خیمه‌ای به وسعت عاشقان اباعبدالله
عاشورایی دیگر فرا رسید، اما برای دومین سال پیاپی به‌واسطه شیوع ویروس منحوس کرونا و لزوم حفظ سلامت آحاد مختلف جامعه نتوانستیم همانند سابق خیمه‌های عزا را برپا کنیم، اما عزای امام حسین(ع) در هر شرایطی تعطیل‌بردار نیست و این روزها برنامه‌های هیات‌های عزداری رنگ و بوی دیگری گرفته و به جهت رعایت پروتکل‌های بهداشتی شاهد عزداری‌های پرشور با جمعیت میلیونی در سراسر کشور نیستیم و اجرای برنامه‌ها کاملا متفاوت با قبل از شیوع کرونا است.
به گزارش ایسنا، در ایام دهه اول محرم عاشقان اباعبدالله هر کدام به نحوی ارادت خود را به اباعبدالله نشان می‌دهند، برخی حسینیه‌ها در این ایام به مرکز واکسیناسیون تبدیل شدند، بسیاری از هیات‌ها به جای برپایی هیات هزینه‌های آن را به درمان بیماران کرونایی و اقشار آسیب‌دیده از کرونا اختصاص دادند.
در چهارمحال و بختیاری نیز همانند سایر نقاط کشور قبل از شیوع ویروس کرونا برنامه‌های عزاداری به شیوه‌های مختلف برگزار می‌شد که از معروف‌ترین آن‌ها می‌توان به خیمه‌سوزان شهر طاقانک، مراسم فرو بردن علم در گرداب بن و مراسم آقا سلام در شهرستان بن، گل‌زنی، آئین چاق چاقو در سامان، مراسم عرب‌ها در مرغملک شهرستان شهرکرد، مراسم سینه‌زنی چل چلی در فارسان، اطعام حسینی در شوراب صغیر و تعزیه شهر چلیچه که به ثبت ملی نیز رسیده‌اند، اشاره کرد.
امسال پویش هر خانه یک حسینه برای رعایت هرچه بهتر پروتکل‌های بهداشتی و کمک به کادر بهداشت و درمان راه‌اندازی شد، بسیاری از اهالی چهارمحال و بختیاری بر سر درب منزل و بر روی خودروهای خود پرچم عزای حسینی نصب کردند تا شهر رنگ و بوی محرمی به خود بگیرد.
اما نکته‌ای که باید در ایام باید مورد توجه عزاداران حسینی قرار بگیرد، پیام کربلا و علت قیام امام حسین(ع) است، پیام اباعبدالله در تاریخ اسلام ماندگار شده و مختص یک روز و یک دهه نیست، این امام همام برای زنده نگه‌داشتن فریضه امر به معروف و نهی از منکر قیام کرد و در این راه نیز مصیبت‌های بسیاری را متحمل شد، بنابراین گریستن در این ایام به‌معنای همدری و پیوند عاطفی با ایشان است و آثار و برکات زیادی در زندگی مومنان دارد.
امام حسین(ع) کشته اشک‌ها
حجت‌الاسلام و المسلمین محمدعلی صغیرا- رئیس دفتر نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد در گفت‌وگو با ایسنا در خصوص گریه بر مصیب اهل‌بیت(ع)، اظهار کرد: اگر گریه از روی معرفت انسان نسبت به حقیقت یا مفهومی باشد دارای ارزش و فضیلت است و باعث تقرب می‌شود، خداوند در قرآن کریم در آیه ۸۳ سوره مبارکه مائده می‌فرماید مؤمنان پس از شناخت، معرفت و ارتباط با خداوند از چشمانشان اشک جاری می‌شود، پیداست که چنین اشکی در پیشگاه خداوند دارای ارج و قرب است.
وی افزود: انسان زمانیکه تحت تاثیر موضوعی قرار می‌گیرد، عکس‌العملی از خود در قالب خنده یا گریه بروز می‌دهد، روانشناسان دینی نیز معتقدند که انسان‌هایی که بابت مسائل و موضوعات مختلف هیچ واکنشی از خود بروز نمی‌دهند، افراد سالمی به‌لحاظ روانشناختی نیستند.
صغیرا با اشاره به اینکه حزن و اندوه امکان دارد ممدوح یا مذموم باشد، تصریح کرد: حزن و اندوهی که منسوب به خداوند باشد و سبب معرفت‌افزایی شود ممدوح است، این حزن و گریه باعث می‌شود که انسان خود را در برابر خداوند ضعیف و خاشع ببیند و بندگی او را به جا آورد، همچنین در بسیاری از روایات به این موضوع اشاره شده است و امامان معصوم(ع) در همه حالات خاضع و خاشع بودند.
این مدرس حوزه و دانشگاه در خصوص برکات گریه برای حضرت سیدالشهدا(ع)، توضیح داد: در روایات فراوان به این موضوع اشاره شده که گریه بر مصائب اهل‌بیت عصمت و طهارت(ع) گریه معرفت‌افزا و روح‌پرور است، به‌عنوان نمونه امام صادق(ع) در روایتی فرمودند نفس کسی که به‌خاطر مظلومیت اهل‌بیت(ع) اندوهگین شود، تسبیح و اندوه برایمان عبادت است.،علت اهمیت اندوه و اشک بر اهل‌بیت(ع) این بوده که معرفت به این بزرگواران همتراز معرفت حق تعالی خواهد بود و کسی که ائمه‌هدی(ع) را بشناسد در واقع خدا را شناخته است.
وی با اشاره به اینکه اشک و اندوه برای اهل‌بیت(ع) اشکی ممدوح است، یادآور شد: این اشک در قرآن و روایات مدح شده است و اجر و پاداش الهی بر آن ثبت می‌شود، گریه بر مصائب سیدالشهدا(ع) و ائمه معصومین(ع) در روایات پرشماری با اهمیت و با فضیلت است.
صغیرا بیان کرد: مصیبت وارده بر حضرت سیدالشهدا(ع)، شهادت مظلومانه خود و خانواده و یارانشان در راه خدا بود و اشک بر این مصیبت همان اشکی است که برای حق معرفت پروردگار جاری می‌شود، قیام آن حضرت انسان‌ها را به نجات و رستگاری و حقیقت رهنمون کرد و برای دریافتن حقیقت باید پیرو راه ایشان باشیم و اشکی که برای آن حضرت می‌ریزیم در امتداد پیروی از این مسیر است.
رئیس دفتر نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد با اشاره به اینکه امام حسین(ع) خودشان را کشته اشک‌ها معرفی کرده‌اند، افزود: ایشان به این نکته می‌پردازند که هیچکس مرا یاد نمی‌کند جز آنکه برایم اشک بریزد، بنابراین مومن و محب امام حسین(ع) که به شناخت و معرفت از آن حضرت رسیده است، اشک معرفت بر مصیبت ایشان می‌ریزد.
وی گفت: هر ثواب و پاداش که خداوند برای اعمال انسان‌ها مقدر می‌کند، قطعا به نیت اعمال مربوط است و ثواب گریه معرفت‌افزا و برخاسته از معرفت بر مصائب سیدالشهدا(ع) نیز در روایات گوناگون برابر با بخشیده شدن تمام گناهان و بهشت برین بوده و ممکن است این شبهه ایجاد شود که چنین اجری برای گریه بر امام حسین(ع) شاید مبالغه و اغراق باشد، باید گفت زمانی اشک بر آن حضرت تمام گناهان گذشته و آینده را پاک می‌کند که انسان حق‌الناس و حق‌الله را نیز رعایت کرده باشد و تنها زمانی اشک انسان بر امام حسین(ع) تمام گناهان را پاک می‌کند که فرد در تمامی ساحت‌های زندگی حقوق دیگران را رعایت کرده باشد و حق‌الناسی به گردنش نباشد.
صغیرا توضیح داد: اگر به‌عنوان محبان امام حسین(ع) انتظار داریم که اشکمان مقبول باشد و ثواب بهشت بر آن نوشته شود طبعا قبل از هر چیز باید توانسته باشیم به وظایفمان به‌خوبی عمل کنیم و نمی‌توان با نادیده گرفتن وظایف انتظار پاداش داشت، انسانیت از دیدگاه اسلام شامل یک بسته کامل از تمام موارد اخلاقی و اجتماعی است، بنابراین اشکی مقبول بوده و ثواب بهشت را دارد که گریه‌کننده تمام شرایط و موارد بسته اخلاقی را در بستر جامعه و خانواده فراهم کرده باشد.
این استاد حوزه و دانشگاه تأکید کرد: اگر محب امام حسین(ع) اشکی از روی معرفت و شناخت جاری سازد و تمام حقوق و وظایف خود را ادا کرده باشد، همین اشک راه صحیح و مسیر کمال را برای او باز می‌کند و چنین اشکی انسان را نسبت به خطاها و اشتباهات خود آگاه و انسان را به معرفت حسینی نائل می‌کند و گریه‌کننده بر آن حضرت به مدد همین اشک معرفت‌افزا مسیر و سیره امام حسین(ع) را در پیش می‌گیرد و با تقویت اخلاق نیکو و دوری از رذایل اخلاقی تلاش می‌کند مانند آن حضرت مزین به صفات پسندیده و نیکو شود.
وی در پایان بیان کرد: محب و مومنی که به معرفت حقیقی رسیده باشد و اشک معرفت بر آن حضرت می‌ریزد، تقاضا و انتظار خارج از ضوابط و بیجایی نیز از این گریه ندارد، این فرهنگ باید نهادینه شود که اشک و اندوه بر مصائب سیدالشهدا(ع) و واقعه عاشورا از روی شناخت و معرفت صورت گیرد و این دلسوزی قلبی باید بتواند انسان را به سطحی برساند که به سیره آن حضرت و ائمه معصومین(ع) تمسک جوید و از گناه و خطا دوری کند و انسان به صفات نیکو مزین شود.
منبع: ايسنا