مرثیه‌ای برای «فرشته»

 این شاعر در پی درگذشت فرشته طائرپور، سینماگری که ۲۶ مردادماه در پی عوارض ناشی از ابتلا به کرونا از دنیا رفت نوشته است:

«به طبل عزاداری بکوب و بزن شیپور
که خفته مهی در خاک غنوده زنی در گور

زنی که هنرمندان ز بینش او مبهوت
زنی که سخندانان ز دانش او مسحور

زنی جگرآور بود ادیب و سخنور بود
همیشه سراپا شوق هماره سراپا شور

بزرگ ولی ساده دلیر ولی مظلوم
نژاده ولی خاکی فتاده ولی مغرور

اگرچه جوان اما به دیده‌ی من، مادر
نماد پرستاری ولی به هنر مشهور

سپیدی گیسویش نه از سر پیری بود
هنر به سرش تاجی گذاشته بود از نور

درست ندیدیمش که بود به ما نزدیک
چو قله ولی پیداست کنون که شد از ما دور

به اهل خرد گویید ز خانه‌ی دانایی
جواهری از کف رفت شد آینه‌ای مستور

خوشا به سرانجامش که در شب عاشورا
به اهل حرم پیوست «فرشته‌ی طائرپور»

افشین علا
مرداد ١٤٠٠
عاشورای حسینی»

فرشته طائرپور متولد سال ۱۳۳۱ در روز ۲۶ مردادماه و در ۶۹ سالگی بر اثر عوارض ناشی از ابتلا به کرونا درگذشت. این هنرمند را اغلب به عنوان سینماگری که آثاری چون «گلنار»، «آینه‌های روبرو»، «نخودی»، «زن دوم»، «وقتی همه خواب بودند»، «پاتال و آرزوهای کوچک» و «مدرسه پیرمردها» را در کارنامه‌ سینمایی خود دارد، می‌شناسند؛ اما او که دانش‌آموخته ادبیات بود در زمینه ادبیات کودک نیز فعالیت داشت و تالیف آثاری چون «ماجرای احمد و سارا» و «ماجرای احمد و ساعت» و ترجمه‌هایی مثل «پینه‌دوز»، «آرزوی فیل خاکستری» و «ماهی تنها» در این زمینه از او به‌جا مانده است.

منبع: ايسنا