ورزش رشد تومورهای سرطانی را کند می‌کند!
مطالعات کوچک اما مهم محققان دانشگاه “ادیث کوان”(Edith Cowan) در استرالیا نشان می‌هد که ورزش می‌تواند سرعت پیشرفت سرطان را کاهش دهد. به نقل از نیواطلس، ورزش، عضلات را وادار به آزاد کردن نوعی پروتئین می‌کند که می‌تواند سرعت رشد تومورهای سرطانی را کاهش دهد. کشف ارتباط میان فعالیت فیزیکی و آمار کم سرطان
مطالعات کوچک اما مهم محققان دانشگاه “ادیث کوان”(Edith Cowan) در استرالیا نشان می‌هد که ورزش می‌تواند سرعت پیشرفت سرطان را کاهش دهد.
به نقل از نیواطلس، ورزش، عضلات را وادار به آزاد کردن نوعی پروتئین می‌کند که می‌تواند سرعت رشد تومورهای سرطانی را کاهش دهد.
کشف ارتباط میان فعالیت فیزیکی و آمار کم سرطان موضوع تعجب آوری نیست. بیماران مبتلا به سرطان که به طور مداوم ورزش می‌کنند نتایج درمانی بهتری نشان داده‌اند اما اینکه چگونه ورزش می‌تواند در مقابله با سرطان موثر باشد هنوز مشخص نیست.
در این تحقیقات جدید، ۱۰ فرد مبتلا به سرطان پروستات تحت ۱۲ هفته برنامه ورزشی قرار گرفتند. این برنامه ۱۲ هفته‌ای شامل ایروبیک و بدن سازی بود و همراه آن یک رژیم غذایی با پروتئین و کالری کنترل شده برای این افراد در نظر گرفته شد.
تمرکز اصلی محققان بر تغییرات پروتئین “میوکاین”(myokine) در خون بود.
“میوکاین‌ها” پروتئین‌هایی هستند که از عضلات اسکلتی پس از انجام ورزش آزاد می‌شوند. این پروتئین‌ها مسئول بسیاری از عملکردهای طبیعی بدن هستند و در تحقیقات جدید این فرضیه مطرح شده که این پروتئین‌ها توانایی سرکوب کردن تومورها را دارند.
محققان دریافتند که سطح پروتئین “میوکاین” به طور قابل توجهی پس از ۱۲ هفته ورزش افزایش یافته است. برای بررسی اثرگذاری این پروتئین بر تومورهای سرطانی، محققان نمونه خون این افراد را روی تومورهای سرطانی در آزمایشگاه تزریق کردند.
“روبرت نیوتن”(Robert Newton)، نویسنده این مقاله جدید می‌گوید: زمانی که ما خون پیش از ورزش و پس از ورزش را به سلول‌های سرطانی پروستات منتقل کردیم شاهد سرکوب قابل توجه این سلول‌ها توسط نمونه خونی بودیم که پس از ورزش گرفته شده بود. این موضوع نشان می‌دهد که ورزش محیطی سرکوب‌کننده برای سلول‌های سرطانی فراهم می‌کند.
اگرچه این یافته‌ها قطعی نیستند اما نشانه‌هایی از اثرگذاری ورزش بر جلوگیری از رشد سلول‌های سرطانی و درمان آن ارائه می‌دهد.
“جین سو کیم”(Jin-Soo Kim)، رهبر این تحقیقات خاطرشان کرد که پروتئین “میوکاین” به طور مستقیم سلول‌های سرطانی را نابود نمی‌کند بنابراین ورزش به تنهایی قادر به درمان سرطان نخواهد بود.
او می‌گوید: “میوکاین” به تنهایی قادر به نابودی سلول‌های سرطانی نیست اما پیام‌هایی برای سلول‌های ایمنی از جمله سلول T می‌فرستد تا به سلول‌های سرطانی حمله کنند.
اگرچه محققان می‌گویند که این فرآیند را می‌توان به همه‌ی سرطان‌ها تعمیم داد اما این تحقیقات به طور خاص بر سرطان پروستات متمرکز بوده است و تمامی مردانی که در این تحقیقات شرکت داشتند تحت شیمی‌درمانی قرار داشتند.
این نوع درمان‌ها به طور معمول باعث کاهش ماهیچه‌ها شده و یافته‌ها نشان می‌دهد که بیان پروتئین “میوکاین” اثر مستقیم بر تغییر حجم ماهیچه‌ها دارد. این موضوع اهمیت حفظ عضلات در طول درمان سرطان را نشان می‌دهد.
یافته‌های مربوط به “میوکاین” تنها یک بخش از پازل بزرگ ارتباط ورزش و سرطان است و کارهای بیشتری برای درک آن نیاز است. نیوتن و همکارانش تحقیقاتی شش ماهه را برای بررسی اثر ورزش بر سرطان پروستات پیشرفته آغاز کرده‌اند.
منبع: ايسنا
کشف ارتباط میان فعالیت فیزیکی و آمار کم سرطان موضوع تعجب آوری نیست. بیماران مبتلا به سرطان که به طور مداوم ورزش می‌کنند نتایج درمانی بهتری نشان داده‌اند اما اینکه چگونه ورزش می‌تواند در مقابله با سرطان موثر باشد هنوز مشخص نیست.
در این تحقیقات جدید، ۱۰ فرد مبتلا به سرطان پروستات تحت ۱۲ هفته برنامه ورزشی قرار گرفتند. این برنامه ۱۲ هفته‌ای شامل ایروبیک و بدن سازی بود و همراه آن یک رژیم غذایی با پروتئین و کالری کنترل شده برای این افراد در نظر گرفته شد.
تمرکز اصلی محققان بر تغییرات پروتئین “میوکاین”(myokine) در خون بود.
“میوکاین‌ها” پروتئین‌هایی هستند که از عضلات اسکلتی پس از انجام ورزش آزاد می‌شوند. این پروتئین‌ها مسئول بسیاری از عملکردهای طبیعی بدن هستند و در تحقیقات جدید این فرضیه مطرح شده که این پروتئین‌ها توانایی سرکوب کردن تومورها را دارند.
محققان دریافتند که سطح پروتئین “میوکاین” به طور قابل توجهی پس از ۱۲ هفته ورزش افزایش یافته است. برای بررسی اثرگذاری این پروتئین بر تومورهای سرطانی، محققان نمونه خون این افراد را روی تومورهای سرطانی در آزمایشگاه تزریق کردند.
“روبرت نیوتن”(Robert Newton)، نویسنده این مقاله جدید می‌گوید: زمانی که ما خون پیش از ورزش و پس از ورزش را به سلول‌های سرطانی پروستات منتقل کردیم شاهد سرکوب قابل توجه این سلول‌ها توسط نمونه خونی بودیم که پس از ورزش گرفته شده بود. این موضوع نشان می‌دهد که ورزش محیطی سرکوب‌کننده برای سلول‌های سرطانی فراهم می‌کند.
اگرچه این یافته‌ها قطعی نیستند اما نشانه‌هایی از اثرگذاری ورزش بر جلوگیری از رشد سلول‌های سرطانی و درمان آن ارائه می‌دهد.
“جین سو کیم”(Jin-Soo Kim)، رهبر این تحقیقات خاطرشان کرد که پروتئین “میوکاین” به طور مستقیم سلول‌های سرطانی را نابود نمی‌کند بنابراین ورزش به تنهایی قادر به درمان سرطان نخواهد بود.
او می‌گوید: “میوکاین” به تنهایی قادر به نابودی سلول‌های سرطانی نیست اما پیام‌هایی برای سلول‌های ایمنی از جمله سلول T می‌فرستد تا به سلول‌های سرطانی حمله کنند.
اگرچه محققان می‌گویند که این فرآیند را می‌توان به همه‌ی سرطان‌ها تعمیم داد اما این تحقیقات به طور خاص بر سرطان پروستات متمرکز بوده است و تمامی مردانی که در این تحقیقات شرکت داشتند تحت شیمی‌درمانی قرار داشتند.
این نوع درمان‌ها به طور معمول باعث کاهش ماهیچه‌ها شده و یافته‌ها نشان می‌دهد که بیان پروتئین “میوکاین” اثر مستقیم بر تغییر حجم ماهیچه‌ها دارد. این موضوع اهمیت حفظ عضلات در طول درمان سرطان را نشان می‌دهد.
یافته‌های مربوط به “میوکاین” تنها یک بخش از پازل بزرگ ارتباط ورزش و سرطان است و کارهای بیشتری برای درک آن نیاز است. نیوتن و همکارانش تحقیقاتی شش ماهه را برای بررسی اثر ورزش بر سرطان پروستات پیشرفته آغاز کرده‌اند.
منبع: ايسنا
برچسب ها :
ناموجود- نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
- نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0