سخنگو و مدیر اجرایی بنیاد اکبر رادی می‌گوید برگزاری جشنواره تئاتر اکبر رادی در انتظار مشخص شدن بودجه آن از جانب اداره کل هنرهای نمایشی است.
بهزاد صدیقی در آستانه سالروز تولد اکبر رادی که یکی از مهم‌ترین ستون‌های ادبیات نمایشی ایران است، توضیحاتی را درباره عملکرد بنیاد رادی ارایه می‌دهد.
او می‌گوید: بنیاد رادی هم مانند بسیاری از مراکز خصوصی و موسسات فرهنگی در دوران کرونا عملا تعطیل بود و مهم‌ترین فعالیت ما در این مقطع، چاپ یک کتاب و راه‌اندازی سایت بنیاد رادی بود.
صدیقی ادامه می‌دهد: برای برگزاری جشنواره تئاتر اکبر رادی در سال جاری هم برنامه‌ریزی کرده‌ایم و فراخوان این جشنواره آماده انتشار است ولی منتظر حمایت شایسته‌ای از جانب اداره کل هنرهای نمایشی هستیم چراکه نمی‌خواهیم صرفا یک جشنواره برگزار کنیم بلکه این جشنواره باید در شان نام اکبر رادی و دیگر همکاران هنرمند ما در حوزه تئاتر باشد و بتواند جریان‌سازی کند.
او در عین حال تاکید می‌کند که این جشنواره در صورت برگزار شدن در سال جاری همچنان بخش صحنه‌ای نخواهد داشت.
صدیقی اضافه می‌کند: قطعا به دلیل شرایط کرونایی بخش صحنه‌ای نخواهیم داشت ولی بخش‌های دیگری مانند سمینار مقالات رادی شناسی، مسابقه نمایشنامه‌نویسی، نمایش رادیویی و نمایشنامه‌خوانی، قابل برنامه‌ریزی و برگزاری است.
او درباره زمان مورد نظر برای برگزاری این جشنواره هم توضیح می‌دهد: تلاش‌مان بر این است که این جشنواره دی ماه برگزار شود ولی همانطور که گفتم منتظر مشخص شدن میزان مساعدت اداره کل هنرهای نمایشی هستیم که اگر تا یکی دو هفته آینده معین شود، می‌توانیم برای برگزاری جشنواره برنامه‌ریزی کنیم.
صدیقی در ادامه ترجمه آثار رادی را به زبان‌های دیگر از دیگر اولویت‌های بنیاد رادی برمی‌شمارد و اضافه می‌کند: برای ترجمه آثار ایشان به چند زبان برنامه‌ریزی کرده‌ایم که طبیعتا زبان‌های انگلیسی و فرانسوی در اولویت هستند. با چند مترجم هم گفتگو کرده‌ایم. اگر بنیاد بتواند سالی 6 اثر از آقای رادی را ترجمه کند، گام مهمی برای معرفی آثار ایشان در دیگر کشورها انجام داده است ولی انجام این کار نیز نیازمند حمایت مالی است و تا به حال به دلیل نبود بودجه، نتوانسته‌ایم این برنامه‌ها را عملیاتی کنیم.
او با بیان اینکه بنیادهایی مانند بنیاد رادی عموما بودجه‌ای در اختیار ندارند، خاطرنشان می‌کند: این بنیاد بعد از 10 سال هنوز حتی دفتری هم در اختیار ندارد و طبیعتا اجرای برنامه‌های آن نیازمند حمایت‌های مالی مراکزی مانند اداره کل هنرهای نمایشی، شهرداری یا هر مکان دیگری است که حمایت از فعالیت‌های فرهنگی در شرح وظایف‌شان تعریف شده.
صدیقی یادآوری می‌کند: جلد پنجم ، ششم و هفتم کتاب رادی شناسی هم آماده تحویل به ناشر است . برنامه‌های دیگری هم داریم ولی منتظر عادی شدن شرایط هستیم که بتوان با فراغ بال آنها را اجرایی کرد.
این عضو هیات مدیره بنیاد رادی که پیش از این هم از نامگذاری خیابان رادی در سکوت خبری انتقاد کرده بود، بار دیگر گله‌های خود را در این زمینه بیان می‌کند.
صدیقی یادآوری می‌کند: نامگذاری خیابان «یگانه» در نزدیکی خانه هنرمندان ایران به نام اکبر رادی، برنامه‌ای بوده که سال‌ها پیش از کرونا درخواست آن به شهرداری منطقه 6 ارایه شده است. البته انتخاب ما این خیابان نبود ولی به هر حال تغییر نام خیابان‌ها محدودیت‌های بسیاری دارد. به عنوان نمونه امکان تغییر نام خیابان‌هایی که به نام شهدا، شهرها، کشورها یا اقشار خاصی باشند، وجود ندارد. تمایل اولیه ما، نامگذاری خیابان محل سکونت آقای رادی به نام ایشان بود ولی از آنجاکه این خیابان به نام یکی از شهدای عزیز کشور است، چنین چیزی ممکن نبود. در وهله بعد، درخواست ما انتخاب یکی از خیابان‌های اطراف بلوار کشاورز بود که این هم میسر نشد و در آخرین درخواست، خیابان سپند را مطرح کردیم که آن زمان مورد موافقت قرار نگرفت و بهانه‌هایی آوردند ولی به تازگی دیده‌ایم این خیابان به نام یکی دیگر از مفاخر کشورمان شده است. قطعا ایشان هم خدمات شایسته‌ای به فرهنگ کشورمان ارایه کرده‌اند و حتما باید خیابانی به نام‌شان نامگذاری می‌شد ولی دلگیری ما بهانه‌هایی است که برای ما آوردند.
او با اشاره به همراهی‌های محمد جواد حق‌شناس رییس وقت کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر تهران ادامه می‌دهد: ایشان همواره به بنیاد رادی و خانواده ایشان ارادت داشته و دارند و همیشه لطف‌شان شامل حال ما شده ولی نمی‌دانم چه محدودیتی داشتند که نامگذاری خیابان آقای رادی بدون اطلاع‌رسانی قبلی انجام شد آن هم در شرایطی که هنوز تابلوی قبلی بر این خیابان بود تا اینکه سرانجام تابلوی قبلی برداشته شد. به هر حال ضمن تشکر از شورای شهر پیشین، امیدواریم مسئولان جدید شهرداری و شورای شهر همچنان به مفاخر و هنرمندان کشور ارج بگذارند تا نسل جدید هم آشنایی بیشتری با آنان پیدا کنند.
گفتنی است اکبر رادی در کنار بهرام بیضایی و غلامحسین ساعدی ستون‌های اصلی نمایشنامه‌نویسی نوین ایران را تشکیل می‌دهند.
او فرزندی از سرزمین مه‌گرفته رشت، زاده ۱۰ مهر سال ۱۳۱۸ است که با نگارش نمایشنامه‌هایی همانند «روزنه آبی»، «صیادان»، «در مه بخوان»، «آمیز قلمدون»، «افول»، «ارثیه ایرانی»، «باغ شب‌نمای ما»،«هاملت با سالاد فصل»، «از پشت شیشه‌ها»، «منجی در صبح نمناک»، «تانگوی تخم مرغ داغ»، «پلکان»، «لبخند باشکوه آقای گیل»، «آهسته با گل سرخ»، «ملودی شهر بارانی»، «شب روی سنگفرش خیس»، «آهنگ‌های شکلاتی»، «شب بخیر جناب کنت»، «خانمچه و مهتابی»، «پایین، زیر گذر سقاخانه»، «کاکتوس»، «مرگ در پاییز» و … یکی از قله‌های ادبیات نمایشی ایران است.
او علاوه بر این‌ها بخشی از نامه‌های خود را در کتابی با عنوان «نامه‌های همشهری» گردآوری کرده که این کتاب نیز منتشر شده است.
اکبر رادی در کنار نگارش بخشی از آثار پرفروغ ادبیات نمایشی ایران، سال‌ها به عنوان معلمی صبور و دلسوز، راه و رسم نمایشنامه‌نویسی را به دانشجویان آموزش داد.
او ۵ دی‌ماه سال ۱۳۸۶ درگذشت.
منبع: ايسنا
او می‌گوید: بنیاد رادی هم مانند بسیاری از مراکز خصوصی و موسسات فرهنگی در دوران کرونا عملا تعطیل بود و مهم‌ترین فعالیت ما در این مقطع، چاپ یک کتاب و راه‌اندازی سایت بنیاد رادی بود.
صدیقی ادامه می‌دهد: برای برگزاری جشنواره تئاتر اکبر رادی در سال جاری هم برنامه‌ریزی کرده‌ایم و فراخوان این جشنواره آماده انتشار است ولی منتظر حمایت شایسته‌ای از جانب اداره کل هنرهای نمایشی هستیم چراکه نمی‌خواهیم صرفا یک جشنواره برگزار کنیم بلکه این جشنواره باید در شان نام اکبر رادی و دیگر همکاران هنرمند ما در حوزه تئاتر باشد و بتواند جریان‌سازی کند.
او در عین حال تاکید می‌کند که این جشنواره در صورت برگزار شدن در سال جاری همچنان بخش صحنه‌ای نخواهد داشت.
صدیقی اضافه می‌کند: قطعا به دلیل شرایط کرونایی بخش صحنه‌ای نخواهیم داشت ولی بخش‌های دیگری مانند سمینار مقالات رادی شناسی، مسابقه نمایشنامه‌نویسی، نمایش رادیویی و نمایشنامه‌خوانی، قابل برنامه‌ریزی و برگزاری است.
او درباره زمان مورد نظر برای برگزاری این جشنواره هم توضیح می‌دهد: تلاش‌مان بر این است که این جشنواره دی ماه برگزار شود ولی همانطور که گفتم منتظر مشخص شدن میزان مساعدت اداره کل هنرهای نمایشی هستیم که اگر تا یکی دو هفته آینده معین شود، می‌توانیم برای برگزاری جشنواره برنامه‌ریزی کنیم.
صدیقی در ادامه ترجمه آثار رادی را به زبان‌های دیگر از دیگر اولویت‌های بنیاد رادی برمی‌شمارد و اضافه می‌کند: برای ترجمه آثار ایشان به چند زبان برنامه‌ریزی کرده‌ایم که طبیعتا زبان‌های انگلیسی و فرانسوی در اولویت هستند. با چند مترجم هم گفتگو کرده‌ایم. اگر بنیاد بتواند سالی 6 اثر از آقای رادی را ترجمه کند، گام مهمی برای معرفی آثار ایشان در دیگر کشورها انجام داده است ولی انجام این کار نیز نیازمند حمایت مالی است و تا به حال به دلیل نبود بودجه، نتوانسته‌ایم این برنامه‌ها را عملیاتی کنیم.
او با بیان اینکه بنیادهایی مانند بنیاد رادی عموما بودجه‌ای در اختیار ندارند، خاطرنشان می‌کند: این بنیاد بعد از 10 سال هنوز حتی دفتری هم در اختیار ندارد و طبیعتا اجرای برنامه‌های آن نیازمند حمایت‌های مالی مراکزی مانند اداره کل هنرهای نمایشی، شهرداری یا هر مکان دیگری است که حمایت از فعالیت‌های فرهنگی در شرح وظایف‌شان تعریف شده.
صدیقی یادآوری می‌کند: جلد پنجم ، ششم و هفتم کتاب رادی شناسی هم آماده تحویل به ناشر است . برنامه‌های دیگری هم داریم ولی منتظر عادی شدن شرایط هستیم که بتوان با فراغ بال آنها را اجرایی کرد.
این عضو هیات مدیره بنیاد رادی که پیش از این هم از نامگذاری خیابان رادی در سکوت خبری انتقاد کرده بود، بار دیگر گله‌های خود را در این زمینه بیان می‌کند.
صدیقی یادآوری می‌کند: نامگذاری خیابان «یگانه» در نزدیکی خانه هنرمندان ایران به نام اکبر رادی، برنامه‌ای بوده که سال‌ها پیش از کرونا درخواست آن به شهرداری منطقه 6 ارایه شده است. البته انتخاب ما این خیابان نبود ولی به هر حال تغییر نام خیابان‌ها محدودیت‌های بسیاری دارد. به عنوان نمونه امکان تغییر نام خیابان‌هایی که به نام شهدا، شهرها، کشورها یا اقشار خاصی باشند، وجود ندارد. تمایل اولیه ما، نامگذاری خیابان محل سکونت آقای رادی به نام ایشان بود ولی از آنجاکه این خیابان به نام یکی از شهدای عزیز کشور است، چنین چیزی ممکن نبود. در وهله بعد، درخواست ما انتخاب یکی از خیابان‌های اطراف بلوار کشاورز بود که این هم میسر نشد و در آخرین درخواست، خیابان سپند را مطرح کردیم که آن زمان مورد موافقت قرار نگرفت و بهانه‌هایی آوردند ولی به تازگی دیده‌ایم این خیابان به نام یکی دیگر از مفاخر کشورمان شده است. قطعا ایشان هم خدمات شایسته‌ای به فرهنگ کشورمان ارایه کرده‌اند و حتما باید خیابانی به نام‌شان نامگذاری می‌شد ولی دلگیری ما بهانه‌هایی است که برای ما آوردند.
او با اشاره به همراهی‌های محمد جواد حق‌شناس رییس وقت کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر تهران ادامه می‌دهد: ایشان همواره به بنیاد رادی و خانواده ایشان ارادت داشته و دارند و همیشه لطف‌شان شامل حال ما شده ولی نمی‌دانم چه محدودیتی داشتند که نامگذاری خیابان آقای رادی بدون اطلاع‌رسانی قبلی انجام شد آن هم در شرایطی که هنوز تابلوی قبلی بر این خیابان بود تا اینکه سرانجام تابلوی قبلی برداشته شد. به هر حال ضمن تشکر از شورای شهر پیشین، امیدواریم مسئولان جدید شهرداری و شورای شهر همچنان به مفاخر و هنرمندان کشور ارج بگذارند تا نسل جدید هم آشنایی بیشتری با آنان پیدا کنند.
گفتنی است اکبر رادی در کنار بهرام بیضایی و غلامحسین ساعدی ستون‌های اصلی نمایشنامه‌نویسی نوین ایران را تشکیل می‌دهند.
او فرزندی از سرزمین مه‌گرفته رشت، زاده ۱۰ مهر سال ۱۳۱۸ است که با نگارش نمایشنامه‌هایی همانند «روزنه آبی»، «صیادان»، «در مه بخوان»، «آمیز قلمدون»، «افول»، «ارثیه ایرانی»، «باغ شب‌نمای ما»،«هاملت با سالاد فصل»، «از پشت شیشه‌ها»، «منجی در صبح نمناک»، «تانگوی تخم مرغ داغ»، «پلکان»، «لبخند باشکوه آقای گیل»، «آهسته با گل سرخ»، «ملودی شهر بارانی»، «شب روی سنگفرش خیس»، «آهنگ‌های شکلاتی»، «شب بخیر جناب کنت»، «خانمچه و مهتابی»، «پایین، زیر گذر سقاخانه»، «کاکتوس»، «مرگ در پاییز» و … یکی از قله‌های ادبیات نمایشی ایران است.
او علاوه بر این‌ها بخشی از نامه‌های خود را در کتابی با عنوان «نامه‌های همشهری» گردآوری کرده که این کتاب نیز منتشر شده است.
اکبر رادی در کنار نگارش بخشی از آثار پرفروغ ادبیات نمایشی ایران، سال‌ها به عنوان معلمی صبور و دلسوز، راه و رسم نمایشنامه‌نویسی را به دانشجویان آموزش داد.
او ۵ دی‌ماه سال ۱۳۸۶ درگذشت.
منبع: ايسنا