سیاستی مقرون‌به‌صرفه که از گرمایش جهانی جلوگیری می‌کند
سیاست واحدی را تصور کنید که بر یک صنعت تحمیل شود که اگر به طور مداوم اجرا شود، سوخت‌های فسیلی که باعث گرم شدن کره زمین در یک دوره می‌شود را متوقف می‌کند؛ تعهد بازیافت کربن همین راهکار است.
به نقل از سایتک دیلی، لازم است استخراج‌کنندگان و واردکنندگان سوخت فسیلی بخش فزاینده‌ای از دی‌اکسیدکربن تولیدی خود را به طور ایمن و دائمی دفع کنند و این کسر تا سال صفر خالص(۲۰۵۰) به ۱۰۰ درصد برسد. به لحاظ انتقادی این مورد شامل دی‌اکسیدکربن تولید شده توسط محصولاتی است که آنان می‌فروشند.
یک تحقیق پیشگامانه توسط دانشگاه‌های آکسفورد انگلستان و ادینبورگ اسکاتلند، پیامدهای اقتصادی تحمیل تعهد بازیافت کربن بر صنعت سوخت‌های فسیلی جهانی را بررسی کرد و نشان می‌دهد این تعهد مسیر مقرون‌به‌صرفه و کم‌خطر تا انتشار صفر خالص را فراهم می‌کند؛ به ویژه اگر با اقدامات متعارف برای کاهش زودهنگام تقاضای سوخت‌های فسیلی تکمیل شود.
استوارت جنکینز، محقق آکسفورد و محقق اصلی این پژوهش، توضیح داد: علی‌رغم هزینه‌های بالای برداشت و ذخیره‌سازی دی‌اکسیدکربن ما نشان می‌دهیم هزینه‌های اقتصاد جهانی ناشی از تعهد بازیافت کربن حتی اگر به طور کامل به مصرف‌کنندگان سوخت فسیلی منتقل شود، بالاتر از هزینه کاهش در سناریوهای مرسوم برای رسیدن به اهداف مشابه ناشی از قیمت جهانی کربن نیست.
پروفسور استوارت هازلدین از دانشگاه ادینبورگ می‌گوید: سرمایه‌گذاری در جذب دی‌اکسیدکربن و ذخیره زمین‌شناسی تا امروز وابسته به یارانه‌های دولتی بوده و همیشه از میزان لازم برای دستیابی به اهداف آب‌وهوایی پاریس، بسیار کمتر بوده است. بازیافت کربن برای خود صنعت سوخت فسیلی قوی‌ترین انگیزه یعنی بقا را فراهم می‌کند.
پروفسور مایلز آلن، یکی دیگر از محققان آکسفورد، افزود: بازیافت کربن به طور مداوم توسط سازمان سیاست‌های اقلیمی به دلیل گران‌تر و خطرناک‌تر بودن از جایگزینی کاهش مصرف با تغییر رفتار مصرف‌کننده یا از طریق قیمت جهانی کربن، رد شده اما این گزینه‌ها به ندرت بی‌خطر است. رسیدن به صفر خالص به معنای افزایش قیمت کربن به ۱۰۰۰ دلار به ازای هر تن دی‌اکسیدکربن تا سال ۲۰۵۰ است.
مارگریت کویجپر، یک کارشناس مستقل در جذب و ذخیره کربن، اظهار کرد: سیاست بازیافت کربن همانطور که در این تحقیق پیشنهاد شده، یک شبکه ایمنی برای اطمینان از دستیابی به انتشار صفر خالص فراهم می‌کند و حتی اگر موفق به کاهش استفاده از سوخت‌های فسیلی با سرعت کافی نشود، این کار مسئولیت تولیدکنندگان را برای مراقبت از زباله‌های تولید شده ناشی از محصولاتشان بالا می‌برد.
یافته‌های این پژوهش در مجله بین‌المللی انرژی Joule منتشر شد.
منبع: ايسنا