واژه «پدر» از کجا می‌آید؟
گروه واژه‌گزینی فرهنگستان زبان و ادب فارسی در توضیحی از ساخت واژه «پدر» و «بابا» می‌گوید.
به گزارش ایسنا، گروه واژه‌گزینی فرهنگستان زبان و ادب فارسی (با عنوان «چشم و چراغ» در فضای مجازی) به مناسبت روز پدر نوشته است: ««مباش جان پدر غافل از مقام پدر/ که واجب است به فرزند احترام پدر/ اگر زمانه به نام تو افتخار کند/ تو در زمانه مکن فخر جز به نام پدر» (رهی معیری)
«پدر» در فارسی نو و نیز پیتَر در فارسی میانه و فارسی باستان، از هندواروپایی پِتِر مشتق شده‌اند. محققان احتمال داده‌اند که این واژه از ریشه 
که گونه ضعیفشده
به معنی «پاییدن و مراقب بودن» و پسوند *ter ساخته شده است که لفظا به معنی پاینده و حامی است. پِتِر در لاتینی، پتراس در یونانی، فاذر در انگلیسی، و فاتر در آلمانی، همگی از پِتِر هندواروپایی مشتق شده‌اند.
«بابا» لفظی کودکانه برای نامیدن پدر است. این واژه در زبان‌های شاخه هندواروپایی و حتی غیرهندواروپایی، مانند چینی، با تلفظ‌هایی شبیه به هم دیده می‌شود. پژوهشگران ریشه این واژه را از واژه هندواروپاییِ *pap(a)a در معنی «پدر و غذا» می‌دانند.
محققانی مانند هوفمان، حتی واژه هندواروپایی
را مشتق از *pap(p)a می‌دانند.»
منبع:ایسنا