بازخوانی گزارش‌های خبرنگار جانباخته ایسنا در روز خبرنگار
سال ۱۴۰۰؛ در شرایطی روز خبرنگار را گرامی می‌داریم که همچنان در سوگ دو خبرنگار حوزه محیط زیست، «مهشاد کریمی» – خبرنگار ایسنا – و «ریحانه یاسینی» – خبرنگار ایرنا هستیم؛ دو روایت گر خبری که حین انجام وظیفه در سانحه واژگونی اتوبوس پر کشیدند.امروز ضمن گرامیداشت یاد این دو فعال خبری محیط زیست و تمام خبرنگارانی که در مسیر آگاهی‌رسانی جان باختند، برخی آثار و گزارش‌های «مهشاد کریمی» را مرور و بازنشر می‌کنیم.
به گزارش ایسنا «مهشاد کریمی» دانش آموخته ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی متولد ۱۳۷۵ در سال ۱۳۹۵ همکاری خبر خود را با ایسنا آعاز کرد و در طول پنج سال خدمت یک خبرنگار فعال و پیگیر در حوزه محیط زیست شد.
خبرنگاران این حوزه می‌دانند که «محیط زیست» حوزه‌ای خبری است که عشق می‌خواهد و دردمندی که در وجود «مهشاد» عشق، دردمندی و تعهد با هم آمیخته بود و این ویژگی‌ها را در نوشته‌هایش می‌توان دید.
پیش از ورود به ۱۴۰۰؛ زمانی که نفس تهرانی‌ها از آلودگی هوا تنگ شده بود، او مصرانه مصاحبه می‌گرفت و از قانون هوای پاک و تبعات عدم اجرایش می‌نوشت و آن‌قدر از مازوت سوزی گفت و مسوولان سازمان حفاظت محیط زیست را مورد سوال قرار داد که سرانجام به مصرف سوخت مازوت در برخی نیروگاه‌های تهران اعتراف کردند.
به‌راستی لقب «دختر سبز ایسنا» برازنده اوست چون درباره حوزه‌های مختلف محیط زیست دغدغه داشت و از پرونده جنگل‌های آق‌مشهد و آتش‌سوزی جنگل‌ها تا خشکسالی ، معدن‌کاوی اطراف تهران ، سیل ، مرگ و میر پرندگان مهاجر و بسیاری از موضوعات محیط زیستی را پیگیری می‌کرد.
همچنین ماه‌های اخیر که وزارت نیرو از پرداخت کامل حق‌آبه دریاچه ارومیه خودداری کرده است، بارها از مشکلات دریاچه نوشت و آخرین مصاحبه تفصیلی‌اش با مسعود تجریشی – مدیر دفتر برنامه‌ریزی و تلفیق ستاد احیای دریاچه ارومیه – درباره این دریاچه بود؛ دریاچه ای که قرارگاه آخر مهشاد شد.
«مهشاد» چهارشنبه (۲ تیرماه) به همراه ۲۲ خبرنگار و عکاس دیگر با دعوت سازمان حفاظت محیط زیست وستاد احیای دریاچه ارومیه برای بازدید از آخرین اقدامات انجام شده زیست‌محیطی دولت روحانی برای احیای دریاچه ارومیه عازم ارومیه شد و در حادثه واژگونی اتوبوس خبرنگاران جان باخت و داغی بزرگ بر دل‌ها برجای گذاشت.
بیش از ۴۰ روز از این حادثه می گذرد اما برغم آنکه علی ربیعی سخنگوی دولت دوازدهم بابت حادثه عذرخواهی کرد، اما نه تنها هیچ یک از مسئولان سازمان حفاظت محیط زیست و ستاد احیای دریاچه ارومیه حاضر به استعفا و عذرخواهی نشده‌اند بلکه از یک تماس تلفنی برای دلجویی از خانواده جانباختگان و ایسنا و ایرنا خودداری کردند.
پرونده مهشاد و ریحانه سیر قضایی خود را می گذراند و طبق گفته پرتو برهانپور – یکی از وکلای اولیای دم – بر اساس آخرین نتیجه کارشناسی اعلام شده نیمی از تقصیر مربوط به بی‌مبالاتی و قصور مسوولان هماهنگی سفر به علت عدم تامین وسیله نقلیه مناسب و آشنا نبودن راننده با شرایط راه و جغرافیای منطقه بدون هماهنگی با ادارات مرتبط با ایمنی و ترافیک است؛ همان مسوولانی که مسئولیت نپذیرفتند و پس از حادثه تنها به توجیه پرداختند.
زنده نگه داشتن یاد «مهشاد» و «ریحانه»، روشن شدن ابعاد این حادثه تلخ و پیگیری مجازات مقصران نه تنها مطالبه ماست بلکه خواسته جامعه رسانه‌ای کشور است که تا حصول نتیجه نهایی ادامه دارد.
خبرنگاران این حوزه می‌دانند که «محیط زیست» حوزه‌ای خبری است که عشق می‌خواهد و دردمندی که در وجود «مهشاد» عشق، دردمندی و تعهد با هم آمیخته بود و این ویژگی‌ها را در نوشته‌هایش می‌توان دید.
پیش از ورود به ۱۴۰۰؛ زمانی که نفس تهرانی‌ها از آلودگی هوا تنگ شده بود، او مصرانه مصاحبه می‌گرفت و از قانون هوای پاک و تبعات عدم اجرایش می‌نوشت و آن‌قدر از مازوت سوزی گفت و مسوولان سازمان حفاظت محیط زیست را مورد سوال قرار داد که سرانجام به مصرف سوخت مازوت در برخی نیروگاه‌های تهران اعتراف کردند.
به‌راستی لقب «دختر سبز ایسنا» برازنده اوست چون درباره حوزه‌های مختلف محیط زیست دغدغه داشت و از پرونده جنگل‌های آق‌مشهد و آتش‌سوزی جنگل‌ها تا خشکسالی ، معدن‌کاوی اطراف تهران ، سیل ، مرگ و میر پرندگان مهاجر و بسیاری از موضوعات محیط زیستی را پیگیری می‌کرد.
همچنین ماه‌های اخیر که وزارت نیرو از پرداخت کامل حق‌آبه دریاچه ارومیه خودداری کرده است، بارها از مشکلات دریاچه نوشت و آخرین مصاحبه تفصیلی‌اش با مسعود تجریشی – مدیر دفتر برنامه‌ریزی و تلفیق ستاد احیای دریاچه ارومیه – درباره این دریاچه بود؛ دریاچه ای که قرارگاه آخر مهشاد شد.
«مهشاد» چهارشنبه (۲ تیرماه) به همراه ۲۲ خبرنگار و عکاس دیگر با دعوت سازمان حفاظت محیط زیست وستاد احیای دریاچه ارومیه برای بازدید از آخرین اقدامات انجام شده زیست‌محیطی دولت روحانی برای احیای دریاچه ارومیه عازم ارومیه شد و در حادثه واژگونی اتوبوس خبرنگاران جان باخت و داغی بزرگ بر دل‌ها برجای گذاشت.
بیش از ۴۰ روز از این حادثه می گذرد اما برغم آنکه علی ربیعی سخنگوی دولت دوازدهم بابت حادثه عذرخواهی کرد، اما نه تنها هیچ یک از مسئولان سازمان حفاظت محیط زیست و ستاد احیای دریاچه ارومیه حاضر به استعفا و عذرخواهی نشده‌اند بلکه از یک تماس تلفنی برای دلجویی از خانواده جانباختگان و ایسنا و ایرنا خودداری کردند.
پرونده مهشاد و ریحانه سیر قضایی خود را می گذراند و طبق گفته پرتو برهانپور – یکی از وکلای اولیای دم – بر اساس آخرین نتیجه کارشناسی اعلام شده نیمی از تقصیر مربوط به بی‌مبالاتی و قصور مسوولان هماهنگی سفر به علت عدم تامین وسیله نقلیه مناسب و آشنا نبودن راننده با شرایط راه و جغرافیای منطقه بدون هماهنگی با ادارات مرتبط با ایمنی و ترافیک است؛ همان مسوولانی که مسئولیت نپذیرفتند و پس از حادثه تنها به توجیه پرداختند.
زنده نگه داشتن یاد «مهشاد» و «ریحانه»، روشن شدن ابعاد این حادثه تلخ و پیگیری مجازات مقصران نه تنها مطالبه ماست بلکه خواسته جامعه رسانه‌ای کشور است که تا حصول نتیجه نهایی ادامه دارد.