وقتی متهم ردیف اول در دسترس نیست!
ایسنا/مازندران چند سالی است که سیل با مازندران عجین شده است، یعنی تا تابستان به اتمام می‌رسد، باید به فکر روزهای سخت پاییز و زمستان باشیم و ترس از وقوع سیلی دیگر، زندگی مردم را تحت‌الشعاع خود قرار داده است، چرا که، تا نام سیل را می‌شنویم، ویرانی خانه‌ها به یادمان می‌آید و مشکلاتی که بعضا با گذشت ۴ سال هنوز به سرانجام نرسیده است.
نکته جالب اینجا است که هر بار با وقوع سیل هم، داستان تکراری اعتراض ها آغاز می‌شود. به عنوان مثال، روز گذشته، محمدعلی محسنی بندپی در جلسه علنی مجلس شورای اسلامی، در تذکری اظهار کرد: سیل‌های خانمان برانداز و ویران کننده غرب استان مازندران قصه تلخ و تکراری هر سال مردم است، متاسفانه آسیب های جدی به منازل و مزارع مردم وارد شده است.
وی در تذکری به وزیر راه و شهرسازی گفت: اغلب پل‌ها قدیمی و غیراستاندارد بوده که توان پذیرش آب‌های مکرر در زمان باران را ندارند.
مجسنی بندپی در تذکر دیگری به وزیر جهاد کشاورزی گفت: به موضوع آبخیزداری منطقه به طور جدی رسیدگی شود چون عدم وجود اعتبار در حوزه آبخیزداری باعث خسارات بیش از حد سیل‌ها در منطقه شده است. همچنین وزارت کشور و ستاد بحران نیز باید به طور جدی به این موضوع بپردازند.
داستان اینجا جالب می‌شود که، وقتی مسئولان می‌دانند سال‌هاست که این استان درگیر سیل و مخاطرات پس از آن است، چرا پیش از وقوع بحران، اقدام عاجلی برای رفع آن صورت نمی‌دهند و پس از وقوع، سردمدار اعتراض‌ها می‌شوند.
البته باید معترف بود که این اعتراض‌ها، به حق و درست است، دستگاههای متولی زیادی می‌توانستند پیش از وقوع بحران، نقش خود را اعمال کنند اما روزمرگی مسئولان موجب شد تا مردم خسارت زیادی ببینند، جالب آنکه، پس از وقوع بحران، همه مشکلات این مردم را به یاد می‌آورند و بودجه‌ها تخصیص پیدا می کند.
در این میان نقش اداره‌کل مدیریت بحران نیز بسیار مهم و حیاتی است، اداره‌ای که بر اساس شرح وظایف، هم پیش از وقوع بحران، هم در حین و هم پس از بحران، باید به برنامه‌های زیادی توجه و عمل کند، موضوعی که اگر اجرایی شود، تا حدود بسیار زیادی از مشکلات، کاهش می‌یابد.
به عنوان مثال، در شرح وظایف اداره کل مدیریت بحران موضوعاتی چون “برنامه‌ریزی و هماهنگی لازم جهت استفاده بهینه از ظرفیت های واحدهای استانی دستگاههای دولتی و غیردولتی و نیروهای مسلح استان به منظور پیش بینی و پیشگیری بحران، همکاری در تهیه طرح های جامع مدیریت کاهش خطرپذیری به جای مدیریت بحران در سطح استانی و محلی، کمک به توسعه و گسترش موسسات علمی و مشاوره ای فعال و بهره گیری از تجارب آنها به منظور استانداردسازی و بهبود کیفیت ارتقای و کنترل ایمنی کالاها و خدمات، ساختمان و تأسیسات زیربنایی استان و نظارت بر رعایت استانداردهای مصوب و …”
نکته حائز اهمیت این است که مسئول مدیریت بحران بداند، مدیریت بحران ۴ مرحله دارد که مراحل پیش‌بینی و پیشگیری به قبل از بحران مربوط می شود و دو فاز مقابله و بازسازی اقدامات پس از بحران را تشکیل می دهند، با این وجود دقیقا مشخص نیست این اداره‌کل به ویژه در مازندران، پیش از وقوع بحران چه عملکردی دارد و به نظر می‌آید تنها در حین و پس از آن فعال می‌شود.
داستان عجیب‌تر آنکه یکی از اصلی‌ترین وظایف مدیریت این سطح، ارتباط مستمر با رسانه‌ها است چرا که در زمان وقوع و پس از آن، اطلاع‌رسانی به مردم و مسئولان بالادستی با اخبار رسانه‌ها، زمینه‌ساز تحرک و رفع مشکلات و معایب می‌شود و امیدواریم مسئولان به ویژه در اداره کل مدیریت بحران مازندران به این موضوع واقف شوند که باید پاسخ تماس‌های خبرنگاران را به موقع داد چرا که در بسیاری از مواقع، مدیرکل بحران مازندران در دسترس نیست و حتی به بسیاری از پیام‌ها نیز پاسخی نمی‌دهد.
نکته جالب تر از این موضوعات، قرار داشتن اداره کل پدافند غیرعامل و مدیریت بحران در یک مکان است، دو اداره‌کلی که سهم بسزایی در کاهش مخاطرات دارند و به نظر می‌رسد مسئولان ارشد استان، باید نسبت به این تحرک در این دو اداره‌کل، تجدید نظری صورت دهند، چرا که تنها یک هفته پس از “هفته پدافند غیرعامل”، غرب مازندران گرفتار سیلاب شد.
البته اینکه چرا سیل زندگی مردم را به ویرانه تبدیل کرده است، را باید در دو بخش مورد ارزیابی قرار داد، بخشی از آن به عهده مسئول است، یعنی به عنوان مثال، مدیریت سیلاب باید با رویکرد پیشگیری از سیل صورت گیرد، بخش دوم نیز به خود مردم بستگی دارد، تجاوز به مناطبع طبیعی، برداشت‌های غیرمجاز و در مجموع دخالت انسان و تغییر اقلیم؛ دو عامل مهم بروز سیل در مازندران محسوب می‌شود.
منبع:ایسنا