اولین تصاویر ثبت شده از تارهای کیهانی
با توجه به مدل‌های تشکیل کهکشان و “انفجار بزرگ” (big bang)، وجود تارهای گازی در فضا پیش‌بینی می‌شود که این تارها، محل تشکیل کهکشان‌ها هستند و به آن‌ها “تار کیهانی” اطلاق می شود اما تاکنون تصویری از این تارها در دسترس نبوده است.
با استفاده از تجهیزات “MUSE1” نصب شده بر روی تلسکوپ بسیار بزرگ رصدخانه‌ی جنوبی اروپا در شیلی، ستاره‌شناسان توانستند برای اولین بار تصاویری از تارهای کیهانی در نخستین سال‌های کهکشان ثبت کنند.
ستاره‌شناسان این تلسکوپ را برای مدت بیش از ۱۴۰ ساعت به سمت یک ناحیه از آسمان قرار دادند. منطقه‌ی انتخاب شده بخشی از تصویر زمینه‌ی فراژرف هابل را تشکیل می‌دهد که تصویری از عمیق‌ترین منطقه‌ی فضا است.
انجام چنین کار بی‌نظیری هشت ماه به طول انجامید. این امر با یک سال بررسی داده همراه بود که به طرز قابل توجهی نور ناشی از تارهای هیدروژنی را آشکار کرد و تصاویری از این تارها در زمان یک تا دو میلیارد سال پس از انفجار بزرگ ثبت کرد.
بزرگ‌ترین غافلگیری برای این گروه زمانی بود که در شبیه‌سازی مشاهده کردند که نوری که از گازها می‌آید ناشی از مجموعه‌ای از میلیاردها کهکشان کوتوله است که تاکنون نامرئی بوده‌اند و تعداد زیادی از ستاره‌ها را ایجاد می‌کنند.
اگرچه این کهکشان‌ها برای کشف شدن به صورت مجزا توسط ابزارهای امروزی کم‌نورند اما وجودشان پیامدهای قابل توجهی برای مدل‌های تشکیل کهکشان‌ها خواهد داشت.
رونالد بیکن(Roland Bacon)، نویسنده‌ی اصلی این مقاله، که دانشمند مرکز ستاره‌شناسی در لیون است به خبرگزاری فرانسه گفت: پس از یک دوره تاریکی، جهان نورانی شد و تعداد زیادی ستاره تولید کرد. اما سوال اصلی این است که چه چیزی به دوره‌ی تاریکی پایان داد و جهان را در روزهای آغازین به سمت مرحله‌ی اصطلاحا “بازیونیده شدن” هدایت کرد؟
تا کنون دانشمندان می‌دانستند که تارهای کیهانی محدود به مناطق خاصی هستند مخصوصا در جهت اختروش‌ها که تشعشات قوی آن‌ها مانند چراغ جلوی ماشین ابرهای گازی را در مسیر دید آشکار می‌کنند، با این حال این مناطق کل تارهای کیهانی که کهکشان‌ها در آن شکل می‌گیرند را نمایان نمی‌کنند.
منبع:ایسنا
ستاره‌شناسان این تلسکوپ را برای مدت بیش از ۱۴۰ ساعت به سمت یک ناحیه از آسمان قرار دادند. منطقه‌ی انتخاب شده بخشی از تصویر زمینه‌ی فراژرف هابل را تشکیل می‌دهد که تصویری از عمیق‌ترین منطقه‌ی فضا است.
انجام چنین کار بی‌نظیری هشت ماه به طول انجامید. این امر با یک سال بررسی داده همراه بود که به طرز قابل توجهی نور ناشی از تارهای هیدروژنی را آشکار کرد و تصاویری از این تارها در زمان یک تا دو میلیارد سال پس از انفجار بزرگ ثبت کرد.
بزرگ‌ترین غافلگیری برای این گروه زمانی بود که در شبیه‌سازی مشاهده کردند که نوری که از گازها می‌آید ناشی از مجموعه‌ای از میلیاردها کهکشان کوتوله است که تاکنون نامرئی بوده‌اند و تعداد زیادی از ستاره‌ها را ایجاد می‌کنند.
اگرچه این کهکشان‌ها برای کشف شدن به صورت مجزا توسط ابزارهای امروزی کم‌نورند اما وجودشان پیامدهای قابل توجهی برای مدل‌های تشکیل کهکشان‌ها خواهد داشت.
رونالد بیکن(Roland Bacon)، نویسنده‌ی اصلی این مقاله، که دانشمند مرکز ستاره‌شناسی در لیون است به خبرگزاری فرانسه گفت: پس از یک دوره تاریکی، جهان نورانی شد و تعداد زیادی ستاره تولید کرد. اما سوال اصلی این است که چه چیزی به دوره‌ی تاریکی پایان داد و جهان را در روزهای آغازین به سمت مرحله‌ی اصطلاحا “بازیونیده شدن” هدایت کرد؟
تا کنون دانشمندان می‌دانستند که تارهای کیهانی محدود به مناطق خاصی هستند مخصوصا در جهت اختروش‌ها که تشعشات قوی آن‌ها مانند چراغ جلوی ماشین ابرهای گازی را در مسیر دید آشکار می‌کنند، با این حال این مناطق کل تارهای کیهانی که کهکشان‌ها در آن شکل می‌گیرند را نمایان نمی‌کنند.
منبع:ایسنا