اگر فکر می‌کنید تیراندازی آسان است، این گوی و این میدان
ایسنا/اصفهان در ظاهر قضیه فردی را می‌بینید که ایستاده، یک اسلحه در دست دارد و در سکوت مطلق به سمت سیبل تیراندازی می‌کند. اینجاست که برخی می‌گویند: «آخه تیراندازی‌ام شد ورزش؟ چقدر راحت» اما با آگاهی از زوایای زندگی یک تیرانداز، این جمله به تاریخ می‌پیوندد: «تیر زدن که کاری ندارد.»
به گزارش ایسنا، فاطمه صالحی نهم اردیبهشت ماه سال ۱۳۷۸ در یک خانواده کاملا ورزشی به دنیا آمد. او به واسطه نظامی بودن پدرش، با تیراندازی آشنا شد و با پافشاری و تلاش زیادی که کرد، در حال حاضر ملی‌پوش تیراندازی با تفنگ است. آنچه می خوانید شرح گفت‌وگوی ایسنا با این ورزشکار است.
– چگونه وارد رشته تیراندازی شدید؟
پدر من نظامی بود و از آنجایی که تیراندازی می‌کرد مدال و مقام‌های مختلفی دارد. هر سال برای خانواده‌های نیروهای مسلح مسابقاتی برگزار می‌شود و پیش از مسابقات کلاس‌هایی برای آموزش و آمادگی برگزار می‌کنند و در ۱۲ سالگی به پیشنهاد پدر در کلاس‌های تیراندازی ثبت نام کردم و با وجود اینکه به دلیل سنگینی سلاح اجازه ندادند کلاس‌ها را شرکت کنم، پافشاری کردم و کلاس‌ها را ادامه دادم. پس از ادامه دادن کلاس‌ها متوجه استعدادم شدم که حتی بهتر از افراد بزرگسال تیراندازی می‌کردم.
– از ادامه کار خود در تیراندازی بگویید.
مسابقات نیروهای مسلح فقط یک بار در سال برگزار می‌شد و از آنجایی که در تابستان بود، در طول سال تداوم نداشت. زمانی که خانم مختاری استعدادهای لازم را در من دیدند، من را به باشگاه امین معرفی کردند که تیراندازی را به صورت مستمر ادامه دهم. در باشگاه امین نیز خانم ضیایی در پیشرفت من کمک زیادی کرد. یادم هست که پس از مدرسه پدرم من را به باشگاه می‌رساند و ناهار هم فقط یک لقمه می‌خوردم تا به محل تمرین برسم. آن زمان برای مسابقات آزاد خود را آماده می‌کردم و اولین مرتبه‌ای که در این مسابقات شرکت کردم نسبت به سن خود، عملکرد خوبی داشتم و از ۴۰۰ امتیاز، ۳۷۰ کسب کردم.
– چگونه به تیم ملی راه پیدا کردید؟
با مشورتی که با پدرم داشتم، تصمیم گرفتم در هیئت کار کنم و پس از مدتی کار کردن در هیئت زیر نظر خانم کمالی و شرکت در مسابقات آزاد، برای تیم ملی انتخاب شدم. آن زمان «لازلو سوچک» مجارستانی به عنوان مربی تیم ملی انتخاب شده بود و با استعدادیابی که انجام شده بود، در ۱۵ سالگی برای انتخاب تیم ملی انتخاب شدم و بعد از آن یکی از دعوت شدگان ثابت تیم ملی بودم. با گذراندن انتخابی‌های تیم ملی در اواخر سال 1393 وارد اردوهای تیم ملی شدم و خود را برای مسابقات قهرمانی آسیا که در تابستان 1394 در کشور هند برگزار می‌شد، آماده کردم. در مسابقات هند از لباس‌های تیراندازی ایرانی استفاده کردم و با همان لباس رکوردهای خوبی از خود به جای گذاشتم و در اولین تجربه مسابقات برون مرزی توانستم نقره تیمی را کسب کنم.
– کمی در مورد لباس‌هایتان بگویید، مگر تفاوتی دارد موقع تیراندازی چه لباسی بپوشید؟
لباس‌های تیراندازی در زمان تمرین و مسابقه ارتعاشات را کاهش می‌دهد و لباس‌های ایرانی کیفیت لباس‌های کره‌ای و هندی را ندارند و آن گونه که باید به تیراندازان حرفه‌ای کمکی نمی‌کند. تیراندازانی که به سطح بالاتری می‌آیند، لباس‌های کره‌ای تهیه می‌کنند تا کمک بیشتری به خودشان بکنند. البته باید بگویم به عنوان یک ایرانی اگر کیفیت لباس‌های داخلی بهتر شود برایم افتخار است که با لباس ایرانی در مسابقات شرکت کنم.
– وضعیت تیم ملی پس از مسابقات هند چگونه بود؟
چندین ماه پس از مسابقات هند، مسابقات قهرمانی آسیا در کویت را در پیش داشتیم که برای آن مسابقات نیز انتخاب شدم و از بین نوجوانان تیم ملی، تنها نوجوانی بودم که توانستم به فینال مسابقات راه پیدا کنم و جایزه نفر پنجم را کسب کردم. فدراسیون پس از مسابقات کویت، تصمیم گرفت که مسابقات قهرمانی آسیا برای همه رده‌های سنی در دوره بعدی را در سال ۲۰۱۶ در تهران برگزار کند و حدود سه ماه تیم‌های ملی تیراندازی برای این مسابقات در اردو بودند. اما چند روز پیش از این مسابقات دچار مسمومیت شدم و حتی به سختی روی پا می‌ایستادم، اما با هر زحمتی که شد مسابقه را تمام کردم، اما نتوانستم رکورد خوبی به دست آورم.
– پس از مسابقات آسیایی تهران چه اتفاقی افتاد؟
از آنجایی که می‌خواستم در دانشگاه اصفهان درس بخوانم، برای کنکور آماده شدم، اما در آخر با سهمیه قهرمانی وارد دانشگاه شدم و برای مدتی تیراندازی را کنار گذاشتم و حدود یک سال طول کشید تا به تیم ملی بازگشتم. حدود یک سال بعد مربی خارجی تیم ملی در سال ۲۰۱۸ در مسابقات آزاد من را انتخاب کرد و پس از آن برای مسابقات جام جهانی جوانان که در آلمان برگزار می‌شد، انتخاب شدم. برگشت به تیم ملی آن هم پس از حدود یک سال کار سختی بود که با تلاش زیاد، دوباره برای تیم ملی انتخاب شدم. اما در جام جهانی جوانان آلمان به دلیل وجود نقص فنی در لباسم، لباس اصلی نپذیرفته نشد و نتوانستم عملکرد خوبی داشته باشم و پس از جام جهانی آلمان برای مسابقات یونیورسیاد دانشجویان که در ناپل ایتالیا برگزار شد، انتخاب شدم جایگاهی بهتری از ششمی به دست نیاوردم.
– از مسابقات قطر برای ما بگویید.
پس از مسابقات دانشجویان، برای مسابقات قهرمانی آسیا در قطر انتخابی برگزار کردند که آنجا برای تیم جوانان انتخاب شدم و با مسابقه خوبی که دادیم، برنز آسیا را کسب کردیم.
– بهترین تورنمنتی که شرکت کردید کدام یک از مسابقات بود؟
بهترین تورنمنت مسابقات قهرمانی آسیا در قطر بود به دلیل اینکه زحمت زیادی برای این مسابقات کشیدم و مدت زیادی نیز از خانواده خود دور بودم و با وجود خستگی فراوانی که داشتیم بحث اعزام نکردن تیم به دلیل نداشتن بودجه کافی مطرح شد که خدا را شکر اعزام شدیم و با تمرینات خوبی که در اردوها پشت سرگذاشته بودیم، رکوردهای خوب خودم در تمرینات را در مسابقات تکرار کردم. اما رسیدن به مدال المپیک و بازی های آسیایی بالاترین هدفم است و برای کسب خوش رنگ‌ترین مدال تلاش می‌کنم.
– از مشکلات رشته تیراندازی بگویید
تیراندازی ورزشی است که تجهیزات آن بسیار گران قیمت هستند و به عنوان مثال یک بسته ساچمه ۱۵۰ هزار تومان است که ما هر بسته را در ۳ روز تمام می‌کنیم، فکر کنید که باید ۳ روز یک بار یک بسته ساچمه بخریم و همچنین یک دست لباس ما حدود ۱۷ میلیون است (البته اگر بیشتر نشده باشد). تمام این هزینه‌ها شخصی است و هیچ اسپانسری نیز نداریم و در برخی مقاطع با مشکلات مالی رو به رو هستیم. پس از کسب مدال آسیایی در قطر، هیئت اصفهان مراسم مختصری گرفت و از من تجلیل کردند.
– آیا به رشته تیراندازی توجه می‌شود؟
به رشته تیراندازی نسبت به رشته‌های دیگر تقریبا هیچ توجهی نمی‌شود و دوستان من در رشته خفیف یا ۵۰ متر از فشنگ استفاده می‌کنند و از آنجایی که فشنگ تحریم است به صورت خشک کار می‌کنند و شرایط بسیار سختی دارند و با این شرایط مدال کسب می‌کنند. ما هر چقدر هم در لیگ قرارداد ببندیم، چیزی برای ما نمی‌ماند و تمام قرارداد صرف هزینه‌های تجهیزات می‌شود. تا جایی که به یاد دارم تفنگ ۵۰ میلیون بود و قطعا در حال حاضر چند میلیونی به آن اضافه شده است، متاسفانه باید تفنگ خود را تغییر دهم، اما نمی‌دانم چگونه این کار را بکنم.
– شرایط شما در تیم مقاومت تهران برای لیگ امسال چگونه است؟
تیم مقاومت هر سال بهترین ورزشکاران را جذب می‌کند و شرایط خوبی در این تیم داریم و به همراه نجمه خدمتی و الهه احمدی در ترکیب تیم هستیم. سال گذشته قهرمان شدیم و امسال نیز فقط یک مسابقه داریم که امیدواریم با پیروزی قهرمانی خود را تکرار کنیم.
– چرا تیم مقاومت را انتخاب کردید؟
خیلی دوست داشتم برای اصفهان تیراندازی کنم، اما در حال حاضر اصفهان هیچ تیمی برای شرکت در لیگ برتر ندارد، اما خوشحال می‌شوم روزی برای اصفهان تیراندازی کنم. تیراندازی به تمرکز و هماهنگی زیادی نیاز دارد که بتوان امتیاز ۱۰ را نشانه گرفت؛ امتیازی که به اندازه نوک خودکار است و این کار سختی است. از لحاظ روحی به اندازه‌ای باید بر خود مسلط باشیم که با تیر خوب، خوشحال و با تیر بد، ناراحت نشویم و متمرکز باقی بمانیم. افکار زیادی در روز داریم و زمانی که در خط قرار می‌گیریم باید همه چیز را کنار بگذاریم و دیگران فکر نکنند تیراندازی رشته آسانی است. در این رشته از آنجایی که در تمرینات ساعت‌های زیادی روی پا می‌ایستیم و حدود ۲۰۰ مرتبه تفنگ ۵ کیلویی را بلند می‌کنیم، به آمادگی جسمانی بالایی نیاز داریم. هرکسی که فکر می‌کند تیراندازی رشته آسانی است من او را با خود به تمرین می‌برم و پس از آن از او نظر بخواهید.
– زمانی که در اصفهان هستید کجا تمرین می‌کنید؟
از آنجایی که درس و دانشگاه بیشتر وقتم را می‌گیرد، برای تمرین به باشگاه نمی‌روم و برای صرفه جویی در وقت در خانه تمرین می‌کنم، اما در زمان‌هایی که وقت آزادی داشته باشم برای تمرین به هیئت تیراندازی استان می‌روم.
– پدر، مشوق اصلی شما بوده‌اند؟
حتما اینطور است. پدرم همیشه در جریان تمرینات و مسابقات من همراهی می‌کردند و از همان شروع کار تیراندازی نیز در باشگاه و تمرینات همراه من بوده‌اند و در اکثر مسابقاتم حضور داشته‌اند.
– خانواده شما ورزشی هستند؟
در خانواده‌ای ورزشی به دنیا آمده‌ام و پدرم علاوه بر تیراندازی مربی چند رشته دیگر مانند جودو هم بوده‌اند. یکی از برادرهایم پرورش اندام و دیگری جودو و کاراته کار می‌کنند. خواهر بزرگتر من کاراته و تیراندازی، خواهر کوچکم نیز به تیراندازی مشغول است و مادرم نیز تیرانداز تپانچه بود.
– در حال حاضر مشغول به تحصیل در دانشگاه اصفهان هستید؟
از همان اول می‌خواستم به دانشگاه اصفهان بیایم و فقط به رشته تربیت بدنی علاقه داشتم که خدا را شکر این اتفاق افتاد. هنوز برای ارشد شاخه خاصی را مدنظر ندارم؛ اما هدفم این است که درس خود را در کنار ورزش ادامه دهم.
– اساتید دانشگاه نسبت به شما چه دیدی دارند؟
برخی از اساتید خصوصا در دروس عملی با قهرمانان کنار نمی‌آیند البته برخی اساتید با وضعیت ما کنار می‌آیند و از آنها تشکر می‌کنم اما انتظار همکاری بیشتری دارم و از آنجایی که برخی اعزام‌های ما در امتحانات پایان ترم است، امیدوارم بیشتر درک کنند و کمک کنند که بتوانم امتحانات را پس از مسابقات بدهم.
-دوستان نزدیک شما چه دیدی به شما به عنوان یک ملی پوش دارند؟
روی ۲، ۳ نفر به عنوان دوست بیشتر حساب نمی‌کنم که با آن ها رابطه خوبی دارم و کسی خود را بالاتر از دیگری نمی‌داند و خنده میان ما همیشه برقرار است.
– بهترین اتفاق زندگی ورزشی شما در سال 1398 چه بود؟
تجربه مسابقات المپیک دانشجویان و مدال برنز قهرمانی آسیا در قطر اتفاقات بسیار خوبی بودند.
-علایق شما چیست؟ و زمانی که تیر نمی‌زنید مشغول به چه کاری هستید؟
به موسیقی علاقه دارم و در زمان استراحت موسیقی گوش می‌دهم. به تازگی به مطالعه کتاب علاقه پیدا کرده‌ام و کمتر درگیر فضای مجازی هستم. خیاطی کردن و شنا نیز از دیگر علاقه‌مندی‌های من است.
-فکر می‌کنید اگر به سمت تیراندازی نمی‌آمدید، به چه رشته یا حرفه‌ای روی می‌آوردید؟
سوال سختی است و درحال حاضر تنها رشته‌ای که در کنار تیراندازی دوست دارم انجام دهم، شنا است و طراحی و دوخت لباس نیز حرفه‌ای است که دوست داشتم ادامه دهم.
-اگر به گذشته برمی‌گشتید همین راه را ادامه می‌دادید؟
بله بدون شک.
-توصیه شما به مردم در این شرایط برای مبارزه با کرونا چیست؟
اگر عده ای لجبازی کنند و به مسافرت و دید و بازدید ادامه دهند، شرایط دیرتر خوب می‌شود و ممکن است بسیاری از نزدیکان خود را از دست بدهند و آن زمان برای جبران بسیار دیر است. امیدوارم هرکسی خود را مسئول بداند تا هرچه سریع‌تر شرایط عادی شود و مسابقات ادامه پیدا کند.
انتهای پیام
منبع:ایسنا