گامی مهم در جهت بهبودی روند درمان بیماران پارکینسون
محققان سوئیسی در مطالعه اخیرشان نشان داده‌اند که بر خلاف مطالعات پیشین یک ناحیه خاص از مغز نه تنها راه رفتن افراد را کنترل می‌کند بلکه قادر به کنترل بسیاری از حرکات دیگر آنها نیز است.
به نقل از آی او، شاید تاکنون این موضوع که “ناحیه حرکتی میان مغز”(mesencephalic motor region) حرکات پیچیده‌ای مانند تغییرات وضعیتی(postural changes) را کنترل و کار هماهنگی هر چهار اندام هنگام راه رفتن را بر عهده دارد، امری خاص تلقی نشده و چندان به آن توجه نمی‌شد و این در حالی است که تاکنون عملکرد نورون‌ها در این ناحیه از مغز هنوز به طور کامل درک نشده بود.
اما محققان سوئیسی در مطالعه اخیرشان توانستند نشان دهند که جمعیت‌های مختلفی از نورون‌ها در این ناحیه از مغز وجود دارند که علاوه بر راه رفتن، سایر حرکات مختلف بدن را نیز کنترل می‌کنند. به گفته پزشکان این یافته‌ها می‌تواند راه را برای بهبود درمان بیماری پارکینسون هموار کند.
در این مطالعه پروفسور “سیلویا آربر”(Silvia Arber) از دانشگاه بازل و گروه او به بررسی ناحیه حرکتی میان مغز بر روی موش‌ها پرداختند. پس از بررسی‌ها آربر موفق به یافتن جمعیتی از نورون‌ها شد که نه تنها راه رفتن بلکه طیف وسیعی از حرکات دیگر را نیز تنظیم می‌کنند. محققان بر اساس نتایج تحقیقات خود اظهار کردند که نقش اثبات شده پیشین این بخش کلیدی از مغز میانی باید مورد بازنگری قرار گیرد. چرا که پیشتر محققان در مطالعات مختلف اظهار کرده بودند که این بخش تنها راه رفتن افراد را کنترل می‌کند.
آربر با بررسی این ناحیه گفت: هنگامی که دریافتم بسیاری از سلول‌های عصبی این ناحیه از مغز که اکثرا در مطالعات آن را با راه رفتن مرتبط دانسته‌اند، در حین راه رفتن به هیچ وجه فعال نمی‌شوند، شگفت آور بود.
دو گروه از نورون‌ها در حین راه رفتن فعال نیستند
دانشمندان در طول تحقیقات دو گروه از نورون‌ها را کشف کردند که یکی از آن گروه‌ها، محرک‌ها را به نخاع ارسال می‌کند و دیگری نیز در جهت مخالف به قسمت‌هایی از ناحیه‌ای از مغز به نام عقده‌های قاعده‌ای(Basal ganglia) متصل می‌شود. طی آزمایشات مشخص شد که نورون‌های متصل به نخاع هنگام ایستادن موش‌ها فعالیت خود را افزایش می‌دهند و از طرفی، وقتی حیوانات پاهای جلویی خود را حرکت می‌دهند، فعال می‌شوند. و این در حالی است که در حین راه رفتن فقط بخش کوچکی از این نورون‌ها فعال میشدند.
در ادامه محققان به بررسی و آزمایش بیشتر این دو جمعیت از نورون‌ها پرداختند و دریافتند آن گروه از نورون‌هایی که مستقیماً به نخاع متصل هستند هنگام کشش یا تغییر حالت بدن، فعالیت بیشتری دارند و گروه دیگر از نورون‌ها نیز در تنظیم حرکات مختلف بدن نقش دارند.
به گفته محققان نتایج این مطالعه نه تنها به ارزیابی مجدد ایده قدیمی محققان در مورد نقش ناحیه حرکتی میان مغز منجر می‌شود بلکه همچنین می‌تواند به توسعه درمانی جدید برای گروهی از بیماران مبتلا به پارکینسون که به داروها پاسخ نمی‌دهند، منجر شود.
دانشمندان قصد دارند در مطالعات آینده بسیار دقیق به بررسی نقش ناحیه حرکتی میان مغز در انتخاب حرکات بپردازند.
یافته‌های این مطالعه در مجله “Cell”منتشر شد.
منبع: ايسنا
اما محققان سوئیسی در مطالعه اخیرشان توانستند نشان دهند که جمعیت‌های مختلفی از نورون‌ها در این ناحیه از مغز وجود دارند که علاوه بر راه رفتن، سایر حرکات مختلف بدن را نیز کنترل می‌کنند. به گفته پزشکان این یافته‌ها می‌تواند راه را برای بهبود درمان بیماری پارکینسون هموار کند.
در این مطالعه پروفسور “سیلویا آربر”(Silvia Arber) از دانشگاه بازل و گروه او به بررسی ناحیه حرکتی میان مغز بر روی موش‌ها پرداختند. پس از بررسی‌ها آربر موفق به یافتن جمعیتی از نورون‌ها شد که نه تنها راه رفتن بلکه طیف وسیعی از حرکات دیگر را نیز تنظیم می‌کنند. محققان بر اساس نتایج تحقیقات خود اظهار کردند که نقش اثبات شده پیشین این بخش کلیدی از مغز میانی باید مورد بازنگری قرار گیرد. چرا که پیشتر محققان در مطالعات مختلف اظهار کرده بودند که این بخش تنها راه رفتن افراد را کنترل می‌کند.
آربر با بررسی این ناحیه گفت: هنگامی که دریافتم بسیاری از سلول‌های عصبی این ناحیه از مغز که اکثرا در مطالعات آن را با راه رفتن مرتبط دانسته‌اند، در حین راه رفتن به هیچ وجه فعال نمی‌شوند، شگفت آور بود.
دو گروه از نورون‌ها در حین راه رفتن فعال نیستند
دانشمندان در طول تحقیقات دو گروه از نورون‌ها را کشف کردند که یکی از آن گروه‌ها، محرک‌ها را به نخاع ارسال می‌کند و دیگری نیز در جهت مخالف به قسمت‌هایی از ناحیه‌ای از مغز به نام عقده‌های قاعده‌ای(Basal ganglia) متصل می‌شود. طی آزمایشات مشخص شد که نورون‌های متصل به نخاع هنگام ایستادن موش‌ها فعالیت خود را افزایش می‌دهند و از طرفی، وقتی حیوانات پاهای جلویی خود را حرکت می‌دهند، فعال می‌شوند. و این در حالی است که در حین راه رفتن فقط بخش کوچکی از این نورون‌ها فعال میشدند.
در ادامه محققان به بررسی و آزمایش بیشتر این دو جمعیت از نورون‌ها پرداختند و دریافتند آن گروه از نورون‌هایی که مستقیماً به نخاع متصل هستند هنگام کشش یا تغییر حالت بدن، فعالیت بیشتری دارند و گروه دیگر از نورون‌ها نیز در تنظیم حرکات مختلف بدن نقش دارند.
به گفته محققان نتایج این مطالعه نه تنها به ارزیابی مجدد ایده قدیمی محققان در مورد نقش ناحیه حرکتی میان مغز منجر می‌شود بلکه همچنین می‌تواند به توسعه درمانی جدید برای گروهی از بیماران مبتلا به پارکینسون که به داروها پاسخ نمی‌دهند، منجر شود.
دانشمندان قصد دارند در مطالعات آینده بسیار دقیق به بررسی نقش ناحیه حرکتی میان مغز در انتخاب حرکات بپردازند.
یافته‌های این مطالعه در مجله “Cell”منتشر شد.
منبع: ايسنا