محمدحسین فرح‌بخش، یکی از مالکان سینما عصر جدید می‌گوید: همه کسانی که از نوستالژی این سینما صحبت می‌کنند دروغ می‌گویند چون اگر اینطور بود در این سال‌ها می‌آمدند و در عصر جدید فیلم می‌دیدند.
ماجرای تعطیلی و تغییر کاربری سینما عصرجدید اسفندماه سال گذشته در ایسنا خبررسانی شد و عبدالله علیخانی – مدیر این سینما- ضمن تایید آن گفت: با وضعیت فعلی نمی‌دانیم باید چه کنیم و برای رسیدن به تصمیمی قطعی آن را تعطیل کردیم. او پس از انتشار عکس‌هایی از برداشتن صندلی‌های سالن، در تماس اخیر ایسنا تاکید کرد که «فعلا منتظریم ارشاد تکلیف را مشخص کند». این در حالی است که پیگیری‌های ایسنا نشان می‌دهد مجوز تغییر کاربری این سینما چند ماه قبل صادر شده است.
خبرهایی که درباره تغییر کاربری و تخریب سینما منتشر شده بحث نوستالژیک بودن این سینما و اینکه یکی از خاطره‌های جمعی مردم تهران و اهالی سینماست در روزهای گذشته بسیار داغ بوده و در این باره محمد حسین فرح‌بخش که تقریبا اظهارنظر رسمی پیرامون سینما عصر جدید کمتر داشته صحبت‌هایی را مطرح کرد.
او که تاکید دارد مسائل مدیریتی و پیگیری از سوی ارشاد برعهده علیخانی دیگر مالک سینماست و خودش از جزئیات اطلاع دقیقی ندارد، در گفت‌وگویی با ایسنا نسبت به برخی اعتراض‌ها برای تغییر کاربری سینما بیان کرد: من از آن‌هایی که درباره نوستالژی سینما عصر جدید صحبت می کنند – چه مردم و چه سینماگران – چند سوال دارم. خیلی از آن‌ها ممکن است در سال‌های گذشته یعنی یک سال، پنج سال، 10 سال یا 20 سال گذشته پدر و مادرهای خود را از دست داده باشند. به من بگویند که در این مدت چند بار بر سر مزار پدر و مادر خود رفته‌اند؟ پدر و مادرشان نوستالژیک‌تر است یا سینما عصر جدید؟ اول تکلیف این را مشخص کنند بعد درباره مال و اموال مردم اظهار نظر کنند. اگر من این سوال را می‌پرسم، کسی هستم که بگوید؛ ۲۵ سال قبل مادرم به رحمت خدا رفته و هر هفته سر خاک او می‌روم. پدرم تا زمانی که در قید حیات بود 60 سال از فوت مادرش می‌گذشت و جمعه به جمعه در تمام آن 60 سال بر سر مزار مادرش رفت. این‌ها یعنی نوستالژی.
او افزود: سوال بعدی این است که آن‌هایی که درباره نوستالژی سینما عصرجدید صحبت می کنند چرا در این چند سال به این سینما نیامدند تا فیلم ببینند؟ خودشان پیش وجدانشان قضاوت کنند چرا در این سال‌ها نیامدند؟ حالا الان در فضای مجازی حس نوستالژیک نسبت به سینما پیدا کرده‌اند؟ همه این‌ها حقه بازی و دروغ است، مثل بقیه چیزها.
این تهیه‌کننده سینما گفت: این همه سال بنده و آقای علیخانی خسارت دادیم این‌ها کجا بودند؟ این سینما هیچ چیزی برای ما نداشت و فقط از جیب برایش خرج کردیم. در همین سال قبل فقط ۲۵۰ میلیون تومان پول صرف کردیم. اما کسی سراغ سینما نیامد آن هم سینما عصر جدید که به همراه سینما قدس اصفهان تنها سینماهایی هستند که در تاریخ سینمای ایران زمانی که سه‌شنبه شب فیلم‌ها عوض می‌شدند، چهارشنبه صبح پورسانت صاحب فیلم را پرداخت می‌کردند. مگر ما ضرر نمی کردیم؟ آن پورسانت را هم از جیب می‌دادیم و حالا الان سینما عصر جدید نوستالژی شده است. خیلی این حرف‌ها را باور نکنید.
فرح‌بخش تاکید کرد: اگر سینما عصر جدید برای ما ارزشمند نبود جور دیگر رفتار می‌کردیم. همه پول خود را از سینما در آوردند و رفتند جای دیگر ملک خریدند ولی من ملکی را که در لواسان داشتم برای این سینما و آن هم ۲۰ درصد سینما فروختم. اما با چند برابر قیمت آن ملک هم دیگر نمی‌توانم آن را بخرم. من و آقای علیخانی به سینما علاقه داشتیم که اینجا را خریدیم. سینما عصر جدید در تهران یک آدرس است و ما می توانستیم سینمای دیگری را بخریم اما سراغ اینجا آمدیم و برایش همه کار کردیم.
او در پاسخ به اینکه چه برنامه‌ای برای سینما دارند؟ گفت: فعلا آقای علیخانی صندلی‌هایش را جمع کرده چون قابل استفاده نبودند. ما در کرونا بلاتکلیف شدیم و بین خوف و رجا مانده‌ایم.
فعالیت‌های ابتدایی در محل سینما عصر جدید فعلی به دهه 1320 برمی‌گردد و در مقطعی کاملا تخریب و بعد به شکل سینمای فعلی بازسازی شد.
منبع: ايسنا
خبرهایی که درباره تغییر کاربری و تخریب سینما منتشر شده بحث نوستالژیک بودن این سینما و اینکه یکی از خاطره‌های جمعی مردم تهران و اهالی سینماست در روزهای گذشته بسیار داغ بوده و در این باره محمد حسین فرح‌بخش که تقریبا اظهارنظر رسمی پیرامون سینما عصر جدید کمتر داشته صحبت‌هایی را مطرح کرد.
او که تاکید دارد مسائل مدیریتی و پیگیری از سوی ارشاد برعهده علیخانی دیگر مالک سینماست و خودش از جزئیات اطلاع دقیقی ندارد، در گفت‌وگویی با ایسنا نسبت به برخی اعتراض‌ها برای تغییر کاربری سینما بیان کرد: من از آن‌هایی که درباره نوستالژی سینما عصر جدید صحبت می کنند – چه مردم و چه سینماگران – چند سوال دارم. خیلی از آن‌ها ممکن است در سال‌های گذشته یعنی یک سال، پنج سال، 10 سال یا 20 سال گذشته پدر و مادرهای خود را از دست داده باشند. به من بگویند که در این مدت چند بار بر سر مزار پدر و مادر خود رفته‌اند؟ پدر و مادرشان نوستالژیک‌تر است یا سینما عصر جدید؟ اول تکلیف این را مشخص کنند بعد درباره مال و اموال مردم اظهار نظر کنند. اگر من این سوال را می‌پرسم، کسی هستم که بگوید؛ ۲۵ سال قبل مادرم به رحمت خدا رفته و هر هفته سر خاک او می‌روم. پدرم تا زمانی که در قید حیات بود 60 سال از فوت مادرش می‌گذشت و جمعه به جمعه در تمام آن 60 سال بر سر مزار مادرش رفت. این‌ها یعنی نوستالژی.
او افزود: سوال بعدی این است که آن‌هایی که درباره نوستالژی سینما عصرجدید صحبت می کنند چرا در این چند سال به این سینما نیامدند تا فیلم ببینند؟ خودشان پیش وجدانشان قضاوت کنند چرا در این سال‌ها نیامدند؟ حالا الان در فضای مجازی حس نوستالژیک نسبت به سینما پیدا کرده‌اند؟ همه این‌ها حقه بازی و دروغ است، مثل بقیه چیزها.
این تهیه‌کننده سینما گفت: این همه سال بنده و آقای علیخانی خسارت دادیم این‌ها کجا بودند؟ این سینما هیچ چیزی برای ما نداشت و فقط از جیب برایش خرج کردیم. در همین سال قبل فقط ۲۵۰ میلیون تومان پول صرف کردیم. اما کسی سراغ سینما نیامد آن هم سینما عصر جدید که به همراه سینما قدس اصفهان تنها سینماهایی هستند که در تاریخ سینمای ایران زمانی که سه‌شنبه شب فیلم‌ها عوض می‌شدند، چهارشنبه صبح پورسانت صاحب فیلم را پرداخت می‌کردند. مگر ما ضرر نمی کردیم؟ آن پورسانت را هم از جیب می‌دادیم و حالا الان سینما عصر جدید نوستالژی شده است. خیلی این حرف‌ها را باور نکنید.
فرح‌بخش تاکید کرد: اگر سینما عصر جدید برای ما ارزشمند نبود جور دیگر رفتار می‌کردیم. همه پول خود را از سینما در آوردند و رفتند جای دیگر ملک خریدند ولی من ملکی را که در لواسان داشتم برای این سینما و آن هم ۲۰ درصد سینما فروختم. اما با چند برابر قیمت آن ملک هم دیگر نمی‌توانم آن را بخرم. من و آقای علیخانی به سینما علاقه داشتیم که اینجا را خریدیم. سینما عصر جدید در تهران یک آدرس است و ما می توانستیم سینمای دیگری را بخریم اما سراغ اینجا آمدیم و برایش همه کار کردیم.
او در پاسخ به اینکه چه برنامه‌ای برای سینما دارند؟ گفت: فعلا آقای علیخانی صندلی‌هایش را جمع کرده چون قابل استفاده نبودند. ما در کرونا بلاتکلیف شدیم و بین خوف و رجا مانده‌ایم.
فعالیت‌های ابتدایی در محل سینما عصر جدید فعلی به دهه 1320 برمی‌گردد و در مقطعی کاملا تخریب و بعد به شکل سینمای فعلی بازسازی شد.
منبع: ايسنا