پای درددل دانشجویان دانشگاه ندیده
ایسنا/ایلام خبرنگار ایسنا، پای صحبت کسانی نشسته که دوران دانشجویی‌شان با کرونا تلاقی پیدا کرده و هنوز دانشگاه، کلاس و همکلاسی‌های خود را ندیده‌اند.
«محمدحسین» دانشجوی ایلامی ترم پنج رشته آموزش زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فرهنگیان همدان، اظهار کرد: چهار ترمی هست که دانشگاه به داخل موبایل مهاجرت کرده است و حسابی حال دانشجویی ما را خراب کرده‌است.
وی گفت: ترم دوم بودیم که برای اولین بار، به واسطه کرونا دانشگاه مجازی شد و آن زمان مسئولان و مدرسین دانشگاه، شبکه‌ی واتساپ رو برای تدریس انتخاب کردند که واتساپ محدودیت‌های زیادی داشت برای مثال ارسال فایل‌های پرحجم امکان‌پذیر نبود، به همین دلیل ترم‌های بعد از سامانه ال‌ام‌اس استفاده کردند.
این دانشجوی دانشگاه فرهنگیان تصریح کرد: سامانه ال‌ام‌اس، اکثر اوقات به دلیل تعداد زیاد کاربران وکندی اینترنت،دچار مشکل می‌شود و ارتباط تصویری و صوتی در این سامانه به شدت ضعیف است و همین باعث می‌شد کلاس‌ها کاملا یک‌طرفه دنبال بشوند به طوری که صرفا استاد صحبت می‌کند و بازخورد خاصی از دانشجو دریافت نمی‌شود که این امر،کیفیت آموزش را به شدت پایین می‌آورد و همچنین برخی مواقع به خاطر کندی اینترنت،صدای استاد قطع می‌شود و بخشی از درس به دانشجو منتقل نمی‌شود.
این دانشجوی رشته آموزش زبان فارسی گفت: برای درس‌های عملی هیچگونه تعریفی وجود ندارد.برای امر کارورزی و کسب تجربه، از شبکه شاد استفاده می‌شود که عملا بی فایده است.
وی در پاسخ به این سوال که آیا از حقوق دانشجوها با وجود تعطیلی دانشگاه کسر می‌شود؟، گفت: بله. زمانی که دانشگاه حضوری بود ۴۵ درصد از حقوق بابت خوابگاه و غذا کسر می‌شد. حال از وقتی دانشگاه مجازی شده،۲۵درصد و بعد از بازبینی به ۲۰ درصد کاهش پیدا کرده است.
این دانشجو اظهار کرد: یکی از مسئولان دانشگاه در مصاحبه با صداوسیما دلیل این کسورات را اینگونه اعلام کرد:(اگر غذا نیست، آشپزخونش که هست) این یعنی اینکه بابت خوابگاه و آشپزخونه‌های خالی ۲۰ درصد از حقوق دانشجوها کسر می‌شود که با یک حساب سرانگشتی می‌شود چیری حدود ۵۰ میلیارد تومان در ماه می‌شود.
«زهرا» دانشجوی ایلامی تحصیلات تکمیلی رشته مامایی دانشگاه اهواز هم اظهار کرد: قطعی و کند بودن اینترنت در زمان ارائه دروس در سامانه یک مشکل جدی است،مشکل دیگر این است که اساتید آموزش،تجربه و علم کافی را برای استفاده از شبکه‌هایی که در آن‌ها تدریس می‌شود را ندارند.
وی تصریح کرد: استرس آزمون مجازی به دلیل قطع شدن اینترنت و زمان کم سوال‌ها برای جواب دادن آن‌ها بسیار زیاد است.
«امیر» دانشجوی ترم سه دانشگاه پیام نورایلام گفت: از زمان شروع، دانشگاه مجازی بوده وتا الان که ترم سه هستم هنوز رنگ دانشگاه را به چشم ندیده‌ام و بخواهم راستش را بگویم اصلا هم از این کلاس‌های مجازی چیزی عایدم نشده است.
امیر ادامه داد: وضعیت ایتنرنت را هم بسیار کند و اعصاب خراب‌کن است خصوصا زمانی که وارد سامانه می‌شوم، کلاس‌ها دائم در حال قطع و وصل هستند و خیلی از مفاهیمی که استاد می‌گوید به دانشجو منتقل نمی‌شود.یک مشکل دیگر بحث شهریه هست که با وجود کلاس‌های آنلاین بی‌کیفیت، شهریه را تمام و کمال از دانشجو میگیرند این دقیقا برای دریافت کدام خدمات است من، نمیدانم.!
وی تصریح کرد: ندیدن و نشناختن همکلاسی‌ها و نداشتن ارتباط با آن‌ها واقعا یک معضل است من که ترم سومی هستم و از ابتدا، آموزش‌هایمان مجازی بوده هنوز یک دانه هم کلاسی را هم به چشم ندیده‌ام.
امیر ادامه داد: یکی دیگر از مشکلات یک طرفه بودن کلاس‌ها و نداشتن ارتباط چشمی با استاد است و اینکه نمی‌شود به هیچ وجه از استاد سوالی پرسید من در این سه ترم هنوز یک بار هم سوالی از استادهایمان نپرسیده‌ام.
«داودی» مدرس دانشگاه در این زمینه گفت: طبیعی است با بروز یک بیماری حساس، ناشناخته و پیچیده و در عین حال فراگیر و جهانی مانند کوئید ۱۹، محدودیت‌هایی در سطح جامعه و محیط زندگی انسان ها از جمله آموزش رخ بدهد،که البته در میان مشکلات ناشی از کرونا موضوع آموزش و تدریس، حساسیت و آسیب پذیری بیشتری دارد.
وی ادامه داد: آموزش در هر سطحی که باشد باید به کیفیت آن توجه شود و توجه به کیفیت آموزش از طریق آموزش حضوری و به صورت تعاملی و در قالب یک کانال دو طرفه با حضور معلم، مربی و فراگیر مصداق می‌یابد.
محدودیت‌های کرونا، آموزش را مجازی و یک طرفه کرده است که در این نوع آموزش مربی متکلم وحده و فراگیر حالت انفعالی دارد و از طرفی دیگر آموزش در فضای مجازی نیاز به رایانه یا تلفن همراه هوشمند و اینترنت با سرعت مناسب دارد که البته هزینه هایی برای تامین تجهیزات و اشتراک اینترنت وجود دارد ضمن اینکه در استان ایلام اینترنت از کیفیت خوبی برخوردار نیست و مشکل آموزش مجازی را دوچندان کرده است.
منبع: ايسنا