وزیر خارجه تایوان: چین متحدان تایپه را هدف قرار داده است
وزیر خارجه تایوان امروز (سه شنبه) گفت، تصمیم نیکاراگوئه در قطع روابط با تایوان بخشی از اقدام حساب شده چین برای هدف قرار دادن متحدان دیپلماتیک این جزیره پس از محروم شدن از اجلاس دموکراسی به میزبانی واشنگتن بوده است.
به گزارش ایسنا، به نقل از خبرگزاری رویترز، نیکاراگوئه روابط دیپلماتیک دیرینه خود را با تایوان همین اواخر قطع کرد و با به رسمیت شناختن سیاست “چین واحد” حزب حاکم کمونیست چین، به این کشور گرویده و با این اقدام، از متحدان بینالمللی تایوان کاسته است.
جوزف وو، وزیر خارجه تایوان در حاشیه اجلاسی درباره امنیت منطقهای گفت: وقتی که کشورهای دموکراتیک اجلاسی درباره دموکراسی برگزار کردند، چین از حضور در این اجلاس محروم شد چون یک هدف بود و در نتیجه، تصمیم گرفت تا از این فرصت برای هدف قرار دادن متحدان دیپلماتیک تایوان استفاده کند.
“آدری تانگ”، وزیر دیجیتال تایوان و “هسیائو بی-خیم”، سفیر دوفاکتوی این جزیره در واشنگتن نماینده تایپه در اجلاس دموکراسی به میزبان آمریکا و به ریاست جو بایدن، رئیس جمهوری آمریکا بودند. چین در فهرست مدعوین نبود.
وزیر خارجه تایوان همچنین گفت: از دست دادن یک متحد دیپلماتیک برای ما بسیار دردناک است.
پکن فشار نظامی و سیاسی خود بر تایوان را زیاد کرده تا این جزیره ادعای حق حاکمیت چین را بر خود بپذیرد.
تسای اینگ ون، رئیس جمهوری تایوان گفته که این جزیره به این فشارها تسلیم نمیشود یا تصمیم و عزم خود را برای دست برداشتن از دموکراسی و آزادی تغییر نمیدهد.
وی در تایپه گفته است: هر قدر که دموکراسی تایوان موفقیت آمیز باشد، حمایت بیشتری از سوی جامعه بینالملل برای تایوان فراهم میشود.
اقدام پکن و نیکاراگوئه در ایجاد مجدد روابط دیپلماتیک احتمالا تاثیر و نفوذ چین را در بخشی از جهان که مدتها حیاط خلوت واشنگتن بوده، بیشتر میکند و باعث خشم ایالات متحده میشود.
دانیل اورتگا، رئیس جمهوری نیکاراگوئه نخست روابطش را با تایوان در ۱۹۸۵ قطع کرد اما در ۱۹۹۰ و در دوران ریاست جمهوری ” ویولتا باریوس د کامورو” رئیس جمهوری وقت نیکاراگوئه این روابط احیا شد.
وزیر خارجه تایوان همچنین گفت، تمامی همکارانش در وزارت خارجه تمام تلاش خود را برای حفظ این رابطه دیپلماتیک به کار گرفتهاند.
اقدام دولت نیکاراگوئه در قطع روابط دیپلماتیک باعث شده تا این جزیره تنها ۱۴ متحد دیپلماتیک رسمی داشته باشد که بیشتر آنها در آمریکای لاتین و کشورهای حوزه دریای کارائیب و البته به انضمام تعداد انگشت شماری کشورهای کوچک جزیرهای هستند.
انتهای پیام