چگونه لندفیل ها به پوشش گیاهی کمک می کنند؟
ایسنا/گیلان یک کارشناس محیط زیست گفت: هر لندفیل چندین سال زمان می برد تا به ظرفیت حداکثر خود برسد و پس از رسیدن به ظرفیت حداکثر، لندفیل بسته می شود و روی آن را با خاک و پوشش گیاهی باید بپوشانند.
عماد مطالبی، کارشناس برنامه ریزی و محیط زیست شهری در گفت وگو با ایسنا، با اشاره به اهمیت مدیریت پسماند و دفن گاه در محیط زیست شهری، اظهار کرد: دفن زباله‌ها در دفن گاه‌ها و تشکیل حوزه‌های متمرکز دفن زباله شهری، علاوه بر سازماندهی و مدیریت زباله هدف‌هایی چون جمع‌آوری بیوگاز تولیدی و جلوگیری از انتشار گازهای گلخانه‌ای را دنبال می کند.
وی افزود: امروزه در بیشتر کشورهای جهان به دلیل وضع قوانین زیست‌محیطی شدید، از روش سنتی سوزاندن زباله استفاده نمی شود و این روش جای خود را به دفن زباله در دفن گاه‌ها(لندفیل) داده است.
وی با بیان اینکه بی‌توجهی به دفن گاه‌ها و رها کردن زباله در محل دفن بدون تدابیر زیست محیطی امکان پذیر نیست، تصریح کرد: در گذشته مقررات خاصی برای مکان‌های دفن زباله وجود نداشت و لندفیل‌ها مکان‌هایی بدبو و بدون پوشش بودند که معضلات زیست محیطی فراوانی ایجاد می‌کردند.
مشاور کمیسیون بهداشت و محیط زیست شورای شهر رشت، با بیان اینکه رشد آگاهی نسبت به تاثیر آلاینده‌های لندفیل‌های غیر مهندسی بر محیط زیست موجب شکل گیری ضوابطی برای طراحی لندفیل‌ها شده است، عنوان کرد: افزایش جمعیت و افزایش تولید زباله‌های شهری ایجاد مقررات و ضوابط و استانداردهای جدید زیست محیطی برای جایگاه های زباله و تشکیل لندفیل ها را می طلبد.
وی با اشاره به اهمیت طراحی مناسب و بهینه لندفیل‌ها در عملکرد مطلوب آنها، گفت: در یک طرح مناسب، باید کلیه شرایط موجود برای احداث لندفیل، نوع فناوری خاصی که در آینده به منظور بهره‌برداری از بیوگاز تولیدی آن لندفیل مورد استفاده قرار می گیرد و نیز مقدار و نوع زباله، در نظر گرفته شود.
مطالبی، استانداردهای لازم در طراحی لندفیل را مهم برشمرد و خاطرنشان کرد: استفاده اولیه از زمین لندفیل، نقشه اولیه و نهایی منطقه و دفن زباله و سطح آب زیرزمینی باید مورد توجه قرار گیرد. همچنین باید نقشه های محل شامل ساختمان ها، جاده ها و مکان جمع آوری خاک ها با دقت بررسی و تمهیدات لازم به منظور جلوگیری از صدمات ناشی از بارندگی و نحوه دفن و مقدار زباله مورد نظر به همراه میزان و نحوه فشرده سازی زباله آنالیز شود.
وی اضافه کرد: از دیگر مسائلی که در طراحی لندفیل باید در نظر گرفته شود، ساختار کلی گودال‌ها از لحاظ پوشش کف، دیواره‌ها و روی لندفیل، سیستم جمع آوری آب زباله و تصفیه آن و سیستم جمع آوری گاز تولیدی است.
این پژوهشگر، با تاکید بر لزوم جمع آوری آب زباله از همان ابتدای تشکیل لندفیل، عنوان کرد: پوشش کف در لندفیل های مهندسی به گونه ای است که کف لندفیل با ترکیبی از لایه های مختلف نظیر ورق‌های پلی اتیلنی و لایه های غشایی پوشش داده می شود. این پوشش نهایی شامل ۷۵ سانتیمتر خاک کوبیده شده بر روی زباله ها و سپس ۱۵ سانتیمتر خاک بدون فشردگی بر روی آن است. ممکن است از پوشش های دیگری نیز به جای خاک استفاده شود که انتخاب این پوشش برای لندفیل ها در صورت در دسترس بودن خاک مطلوب، دارای کارایی مناسبی در مقایسه با دیگر پوشش ها از لحاظ جلوگیری از نفوذ آب به داخل لندفیل و به دنبال آن آب‌بندی قابل قبول در مقابل خروج بیوگاز و نیز به صرفه بودن آن از لحاظ اقتصادی است.
مطالبی، با اشاره به انتقال زباله ها به محل دفن گاه پس از آماده شدن لندفیل، تصریح کرد: زباله به صورت روزانه کف لندفیل پخش شده و سپس به وسیله دستگاه‌های سنگین مانند بولدوزر کاملا فشرده شود تا فضای خالی بین آنها کاملا از بین برود. در انتهای هر روز کاری، یک لایه خاک بر روی آنها ریخته می شود که معمولا ضخامت این لایه به گونه‌ای است که از پخش شدن احتمالی زباله به وسیله باد و یا حیوانات جلوگیری می کند. افزودن لجن فاضلاب شهری یا پسمانده فرآورده های کشاورزی به درون لندفیل نیز باعث افزایش میزان گاز تولیدی می شود.
وی با بیان اینکه جداسازی فلزات محتوی زباله شهری و نیز کاهش ضخامت لایه خاک میان زباله های درون لندفیل به افزایش تولید گاز کمک می کند، یادآور شد: زباله ها در گودال ها به طور طبیعی و در اثر فعالیت باکتری ها تجزیه و ساختار آنها به ریزمواد و گاز تبدیل می شود. این مواد به همراه آب باران مایعی تولید می کنند که به آن شیرابه می گویند. گازهای تولید شده از لندفیل نیز به وسیله لوله های سوراخ دار افقی و عمودی که در لندفیل برای این منظور کار گذاشته شده جمع آوری می‌شوند و به واحدهای نیروگاه انتقال می‌یابند تا پس از جداسازی و تصفیه ترکیب بیوگاز، به وسیله ژنراتورهای مخصوصی از آن برق تولید شود.
مشاور کمیسیون عمران و توسعه شهری شورای شهر رشت افزود: شیرابه های تولید شده توسط کانال های دیگری که در محل لندفیل طراحی شده باید جمع آوری و در تانکرهای خاصی ذخیره شود. پس از رسوب گذاری و تصفیه مکانیکی به طور مستقیم به عنوان کود مایع می توان برای گیاهان مورد استفاده قرار گیرند.
این کارشناس محیط زیست، با اشاره به اهمیت لندفیل برای پرورش گیاهان، اظهار کرد: به علت کاهش اتلاف نیتروژن در تجزیه بی هوازی، کود تولیدی در فرایند بیوگاز دارای ارزش بالایی از لحاظ نیتروژن برای پرورش گیاهان است، زیرا در کود حاصل از بیوگاز به علت عدم انجام فرایند نیتریفیکاسیون که تنها در حضور اکسیژن به مقدار کافی انجام می شود، نیتروژن به صورت یون آمونیوم در کود وجود دارد که جذب آن برای گیاه ساده تراست، در حالی که در فرایند تهیه کمپوست به علت استفاده از روش هوازی، نیتروژن به صورت نیترات در کود وجود دارد.
مطالبی تاکید کرد: هر لندفیل چندین سال زمان می برد تا به ظرفیت حداکثر خود برسد و پس از رسیدن به ظرفیت حداکثر، لندفیل بسته می شود و روی آن را با خاک و پوشش گیاهی باید بپوشانند. معمولا این زمین ها به دلیل قوت بالای خاک و عوارض مناسب زمین، برای احداث فضای سبز، زمین‌های تفرجی و تفریحی و پوشش های جنگلی به کار می رود.
منبع:ایسنا