از یک بازدید رسمی تا “صحنه زنی” و حرف های مجید مجیدی

مجید مجیدی، در نشست خبری فیلم «بدوک» گفت: خدا را شکر که در نهایت، تلاشِ دست‌اندرکاران جشنواره جهانی فیلم فجر نتیجه داد چون پیوستن به فیاپف دستاورد بزرگی برای سینمای ایران است.

به گزارش ایسنا، طبق گزار ش رسیده، فیلم سینمایی «بدوک» عصر روز یکشنبه ۹ خرداد در پردیس سینمایی چارسو در بخش کلاسیک‌های مرمت‌شده با حضور مجید مجیدی کارگردان این فیلم، امیر اسفندیاری معاون دبیر و رئیس دبیرخانه مرکزی جشنواره جهانی فیلم فجر و شادمهر راستین مدیر باشگاه و کارگاه‌های این رویداد به نمایش درآمد.

در ابتدای این نمایش شادمهر راستین، مدیر باشگاه و کارگاه‌های سی‌وهشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر بیان کرد: می‌دانم که تولید فیلم «بدوک» با تمام آن شرایط سخت در آن منطقه و در آن سال‌ها محل بحث بود. این فیلم قوم‌نگارانه است و از اسناد مهم محسوب می‌شود. ما تغییرات زیستی را که در آنجا اتفاق افتاده، در دو فیلم داریم که رگه‌های آن تغییرات را می‌شود هنوز هم دید.

سپس اسفندیاری معاون دبیر و رئیس دبیرخانه مرکزی این رویداد گفت: فیلم «بدوک» ساخته سال ۶۹ و ازجمله فیلم‌هایی بود که نگاهی به واقعیات داشت. وقتی این فیلم ساخته شد و به کن رفت، یک کارگردان مؤلف دیگر از سینمای ایران معرفی شد. این فیلم در دهمین جشنواره فیلم فجر شرکت کرد و دو جایزه برای فیلم‌نامه گرفت، ضمن این‌که جایزه بهترین فیلم اول را هم دریافت کرد. مجیدی بعد از این فیلم، ۱۰ فیلم دیگر ساخت که جدیدترین فیلمش در ونیز درخشید. می‌توانم به جرأت بگویم که اتفاقاتی که برای دیگر فیلم او با نام «بچه‌های آسمان» رخ داد، بازار آمریکا را روی ایران باز کرد. «بچه‌های آسمان» اولین فیلم از ایران بود که نامزد اسکار شد و در دنیا پنج میلیون دلار فروخت و این راه برای سینمای ایران باز شد، به‌طوری‌که حالا به فیلم‌هایی رسیده‌ایم که در دنیا خوب می‌درخشند، بازار خود را در دنیا دارند و پخش‌کنندگان منتظر هستند تا ببینند فیلم بعدی کارگردانان آنها چیست.

مجیدی پیش از اکران این فیلم در سخنانی کوتاه اظهار کرد: از جشنواره، آقای عسگرپور و آقای اسفندیاری تشکر می‌کنم که این فرصت را برای نمایش دوباره «بدوک» که ۳۱ سال پیش ساخته شده بود، به وجود آوردند. از سوی دیگر به جشنواره هم تبریک می‌گویم که توانست در میان ۱۶ جشنواره برتر قرار بگیرد. این امر محصول تلاش همه دست‌اندرکاران جشنواره، به ویژه رضا میرکریمی بود که تلاش زیادی کرد، من از نزدیک شاهد تلاش‌های او بودم. خدا را شکر که در نهایت تلاش دست‌اندرکاران نتیجه داد، چون پیوستن به فیاپف دستاورد بزرگی برای سینمای ایران است. جا دارد که از همه کسانی که در طول این سال‌ها برای جشنواره زحمت کشیدند، تشکر کنم.

وی ادامه داد: من دوست دارم این‌جا درباره وضعیت سینمای ایران کمی صحبت کنم؛  این سینما با همه نامهربانی‌ها، نقدهای ناصواب و البته گاهی صواب دریچه‌ای را به روی دنیا باز کرد. بارها شاهد بودم که افراد در فستیوال‌ها تنها نامی از ایران شنیده بودند. آن هم از طریق برخی جراید که تبلیغات سویی داشتند. حتی در فستیوالی در ژاپن دیدم که مردم بیشتر نام ایران را با جملاتی مانند این‌که حامی تروریست است، می‌شناختند. آنها می‌گفتند با دیدن فیلم‌ها، دریافتیم کشوری که چنین آثاری دارد، نمی‌تواند تروریست باشد. این فیلم‌ها نشان می‌دهد کشور شما پشتوانه بزرگ فرهنگی دارد. سینمای ایران سفیر نجیبی از ایران است که پرچم کشور ما را در همه‌جا به اهتزاز درآورده و توانسته کشور ما را نمایندگی کند. من هم خوشحالم که سهم کوچکی در این معرفی بزرگ داشتم و از همه عزیزانی که در طول این سال‌ها کنار ما بودند تا آثار ما دیده شود، تشکر می‌کنم.

کارگردان فیلم «خورشید» مطرح کرد: یکی از رسالت‌های سینماگران این است که مرهم آلام و دردهای مردم کشورشان باشند. خیلی وقت‌ها که نقدی می‌شود، مسئولان برنمی‌تابند و این موضوع پسندیده نیست، اما وظیفه سینماگر نقد و تسهیل‌کنندگی است و او باید زوایای پنهان را نشان بدهد. «بدوک» یکی از همان آثار است. این فیلم مسائل سیستان و بلوچستان را به تصویر می‌کشد. این منطقه‌، منطقه‌ای محروم است و توجه کمی به آن شده و می‌شود. بنابراین نمی‌توانیم چشممان را ببندیم و به مسائل نگاه نکنیم. یادم است ساخت «بدوک»، باعث تحول در منطقه شد یعنی مسئولان با آن منطقه آشنا شدند. به‌طوری‌که هنوز وقتی بعد از سال‌ها به آنجا می‌رویم برخی نگران می‌شوند که نقطه‌ضعف‌ها را عیان کنیم. وقتی فیلم ساخته شد، بی‌مهری‌های زیادی از سوی مسئولان به آن شد، اما مرتضی آوینی یکی از حامیان بزرگ فیلم بود و به تنهایی پشت فیلم ایستاد. اگر او نبود شاید مسیر فیلم به گونه‌ای دیگر می‌شد. آن زمان آقا مرتضی گفت وظیفه هنرمند تصویرگری آلام است.

این کارگردان در پایان توضیح داد: «بدوک» روزنه بزرگی را برای من باز کرد؛ هرچند باعث شد چندسالی نتوانم کار کنم. بعداز این فیلم، فیلم‌نامه‌های من مورد بی‌مهری قرار گرفتند، اما مجموع این اتفاقات باعث شد از حوزه بیرون بیایم. در نهایت سخت‌کوشی، تلاش و لطف خدا باعث شد این مسیر ادامه‌دار باشد. در پایان، از همه کسانی که زمینه نمایش مجدد این فیلم را به وجود آوردند، تشکر می‌کنم.

پیروز حناچی شهردار تهران، احمد مسجد جامعی و … در نمایش این فیلم حضور داشتند.

 

 

“صحنه زنی” جرم نگارانه است

 

 

علیرضا صمدی کارگردان فیلم سینمایی «صحنه‌زنی» در نشست خبری سی‌وهشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر، این فیلم را اثری جرم‌نگارانه توصیف کرد.

نشست خبری فیلم سینمایی «صحنه‌زنی» به کارگردانی علیرضا صمدی، بعدازظهر امروز، یکشنبه ۹ خردادماه در گذر اجتماعات پردیس چارسو در سی‌وهشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر برگزار شد.

علیرضا صمدی در ابتدای این نشست گفت: فیلم قبلی من با نام «بی‌نامی» حال و هوای خود را داشت، این فیلم هم حال‌ و هوای خود را دارد، من علاقه‌مند بودم حال و هوای دیگری را تجربه کنم و در «صحنه‌زنی» این اتفاق رخ داد.

بهرام افشاری: بعد از «پایتخت» وارد کمدی شدم

بهرام افشاری بازیگر این فیلم بیان کرد: من با نقش‌ها و فضاهای جدی وارد سینما شدم، ژانر من بیشتر به همان فضا برمی‌گردد اما بعد از «پایتخت» وارد فضای کمدی شدم. چون همیشه دوست دارم تجربه‌های متفاوتی داشته باشم. در این فیلم، اسد کاراکتری بود که جزو تجربه‌های جدید من بود. وقتی فیلم‌نامه را خواندم، کاراکتر اسد ۷، ۸ ماه ذهن من را مشغول کرده بود. به‌همین‌ترتیب، در ایفای نقش سعی کردم ادای جدی بودن را درنیاورم، اسد وجهی داشت که برای من ترسناک بود و آن پدر بودنش بود. باید بگویم ما حرف‌هایمان را جلوی دوربین زدیم و حالا باید ببینیم مخاطب چه واکنشی نشان می‌دهد.

امین جعفری مدیر فیلمبرداری این فیلم توضیح داد: من و علیرضا در «بی‌نامی» با هم همکاری داشتیم، ولی فضای این فیلم متفاوت بود. در گپ‌هایی‌ که پیش از فیلمبردای زدیم، به این نتیجه رسیدیم که از نورهای رنگی استفاده کنیم؛ به‌طوری‌که در جاهایی به صورت تعمدی از این امکان زیاد استفاده کردیم و این فیلم تجربه متفاوتی برای من بود، چون تا حالا این مدل از فیلم‌ها را کار نکرده بودم.

پیام احمدی‌نیا دیگر بازیگر فیلم اظهار کرد: ما صحنه‌ای داشتیم که در آن زد و خورد اتفاق می‌افتاد که بهرام افشاری واقعا من را کتک می‌زد و این بخش برایم به یاد ماند.

افشاری اظهار کرد: در آن سکانسی که زدوخورد زیادی داشتیم، پیام واقعاً اذیت شد. به‌طوری‌که بعداً به شوخی به او گفتیم، قرار است این سکانس تکرار شود و او تعجب کرد؛ اما در نهایت هم همین اتفاق رخ داد.

صمدی توضیح داد: در آن سکانس مشکل گریم داشتیم و باید آن را دوباره تکرار می‌کردیم.

رضا مهدی‌زاده، طراح صحنه این فیلم گفت: این اولین تجربه همکاری من و آقای صمدی بود. پیش از تولید با هم کلی گپ زدیم، ابتدا به سختی به یکدیگر اعتماد می‌کردیم، اما رفته‌رفته این اتفاق رخ داد تا جایی که در دوران تولید، کمتر گفتمان داشتیم چون در پیش‌تولید، حرف‌هایمان‌ را زده بودیم. «صحنه‌زنی» به طبیعت‌گرایی خیلی نزدیک و محوریت این فیلم شخصیت اسد است. موقعیت‌هایی که شخصیت اصلی آن گرفتارش است، اهمیت دارد. فضاسازی این فیلم چند نکته دارد؛ اینکه تعدد لوکیشن داشتیم، هر دو، سه روز یک‌بار یک لوکیشن داشتیم که انسجام‌بخشی به آنها کار راحتی نبود. فضاهای متفاوتی را می‌دیدیم که گاهی باید همسان‌سازی می‌کردیم که چیزی ناگهان توجه مخاطبان را جلب نکند. یافتن فضاها و تغییر بافت آنها در دستور کار ما و هر کدام از لوکیشن‌ها یک چالش بود اما همه آنها جذاب بود چون لحظه به لحظه که کار جلوی دوربین می‌رفت، می‌توانستیم امیدوار باشیم که یک اتفاق خوب رخ می‌دهد.

جعفری بیان کرد: در این فیلم در برخی سکانس‌ها از چهار دوربین استفاده می‌کردیم تا چیزی را از دست ندهیم.

سپس افشاری عنوان کرد: در بازیگری پارتنر خیلی مهم است، چه‌بسا گاهی نقش‌های مهمی نوشته می‌شود ولی وقتی به مرحله بازیگری می‌رسد؛ به دلیل نبود اتمسفر مناسب بین کاراکترها، آن نقش با مغز به زمین می‌خورد اما داشتن پارتنر خوب در اینجا باعث شد، برخی نقاط ضعف من پوشیده شود چون آن‌ها هم رفیق و هم دلسوز بودند. آنچه برای من جذاب بود، این بود که اسد در عین حال که لیدر بود اما مفعول هم بود یعنی این دیگران بودند که از زندگی بقیه آگاهی داشتند. من نمره قبولی به خودم می‌دهم ولی لازمه این اتفاق پارتنرهای خوبم در این فیلم بود.

صمدی در پایان بیان کرد: من سعی کردم در این فیلم جرم‌نگاری کنم، فیلم درباره آفت‌های اعتیاد و فقر است و اگر آنچه در واقعیت بود را می‌ساختم، خیلی فیلم تلخی می‌شد. «صحنه‌زنی» درباره یک واقعیت هولناک جامعه صحبت می‌کند، البته پیشنهاداتی هم دارد. این فیلم جرم‌نگارانه است و نهاد حاکمیت هم در آن وجود دارد و بستر این بزه، فقر و اعتیاد است.

 

 

 

 

 

فیلم‌های «دشت خاموش» به کارگردانی احمد بهرامی و «بوتاکس» ساخته کاوه مظاهری به سانس فوق‌العاده رسیدند.

فیلم سینمایی «دشت خاموش» ساخته احمد بهرامی و «بوتاکس» به کارگردانی کاوه مظاهری که در بخش جشنواره جشنواره‌ها در سی‌وهشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر حضور دارند، باتوجه به استقبال مخاطبان به سانس فوق‌العاده رسیدند.

سه شنبه ۱۱ خرداد، ساعت ۱۱:۱۵، سالن شماره ۶ به سانس فوق‌العاده فیلم «دشت خاموش» اختصاص یافته است.

فیلم سینمایی «بوتاکس»، روز سه‌شنبه ۱۱ خرداد، ساعت ۱۱ صبح در سالن شماره ۱ چارسو روی پرده می‌رود.

«صحنه‌زنی» به کارگردانی علیرضا صمدی هم پیش از این به سانس فوق‌العاده رسیده بود.

فیلم «دشت خاموش» به شرایط دشوار کاری و روابط انسانی پیچیده چند خانواده می‌پردازد که در یک محیط کارگری زندگی می‌کنند.

در خلاصه داستان «بوتاکس» هم آمده است: «اکرم و آذر به همه می‌گویند که برادرشان قاچاقی است و به آلمان رفته و فعلاً از او خبری ندارند. به‌مرور این «دروغ» در ذهن اکرم به یک واقعیت تبدیل می‌شود، تا حدی که شبانه‌روز را در انتظار برگشتن برادرش از آلمان، سپری می‌کند.»

حضور اعضای کمیسیون فرهنگی مجلس در چارسو

 

 

اعضای کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی؛ عصر امروز، ۹ خردادماه به بازدید از سی‌وهشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر پرداختند.

این اعضا که متشکل از حجت‌الاسلام مرتضی آقاتهرانی رئیس کمیسیون فرهنگی، بیژن نوباوه نایب‌رئیس، حجت‌الاسلام مجید نصیرایی، حجت‌الاسلام حسین جلالی، زهره‌سادات لاجوردی، سیدمجتبی محفوظی، امیرحسین بانکی پورفر و عباس سرمست بودند، در بخشی از این دیدار با محمدمهدی عسگرپور دبیر این رویداد سینمایی به گفتگو نشستند.

در ادامه، اعضای این کمیسیون به تماشای فیلم سینمایی «گیسوم» ساخته نوید به‌تویی نشستند.

 

نمایش فیلم سوئیسی در بخش کلاسیک های مرمت شده جشنواره جهانی فیلم فجر

فیلم سوئیسی در بخش کلاسیک‌های مرمت‌شده سی‌وهشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر و با همکاری آرشیو ملی فیلم سوئیس به نمایش در می‌آیند.

کلاسیک‌های مرمت‌شده؛ عنوان بخشی از سی‌وهشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر است که در قالب این برنامه ۱۴ فیلم به نمایش درمی‌آیند و از این تعداد ۶ اثر داستانی و مستند متعلق به سینمای سوئیس هستند.

این فیلم‌ها متعلق به دهه ۱۹۲۰ میلادی تا سال‌های ۱۹۷۰ و نمونه‌هایی از کارهای کارگردانان مطرح سوئیسی در تاریخ سینما هستند.

فیلم «شارل مرده یا زنده»، محصول سال ۱۹۶۹ به کارگردانی آلن تنر، از نخستین فیلم‌های موج نوی سینمای سوئیس به‌شمار می‌آید. در این فیلم، که با طنز تلخ از جامعه‌ مصرف‌گرا و بی‌روح مدرن انتقاد می‌کند، شارل (با بازی فرانسوا سیمون، پسر میشل سیمون)، کارخانه‌دار متمول، زندگی‌اش را تصمیم می‌گیرد به شکل رادیکالی تغییر دهد. نسخه ترمیم‌شده  این فیلم، بعد از ۵۰ سال در سال ۲۰۱۹، در جشنواره فیلم لوکارنو به نمایش درآمد.

همچنین فرانسوا سیمون، ستاره فیلم «مجنون»، محصول سال ۱۹۷۱ و به کارگردانی دیگر کارگردان موج نوی سوئیس کلود گورتا است. فیلم گورتا برای بیننده علاقه‌مند سینما، به‌نوعی یادآور راننده تاکسی مارتین اسکورسیزی است، که چند سال پیش از این فیلم آمریکایی ساخته شده است. این فیلم در سال ۲۰۱۳ توسط آرشیو ملی سوئیس ترمیم شده است.

میشل سوتر، که در کنار تنر و گورتا از بزرگ‌ترین کارگردانان سینمای سوئیس است، با فیلم «نقشه‌برداران» در این برنامه حاضر است. این فیلم که در سال ۱۹۷۲، در بخش مسابقه جشنواره کن حضور داشت؛ در سال ۲۰۱۶ ترمیم شد. «نقشه‌برداران» فیلمی کمدی است که با زبان کنایه، روابط انسانی بین چندین شخصیت را به تصویر می‌کشد.

فیلم «عصر باشکوه»، یکی از مشهورترین فیلم‌های فرانسیس ریسر کارگردان سوئیسی است که به‌تازگی درگذشته است. این فیلم که در سال ۱۹۷۶ ساخته شد، الهام‌گرفته از موج نوی سینمای فرانسه و به‌خصوص سینمای ژان لوک گدار است، و در عین حال وام‌دار فضای خاص دهه ۱۹۷۰ میلادی و اندیشه‌های چپ‌گرایی اروپایی است. «شب باشکوه» در سال ۲۰۱۹، ترمیم شد و در جشنواره فیلم لوکارنو به نمایش درآمد.

دو فیلم صامت مستند و داستانی، این برنامه را کامل می‌کنند: «سفر هوایی من به ایران» از والتر میتل هولتسر، مستندی تهیه‌شده در سال ۱۹۲۵، و «رخسار کودکان» اثر کارگردان فرانسوی دوران صامت، ژاک فدر است. فدر که برای تهیه یک فیلم داستانی در جنوب سوئیس به این کشور دعوت شده بود، در این فیلم با نگاهی روان‌شناسانه به زندگی کودکان در شرایطی سخت و طاقت فرسا در روستایی در سوئیس در دهه ۲۰ میلادی می‌پردازد.

بخش مروری ‌بر کلاسیک‌های مرمت‌شده سوئیس، با حمایت سینماتک سوئیس برگزار می‌شود.

نشستی برای “گیسوم”

 

نوید به‌تویی در نشست سی‌وهشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر، «گیسوم» را قصه‌ای درباره علت گفت‌وگو نکردن و گسست‌های ایجادشده در جامعه توصیف کرد.

نشست خبری فیلم سینمایی «گیسوم» با حضور جمعی از بازیگران و عوامل این اثر، یکشنبه ۹ خرداد در گذر اجتماعات پردیس چارسو برگزار شد.

در ابتدای این نشست، نوید به‌تویی کارگردان فیلم سینمایی «گیسوم» درباره شکل‌گیری ایده آن گفت: تشکر می‌کنم که در این شرایط کرونا وقت گذاشتید و فیلم من را دیدید. از همه بازیگران و عوامل فیلم سپاسگزارم. «گیسوم» از هویت چندهزار ساله ایران می‌آید. بسیاری از مردم کشورهای اروپایی از علاقه خود به جستجوی هویت ایران می‌گویند. «گیسوم» قصه‌ای به دنبال حل سوتفاهم‌ها و چرایی است. درباره علت گفت‌وگو نکردن و گسست‌های ایجاد شده است و «گیسوم» را می‌توان قصه هویت و بازگشت دانست.

او ادامه داد: یک فیلم اگر خوب است، مدیون گروه عوامل و همه همکاران است و من از همه همکارانم در این فیلم تشکر می‌کنم. به نظرم، سرعت زندگی در این فیلم لحاظ شده است و تدوین آن ۹ ماه طول کشید، تا به آنچه می‌خواهیم برسیم. بازیگران نیز ۵۰ روز تمام‌مدت همراه ما بودند.

شاهرخ فروتنیان بازیگر این فیلم بیان کرد: در زمانه عشق‌های ناپایدار، «گیسوم» قصه‌ای دوست‌داشتنی دارد. امیدوارم حال خوشِ من نسبت به این فیلم از کار برداشت شده باشد.

او از بازی سلمان فرخنده، بازیگر نقش تیرداد تعریف و عنوان کرد: قصه فیلم درباره عشق‌های در کتاب‌ها است، اما این فیلم، قصه عشق والاتری را هم دربرمی‌گرفت که نقش پدر فیلم، آن را بر دوش می‌کشید.

شبنم گودرزی بازیگر نقش «کیارا» نیز عنوان کرد: از این که در شرایط سخت این روزها، با ما همراه هستید، تشکر می‌کنم. سوتفاهم‌هایی برای کیارا در «گیسوم» از سوی دوستان نزدیکش وجود دارد. کیارا در قصه به‌دنبال کمک به ایوا است و سعی می‌کند فرانچسکو را به ایوا نزدیک کند تا وصال میان آن‌ها مثل دیگر کارهای کیارا که آن ها را ناتمام می‌داند، بی‌نتیجه نباشد. به نظرم، حرف عمده قصه، علت حرف نزدن آدم‌ها با یکدیگر است.

سلمان فرخنده بازیگر نقش «تیرداد» نیز بیان کرد: شخصیت‌ها قبل از ایفای نقش توسط نویسنده خلق می‌شوند، هرکدام رنگ و جنس خاصی و سهمی در پیشبرد قصه دارند. ما با نشانه‌های نوید به‌تویی تلاش کردیم، چیدمان متن و ایده کارگردان را اجرا کنیم. دو سال از ساخت این فیلم گذشته است و به‌جز تلاش همه عوامل و بازیگران، دو نقطه عطف فیلم؛ مهدی سعدی در تدوین و محمد رسولی در فیلمبرداری است.

مهدی سعدی تدوینگر این اثر توضیح داد: ما تلاش کردیم راف‌کات‌ها با یک جمع‌بندی در فصل پایانی از نظر اتمسفر به فصل اول نزدیک شود. به‌نظرم نتیجه آن درست درآمده است. در تدوین، کار پیچیده‌ای نداشتم اما امیدوارم کارگردان از تجربه همکاری با من راضی باشد، زیرا وظیفه تدوینگر باتوجه به راش‌هایی که در اختیار دارد، بهترین چیدمان و ترکیب است.

مرتضی فربد، طراح صحنه «گیسوم» نیز عنوان کرد: «گیسوم» فیلمی عاشقانه به‌لحاظ حسی و شخصی بود، بخش مهمی از کار به لوکیشن‌هایش وابسته بود. سعی کردم رنگ و لعاب عاشقانه کار را بیشتر کنم و بک‌گراندها نیز کاراکترها را بهتر معرفی کنند. طراحی صحنه و لباس نیز در جهت پیشبرد داستان بود.

مانا یزدانی طراح لباس عنوان کرد: از دوستانم که در طراحی لباس کمک کردند، تشکر می‌کنم. دیده شدن فیلم مدیون بخش‌های طراحی و فیلمبرداری و هماهنگی با کارگردان است و خوشبختانه گروه بسیار خوبی داشتیم.

حسین صوفیان، بازیگر نقش فرانچسکو نیز در پاسخ به این‌که آیا در موقعیت واقعی خود تصمیم بر ترک ایوا می‌گرفت یا نه، عنوان کرد: به نظرم، کلافگی فرانچسکو در موقعیت واقعی نیز به آرامش منتهی می‌شود. باید از همبازی‌هایم بسیار تشکر کنم که من را به‌عنوان بازیگری با تجربه اول سینمایی پذیرفتند. از نوید به‌تویی نیز برای اعتمادش تشکر می‌کنم، از دو سال قبل از ساخت، در جریان فیلم‌نامه کارش بودم.

او درباره تجربه بازیگری تئاتر خود گفت: از دوران فیلمبرداری رضایت ندارم، زیرا استرس داشتم اما از نتیجه کار راضی هستم. من این دوران را با محبت دوستانم طی کردم و چالش من با نقش زیاد بود و با کمک گروه بازیگران بار سنگینی از دوشم برداشته شد.

 

 

این خبر تا در ساعت های مختلف به روز رسانی شد.

انتهای پیام

منبع:ایسنا