قاب شهروندان خوب روی دیوارهای شهر

جواد طاهری، رئیس هیأت مدیره انجمن هنرمندان نقاش اصفهان علت پرداختن به این سوژه را برای ایسنا این‌گونه شرح می‌دهد: زندگی همه‌ی ما یک لایه و سطح فعال و عینی دارد که البته مبتنی بر لایه‌های درونی است. تصور می‌کنم به‌واسطه‌ی پرداختن به همین سطح، می‌توان به آن معنا و مفهوم درونی رسید.

او می‌گوید: از نظر من همه‌ی کارهای سالمی که مردم به آن اشتغال دارند ارزشمند و برای رفع نیازهای اجتماع بسیار مفیدند. طبیعتاً بازتاب این ارزشمندی می‌تواند احساس مفید بودن را برای صاحب شغل فراهم سازد و در صورت رسیدن به چنین کیفیت اجتماعی است که هر کس، به شغل خود افتخار می‌کند و بدون احساس خجالت، با اعتماد به نفس بیشتری به کارش ادامه خواهد داد؛ چرا که دیگر نوع شغل اهمیت ندارد، بلکه ملاک، سودمندی و نیاز جامعه به آن کار، شغل یا حرفه است.

طاهری ادامه می‌دهد: وقتی از دریچه‌ی هنر به یک سوژه می‌پردازیم، تجربه‌ی انسانی را حین خلق اثر در آن دخیل می‌کنیم و در قاب تجسمی به آن حیات می‌بخشیم، بنابراین سوژه قابلیت دیده شدن را پیدا و توجه مردم را به خود جلب می‌کند؛ این نوعی از تعلق خاطر است، چنان که حین خلق این اثر، بارها از مردمی که مشتاقانه از آن بازدید می‌کردند، شنیدم «این مش رمضونی خودمونه‌س» و این‌طور که برایم تعریف کرده‌اند، خود مش رمضان هم با دیدن نقاشی‌اش بر دیوار اشک شوق ریخته است.

این مدرس دانشگاه، با اشاره به اینکه ما هنوز از فضاهای فرهنگی فاصله داریم، خاطرنشان می‌کند: به دلیل شیوع ویروس کرونا، متأسفانه هیجان از فضای شهری گرفته‌شده و اتفاقاً ضرورت انجام کار شهری در چنین شرایطی دو چندان است. شهر، همواره نیازمند دیده شدن و  محقِ جاری شدن زیبایی در آن است و چه خوب بود اگر جنب‌وجوش و پویایی برای زیباسازی شهر در طول سال توزیع می‌شد تا هنرمندان نیز بتوانند با طمأنینه و دقت بیشتری کار کرده و آثار باکیفیت‌تری ارائه کنند.

«آیا می‌توان تجربه‌ی خوب نقاشی پیرمرد گلفروش را بر دیوار خیابان شریعتی، به سایر محلات شهر نیز تعمیم داد و با شناسایی شهروندان نمونه و وظیفه‌شناس، نقشی از آن‌ها بر دیوار شهر کشید؟» پاسخ طاهری به سؤال ایسنا چنین است: امیدوارم که سازمان زیباسازی شهرداری اصفهان این کار را ادامه بدهد تا از طریق پرداختن به موضوعات، مفاهیم و زیبایی‌ها، انتظاری که از سیما و منظر یک شهر پیشرفته داریم برآورده شود.

او ادامه می‌دهد: در فضای شهری ما روی این مسئله، به ویژه بحث چهره و شخصیت پردازی، به دلایل مختلفی زیاد کار نشده؛ یکی از دلایلش این است که برخی مردم اساساً دوست ندارند مورد توجه باشند، اما اگر نقش کسانی که صادقانه در شغل خود کار می‌کنند، بر روی دیوار محله‌ای که در آن زندگی می‌کنند کشیده شود، یک کار اجتماعی ارزشمند انجام‌شده که هم حس تعلق شهروندان را به شهر افزایش می‌دهد، هم هویت محلی و بومی را تقویت می‌کند، هم الگوی اخلاقی و اجتماعی ملموسی را به ساکنان شهر معرفی می‌کند و هم باعث ایجاد همبستگی جمعی می‌شود.

رئیس هیأت مدیره انجمن هنرمندان نقاش اصفهان تصریح می‌کند: بزرگ‌ترین معضل یک جامعه، منفک شدن اجزای تشکیل‌دهنده‌ی آن از یکدیگر است و هر تلاشی که برای شکل گرفتن همبستگی و انسجام بین اجزای جامعه شود، ستودنی و عامل رشد اجتماعی است. اگر تصاویر و نقاشی‌ها، زیبایی‌ها و نیکی‌های مردم را عینیت ببخشد، لاجرم بدی‌ها رنگ می‌بازد.

طاهری، در پاسخ به این سؤال که «آیا با پیرمرد گلفروش خیابان شریعتی، پیش یا پس از خلق این اثر، دیدار  و گفت‌وگویی داشته‌اید یا خیر؟» می‌گوید: با اینکه از سال‌ها پیش ایشان را دورادور در خیابان می‌دیدم و گاه هم توقفی داشتم و عکسی از او برمی‌داشتم، هیچ وقت مستقیم با او حرف نزده‌ام. همیشه می‌خواسته‌ام احساسی که نسبت به این سوژه دارم با دیگران به اشتراک بگذارم و خوشحالم که این امکان، فراهم شد.

او با اشاره به اقبال عمومی مردم از این دیوارنگاره، یادآور می‌شود: غالباً تأثیری که نیروی حیات بخش هنر بر زندگی و فعالیت مردم می‌گذارد، توسط خالق آن هنر قابل‌کنترل نیست؛ اتفاقاتی که پیرامون آن می‌افتد، حاصل لطایف‌الحیل نگاه اجتماعی است که خلاقانه از همه سو جریان می‌یابد و فرازهای گوناگونی را پدید می‌آورد. گویی کار ما تنها یک اشاره است، ایجاد یک سرنخ، توجه کردن و توجه دادن به یک موضوع یا معنا و بعد از آن است که اثر هنری، مسیر را هموار می‌سازد.

انتهای پیام

منبع:ایسنا