمانی که در تیم نونهالان بودن در تیم نوجوانان هم از من استفاده می‌شد. زمانی که به نوجوانان رفتم در تیم جوانان هم از من استفاده شد و همیشه از من در یک رده بالاتر هم استفاده می‌کردند. چون رشد خوبی داشتم خدا را شکر سال ۱۳۸۲ به تیم ملی جوانان دعوت شدم. ۱۵، ۱۶ سال داشتم؛ اما برای تیم ملی جوانان دعوت شدم. قبل از آن هم به تیم ملی دانش آموزی دعوت شده بودم که متاسفانه پاسپورت من گم شد و بازی‌های جهانی دانش آموزان در مجارستان را از دست دادم. مربی جوانان نظر ویژه‌ای بر روی من داشت؛ اما به دلیل این‌که پاسپورتم گم شد، نتوانستم تیم را همراهی کنم و بعد از آن به تیم ملی نوجوانان دعوت شدم. سال ۱۳۸۴ در بازی‌های نوجوانان آسیا شرکت کردیم که اولین دوره بازی‌ها بود که در رده نوجوانان در آسیا انجام شد، ما هم در آن شرکت کردیم و توانستیم در مسابقات دوم شویم.

پس‌ از این مسابقات بود که پله‌های ترقی به‌صورت جدی طی شدند و رده‌های ملی را یکی پس از دیگری طی کردم و از سال ۸۷ تاکنون در رده بزرگسالان تیم ملی هندبال بازی می‌کنم.

چه شد در این رشته دروازه‌بانی را انتخاب کردی؟

در ابتدا بازیکن کناری بودم، اما روزی دروازه‌بان رده نوجوانان سپاهان تصادف کرد و دستش شکست. دروازه‌بان دیگرمان هم امتحان داشت و به مسابقه نیامده بود و با تیم فلاورجان مسابقه داشتیم. آن روزها فلاورجان تیم بسیار قدرتمندی داشت و کادر فنی نگاه کردند و دیدند چه کسی از همه مظلوم‌تر است (باخنده) و من متاسفانه یا خوشبختانه درون دروازه ایستادم.

عملکردت درون دروازه چطور بود؟

خوشبختانه اکثر توپ‌ها به من برخورد می‌کرد و این موضوع باعث شد تا آقایان “دهقانی و رهبری” نظر مثبتی داشتند که من را در درون دروازه قرار دهند. مربیان بسیار خوب و زحمت کشی در اصفهان داریم که به من کمک کردند که باید از آن‌ها تشکر کنم و شاید نام برخی از آن‌ها را فراموش کنم اما باید از آقایان کشانی، مشفقی، رهبری، دهقان، اخوان، حبیبی، رحیم زاده، مرتجی، غلامی و … که همگی در رشد و پیشرفت من نقش بسزایی داشتند تشکر کنم.

چه سالی به عنوان بازیکن لژیونر انتخاب شدید؟

از سال ۱۳۷۸ به سپاهان آمدم تا سال ۹۲ در تیم باشگاهی سپاهان بودم و دانشجوی دانشگاه تربیت بدنی دانشگاه اصفهان بودم و یک جورایی گیر بودم. البته شرایطم نیز در باشگاه سپاهان خوب بود و همه امکانات و شرایط مهیا بود، اما یک دوره‌ای شد که دیدم باید بروم.

مشکل سربازی نداشتید؟

سال ۱۳۸۴ که ما مقام گرفتیم و به دلیل اینکه مقام خوبی کسب کردیم و به جام جهانی راه پیدا کردیم، از سربازی معاف شدم. سال ۱۳۹۲ فهمیدم که باید پیشرفت بیشتری داشته باشم به تیم دیگری بروم و خدا را شکر پله‌هایم بعد از سپاهان قشنگ طی شد. یک پیشنهاد خیلی خوب از تیم ثامن الحجج داشتم و همان زمان که رضایت نامه گرفتم، همان سال تیم سپاهان هندبالش منحل شد و من از سال ۱۳۹۲ به تیم هندبال ثامن الحجج پیوستم. البته با این تیم به دلیل پیشنهادهای زیادی که از کشورهای دیگر داشتم، توافق کردم که اگر پیشنهاد خارجی‌ام را پذیرفتم، بتوانم به کشورهای دیگر بروم که قبول کردند. البته یکسری مشکلات هم بود که بعداً حل شد. یک‌فصل هم ثامن‌الحجج بازی کردم و بعد از آن یک پیشنهاد خوب از باشگاه “تاتابانیای مجارستان” داشتم که یکی از تیم‌های معروف و مشهور اروپایی است. از آنجا استارت کار من به عنوان یک بازیکن لژیونر آغاز شد.

از تیم‌هایی که در اروپا تا کنون پیوستید، بگویید؟

در سال ۲۰۱۵ شروع کردم و یک فصل تیم “تاتابانیای مجارستان” بودم، نیم‌فصل تیم “پلین مجارستان” و بعد از آن یک سال به ایران آمدم و بعد از آن دوباره از تیم “گوزتپه” ترکیه شروع کردم. الان سه فصلی است که در رومانی هستم. دو فصل در تیم بخارست رومانی و اکنون هم در تیم شعرای رومانی حضور دارم.

انگیزه شما برای لژیونر شدن چه بود؟

من از سن ۲۰ سالگی دوست داشتم که به یک تیم خیلی خوب و بزرگ خارجی بروم و خدا را شکر که تمام امکانات و شرایط برای من مهیا شد و به یک تیم خوب پیوستم و در آن تیم رشد و مراحل تغییر خود را طی کنم و تا کنون خیلی راضی هستم.

رفاقت تو با سید (علیرضا موسوی) به دوران سپاهان باز می‌گردد؟

رفاقت بسیار خوبی با آقایان موسوی، جمالی و البته با تمام بچه‌های هندبال دارم. همانطور که می‌دانید آقای جمالی اولین لژیونر ایرانی بود (سال ۲۰۰۰) که در اروپا بازی کرد، بعد از آن آقای موسوی به اروپا راه پیدا کرد (۲۰۱۳) و پس‌ از این دو نفر من بودم (در سال ۲۰۱۵) که به تیم‌های اروپایی پیوستم. البته باید به این نکته اشاره کنم که پیش از ما بازیکنانی چون حجت صفری و هادی زمانی در کشورهای عربی بازی می‌کردند، اما در تیم‌های اروپایی اولین نفرات ما سه نفر بودیم.

لیگ هندبال ایران را بررسی می‌کنید؟

۱۰۰ درصد. هم لیگ و هم بازیکنان را بررسی می‌کنم و حتی با بعضی از آن‌ها در تماس هستیم؛ اما همان‌طور که می‌دانید، همچنان اسپانسر و حامی خوبی تیم ها ندارند که باعث تأسف است، چراکه بعد از گذشت چند سال ما همچنان مشکل پرداخت حقوق بازیکنان را داریم. امیدوارم به زودی با توجه به اینکه رقم بازیکنان هندبال پایین است، حداقل پرداختی آن‌ها در زمان بندی دقیق خود باشد.

لیگ فوتبال ایران را هم زیر نظر دارید؟

لیگ برتر فوتبال ایران را هم فقط باشگاه سپاهان و ذوب‌آهن به‌خصوص سپاهان را پیگیری می‌کنم. نتایج این دو تیم را صد در صد دنبال می‌کنم و مثلاً اگر همزمان بازی داشته باشیم، بلافاصله پس‌ازآنکه به رختکن می‌آیم، اول از احوال خانواده و پس‌ از آن نتیجه سپاهان را پیگیری می کنم.

لیگ رومانی و سطح مسابقات را چطور ارزیابی می‌کنید؟

من سومین سالی است که در رومانی هستم و نمی‌خواهم، بگویم که سطح آن در حد لیگ کشورهای آلمان، فرانسه، اسپانیا و مجارستان است، اما پس‌ازاین چند کشور از معتبرترین و سطح بالاترین لیگ‌های دنیا است. لیگ خوبی است و بازیکنان خارجی خوبی در آن شرکت می‌کنند. امکانات و قراردادهای مالی خوبی دارند. از سال گذشته قوانین جدیدی گذاشتند، تا بازیکنان سطح اول دنیا در لیگشان حضور پیدا کنند؛ بنابراین در حال سرمایه‌گذاری در لیگ خود هستند تا به سطح بالاتری برسد و فکر می‌کنم در سال‌های آینده رومانی در جمع سه لیگ معتبر در رشته هندبال قرار خواهد گرفت.

شناخت خود شما از این لیگ چگونه بود؟

اوایل حضورم و حدوداً تا یک ماه شناختی از این لیگ نداشتم، اما بعد از شروع کار، تیم‌های دیگر هم بر روی ما تمرکز کرده بودند به‌خصوص زمانی که چند بازیکن دیگر ایرانی هم خوش درخشیده بودند. زمانی که من و حیدری راد دو سنگربان ایرانی شروع کردیم و درخشش‌هایی را در این لیگ داشتیم، جلوه ویژه‌ای به لیگ رومانی داد.

تاکنون اتفاق جالبی در لیگ رومانی با حضور شما لژیونرها افتاده است؟

زمانی که در تیم بخارست بودم و با دینامو به فینال بازی‌ها راه پیدا کردیم، دروازه‌بان‌های دو تیم ایرانی بودند که همه نگاه‌ها بر روی ما دو دروازه‌بان بود. در رومانی نگاه ویژه‌ای به ورزشکاران ایرانی دارند و حالا همه از هندبالیست‌های ایرانی صحبت می‌کنند و اگر از فردی در خیابان رومانی در خصوص ایران سؤال کنید، می‌گویند ایران هندبالیست‌های خوبی دارد و از این بابت خوشحالیم زیرا توانسته‌ایم هندبال ایران را به اروپا و حتی آفریقا معرفی کنیم.

به مردم رومانی اشاره کردید؛ فرهنگ مردم این کشور نسبت به ایران چگونه است؟

فرهنگ مردم کشور رومانی بسیار نزدیک به فرهنگ مردم ایران است. همانند مردم ایران شاد، خونگرم، لطافت و … دارند و گاهی فکر می‌کنم در ایران هستم. در رومانی یک رستوران ایرانی نیز وجود دارد و اصلاً دور بودن از ایران را احساس نمی‌کنم.البته اسپانسر تیم یک رستوران بزرگ است و معمولا شرایط تغذیه ای تیم را مدیریت می‌کند. شرایط زندگی خوبی در رومانی دارم آپارتمان و ماشین مدل بالا در اختیارم قرار داده اند و به عنوان یک بازیکن حرفه‌ای از هر نظر تامین هستم و به موفقیت تیم فکر می کنم.

در رومانی تنها که هستید آشپزی می‌کنید؟

من دو سالی که در تیم بخارست بودم و پیش از آن هم که در مجارستان بودم، آشپزی می‌کردم و بازیکنان دیگر را هم دعوت می‌کردم و از آشپزی من خوششان می‌آمد. ۱۰ پیمانه برنج برای ۴ نفر آدم برمی‌داشتم، اما در آخر هیچ‌چیزی نمی‌ماند (با خنده). آشپزی را بسیار دوست دارم و گاهی از اینکه چقدر خوب آشپزی می‌کنم، متعجب می‌شوم!

در رومانی عاشق نشدید؟

در رومانی اصلاً عاشق نشدم! خدا را شکر که عاشق دختر اروپایی نشدیم! (باخنده)

پس قصد ازدواج هم ندارید!

قصد ازدواج را نمی‌توانم، بگویم نه! اما به آن فکر می‌کنم.

پس پروژه ازدواج را به خانواده سپرده‌اید!

اول از همه به خدا و در آخر هم به خدا سپرده‌ام و به فکر این موضوع هستم.

سال گذشته بهترین دروازه‌بان جام حذفی رومانی شدید؛ در این خصوص برایمان بگویید.

پارسال خدا را شکر به‌عنوان بهترین دروازه‌بان جام حذفی انتخاب شدم و این موضوع اتفاقی نبود و پیش‌ازاین موضوع در لیگ عملکرد خوبی را داشتم. دروازه‌بان دیگر تیم ما که دروازه‌بان تیم ملی رومانی است؛ آسیب دید و این فرصت نصیب من شد تا در ۳۰ بازی آخر فیکس تیم شدم و این موضوع باعث شد تا در جام حذفی آمادگی خوبی داشته باشم. پیش از شروع بازی‌ها این تصویرسازی را کرده بودم که بهترین دروازه‌بان جام می‌شوم و این اتفاق افتاد.

از تیم شعرا که امسال به آن پیوستید راضی هستید؟

تیم شعرا به دلیل فشردگی مسابقات در چند جنبه آسیب دید. در ابتدای کار نتوانستیم، عملکرد خوبی داشته باشیم و اکثر دیدارها را به تساوی و شکست به پایان رساندیم، اما ۸ دیدار اخیر خود را با پیروزی پشت سر گذاشته‌ایم و اکنون در جایگاه هفتم جدول هستیم. البته تیم چهارم جدول با ما هم امتیاز است و بر اساس تفاضل گل در این جایگاه هستیم.

پیش‌بینی شما از جایگاه نهایی تیم شعرا در پایان لیگ؟

با توجه به پتانسیل تیم شعرا فکر می‌کنم استحقاق جایگاه سومی لیگ را داریم.

در یکی از مصاحبه‌هایتان گفته بودید که هندبال مظلوم است؛ چرا؟

اینکه می‌گویم هندبال مظلوم است به دلیل عدم حمایت از این رشته ورزشی است. البته رشته‌های مظلوم دیگر نیز در ایران وجود دارد و نسبت به برخی رشته‌ها پیشرفت داشته‌ایم، اما نسبت به فوتبال، والیبال، بسکتبال و ورزش‌های توپی واقعاً مظلوم هستیم. اسپانسرها از این رشته زیاد حمایت نمی کنند و اتفاقاتی که باید مدیریت شود، به‌خوبی انجام نشد و از پتانسیل خوب این رشته نتوانستند استفاده کنند. امیدوارم در آینده روند بهتری داشته باشیم، چراکه باوجوداین همه ستاره، مدیریت خوبی نمی‌شوند و اگر این اتفاق بیفتد و اسپانسرها و پخش زنده به سمت هندبال بیاید، مطمئن باشید هندبال نیز مقام آور و افتخارآفرین خواهد شد.

زمانی اصفهان، ستاره‌ساز هندبال ایران بود؛ به نظر شما چه عاملی باعث افت این موضوع شده است؟

اصفهان را می‌توان به‌عنوان مهد هندبال یاد کرد. دو باشگاه خوبی همچون سپاهان و ذوب‌آهن در لیگ هندبال حضور دارند و پایه سازی خوبی انجام می‌دهند. این دو باشگاه نه‌تنها در هندبال بلکه در تمام رشته‌ها حمایت‌های خوبی را انجام داده‌اند و اصفهان سرآمد بود، اما متاسفانه امروزه حمایت‌ها به صفر رسیده است. هیئت هندبال پشتوانه این رشته است، اما متاسفانه پشتوانه خوبی برای رشته‌های دیگر نیست. با حضور آقای افتخاری در هیئت هندبال شرایط بهتر شده و در حال بهتر شدن است. باید گفت که اصفهان مهد ورزش ایران است.

علیرضا موسوی معتقد است که هندبال و دیگر رشته‌های ورزشی فرزند ناتنی وزارت ورزش هستند و فقط فوتبال فرزند تنی این وزارتخانه است. نظر شما؟

در ایران فوتبال جایگاهی دارد که دیگر رشته ها ندارند درصورتی‌که در اروپا هندبال حرف اول را می‌زند و با فوتبال در یک رده هستند. فوتبال جایگاهی پیداکرده است که تصمیم‌گیری‌های عجیبی در آن می‌شود. مصاحبه برخی از بزرگان این رشته را دیدم که با کی‌روش دعوای زرگری انجام می‌دادند تا از وزارت ورزش پول بگیرند. چرا باید چنین شرایطی پیش بیاید. اگر شرایط هندبال ایران خوب بود قطعاً در لیگ ایران می‌ماندم و بسیاری از بازیکنان خارجی را به ایران می‌آوردیم. نیمی از پولی که صرف فوتبال می‌شود، اگر صرف دیگر رشته‌های ورزشی ایران شود، مطمئن باشید در المپیک مقام می‌آوردیم و در آسیا حرف اول را می‌زدیم اما ورزش کشور ما تک‌قطبی شده است.

اوقات فراغت خود را در رومانی چگونه سپری می کنید؟

زمانی که بخارست بودم، همه بچه‌ها به رستوران می‌رفتیم و غذا می‌خوردیم. به مکان‌های باستانی رومانی می‌رفتیم، اما حالا که از بقیه دور شده‌ام با دوستان صربستانی، کروات و رومانی خودم وقت می‌گذرانم.

پیشنهادی از تیم ملی کشورهای دیگر نداشتید؟

اولین پیشنهاد تیم ملی از تیم ملی قطر در سن ۲۰ سالگی بود و دو کشور دیگر نیز تابه حال پیشنهاد داده‌اند اما دوست ندارم تبعه کشور دیگری شوم.

امروز به‌غیراز مهاجرت برخی نخبگان علمی با مهاجرت نخبه‌های ورزشی هم همراه هستیم؛ به نظر شما دلیل این اتفاق چیست؟

زمانی که ورزشکار ما به عرصه بین‌المللی راه پیدا می‌کند و امکانات کشورهای دیگر را مشاهده می‌کند، کمی دلخور و دل‌زده می‌شود. ورزشکاران کاراته و رشته‌های دیگر هستند که تبعیت خود را تغییر داده‌اند و علت این موضوع این است که اهمیتی برای آن‌ها قائل نشدند و حمایتی که باید از سوی وزارت ورزش می‌شده است، انجام‌نشده است. اگر می‌خواهیم نخبه‌ها و ورزشکاران ما زیر پرچم ما بازی کنند، باید ارزش‌گذاری کنیم؛ چراکه باوجود این همه استعداد، حیف است که برخی ورزشکاران از ایران بروند.

منبع:ایسنا