به اسم کره، به رسم ایران؟
لوازم‌خانگی در ایران هرچند بازاری به بزرگی سالانه شش میلیارد دلار دارند، هیچ‌وقت این‌چنین برای رسانه‌ها خوراک خبری درست نمی‌کردند و تیتر پشت تیتر مطلب به آنها اختصاص پیدا نمی‌کرد؛ به‌ویژه لوازم‌خانگی کره‌ای که به همراه کاراکترهای سریال‌هایشان میهمان بسیاری از خانه‌های ایرانی بودند.
به گزارش ایسنا، روزنامه «شرق» در ادامه نوشت: در تازه‌ترین تحول این بده‌بستان خبری مدتی است سخن از یک برند کره‌ای می‌شود که در ایران حضور دارد؛ چراکه در سال ۸۹ و پس از ورشکستگی، یک شرکت ایرانی آن را در مزایده خریداری کرد. کش‌وقوس مربوط به خرید آن به کنار، امروز حرف از این است که این برند بالاخره کره‌ای است یا ایرانی؟ چون در تبلیغات غیررسمی آن از جانب بازاریابان و فروشندگان خرد به مردم گفته می‌شود که جنس صددرصد کره‌ای است. خبرنگار «شرق» به شکل تصادفی با این ادعا برخورد کرده است. در تماسی که از سمت بخش تعاونی یکی از نهادهای بزرگ دولتی با خبرنگار «شرق» گرفته شد -بدون آگاهی از اینکه خبرنگار است- مسئول فروش تعاونی برای تبلیغ محصول گفت که جنس کاملا کره‌ای است و با اقساط ۳۶ماهه بدون پیش‌پرداخت تحویل داده خواهد شد.
این شرکت تبلیغاتی هم در سطح شهر دارد. در واکنش به این ماجرا «انجمن ملی حمایت از حقوق مصرف‌کنندگان» با تأکید بر اینکه لوازم‌خانگی تولید داخل که با برچسب برند خارجی در بازار عرضه می‌شوند فاقد اصالت خارجی و تکنولوژی روز شرکت صاحب برند خارجی هستند، تأکید کرد فروش این کالاها، ازجمله انواع برندهای کره‌ای، مصداق تقلب است. به‌هرحال برخی از تولیدکنندگان داخلی فروش بالای لوازم‌خانگی کره‌ای را به این نسبت می‌دادند که این شرکت‌ها که دست بازی برای فعالیت و بازارسنجی در ایران داشتند، با شناختن سلیقه مردم ایران مشغول شکل‌دهی آن شدند و از منظر زیباشناختی هم استانداردهای خاصی را برای مردم تعریف کردند. شاهد ماجرا آنکه بعضا مردم جنس کره‌ای را نه به وسایل تولید داخل بلکه به نمونه‌های مشابه آلمانی و آمریکایی هم ترجیح می‌دادند و اکنون هم با تکیه به ذائقه پیش‌ساخته برخی بد نمی‌بینند محصول خود را کره‌ای بنامند. حرفی که صحت آن مورد تأیید یا تکذیب نیست و منبع موثقی درباره آن سخن نگفته است.
اما تا تابستان سال ۱۴۰۰ هم بحث لوازم‌خانگی به این داغی نشده بود. تولیدکنندگان داخلی لوازم‌خانگی که چندان هم از بازار بی‌رقیب سه‌ساله ناراضی نبودند و تولیدشان به شکل چشمگیری افزایش یافته بود، معترض حضور همچنان پابرجای لوازم‌خانگی بودند و عامل آن را هم در یک کلمه کپسول کرده بودند؛ مافیا. مافیا لوازم‌خانگی را قاچاق می‌کرد، موج خبری درست می‌کرد و در نظر داشت زمینه را برای ورود دوباره جنس خارجی آماده کند که موفق نشد.
تولیدکنندگان دست به دامان شخص رهبری شدند تا از این مهلکه نجاتشان دهد و رهبری نیز درخواست حمایت از تولیدکنندگان داخل را بی‌جواب نگذاشتند. برخی در این میان گفتند که تولیدکننده داخلی لوازم‌خانگی می‌خواهد انحصار درست کند و نیز کیفیت جنس تولید داخل با قیمتش همخوانی ندارد.
اما پاسخ تولیدکننده داخل هم بیراه نبود. یکی از مقام‌های صنفی این صنعت به «شرق» گفت حرف ما این نیست که کلا تجارت با خارجی لغو شود ولی اگر بنا بر همکاری باشد، تولیدکننده خارجی، مشخصا تولیدکنندگان کره‌ای، به جای واردکردن مستقیم جنس خودشان، در ایران خط تولید راه بیندازند و اصلا تولید محصولات برای منطقه را به ایران منتقل کنند؛ کاری که هم از نظر حمل‌ونقل ارزان‌تر است و هم نیروی کار. به این شکل با یک معامله برد – برد، انتقال بخشی از فناوری برای ایرانی‌ها غنیمت است و اشتغال‌زایی هم می‌شود و طرف کره‌ای نیز قیمت تمام‌شده‌اش ارزان‌تر می‌شود و می‌تواند سهم بزرگ‌تری از بازار کل منطقه بگیرد. ظاهرا این پیشنهاد به طرف کره‌ای هم منتقل شده بود اما سرانجامی نیافت؛ همان‌طور که بحث حضور جنس کره‌ای همچنان فیصله پیدا نکرده است.
منبع: ايسنا