بهترین خاطره‌ام پیروزی مقابل آلمان در لیگ جهانی والیبال بود

 علیرضا مباشری، دریافت کننده قدرتی تیم والیبال سپاهان اصفهان در گفت‌وگوی خود با ایسنا از روزهایی می‌گوید که در خانه مانده است تا اطرافیان را نیز تشویق به این کار کند؛ از فراز و نشیب‌هایی که تا این مرحله از زندگی ورزشی‌اش داشته و حالا به قول خودش به عنوان یک ورزشکار حرفه‌ای باید رفتاری حرفه‌ای داشته باشد.

– والیبال را از کجا شروع کردید؟

والیبال را از مدرسه‌ای که پدرم مدیر آن بود، آغاز کردم و پس از آن با کمک آقای نیمافر که آن زمان مربی تیم فولاد مبارکه سپاهان بود، ورزش من باشگاهی شد. بعد از انحلال سپاهان به شهرداری اصفهان رفتم که رجالی هدایت آن را بر عهده داشت و در آنجا ادامه مسیر دادم.

–  وبعد از آن …

اولین حضورم در سوپر لیگ سال ۸۴ در تیم ذوب‌آهن با یک مربی صربستانی بود. پس از آن با تیم هیئت والیبال شهرستان اصفهان در مسابقات حاضر شدم و بعد از آن به دلیل نبود تیم‌های اصفهانی در لیگ به کرمان رفتم و با نماینده این استان قهرمان لیگ دسته یک شدیم. بلافاصله در تیم سیرجان به خدمت گرفته شدم و سه سال نیز در تیم بانک کشاورزی بازی کردم. سال ۲۰۱۱ همزمان با ورود “ولاسکو” به ایران من در تیم یزد بازی می‌کردم و اولین دعوت از من به تیم ملی ایران از طرف ایشان شکل گرفت.

– حضور خود را در تیم ملی چگونه دیدید؟

افتخار حضور دیدارهای مقدماتی لیگ جهانی را با آقای ولاسکو در چین دارم. به‌خاطر مصدومیت مچ دستم یک سال از میادین والیبال دور بودم و در سال ۲۰۱۳ در سالن ۱۲ هزار نفری آزادی در مسابقات لیگ جهانی در مقابل صربستان به میدان رفتم و ایتالیا را نیز در خانه خود شکست دادیم و روزهای شروع قدرت‌نمایی ورزش والیبال در ایران بود، در تیم ملی با کشورهای بزرگ و قدرتمند در والیبال مسابقه دادیم.

همزمان در این مدت در تیم‌های میزان مشهد، پیشگامان یزد و بانک سرمایه که دو سال با آن تیم قرمان لیگ برتر شدیم بازی می‌کردم، پس از آن حضور در شهرداری تبریز را نیز تجربه کردم.

در دوره مربیگری “کواچ” و پس از آن “لوزانو” در کنار امیرغفور و محمدجواد معنوی‌نژاد در دیدار با امریکا قرار گرفتیم. بهترین خاطره پیروزی من در برابر آلمان در لیگ جهانی و برد سه بر صفر در ایران بود که همیشه از آن یاد خواهم کرد.

–  و فکر می‌کنید تا چه زمانی می‌توانید بازی کنید؟

روند بازی من طبق آمار آنالیزور تیم و تجزیه و تحلیل دیگر مربیان عملکرد قابل ملاحظه‌ای داشته است.

من به این اعتقاد دارم که در اوج ماندن، فقط به قدرت ذهن بستگی دارد. من در مقطع راهنمایی در حال یادگیری والیبال بودم و امیر حسینی در تیم ملی بازی می‌کرد. پس از سال‌ها هم تیمی من در شهرداری تبریز شد و امسال نیز ایشان پاسور تیم‌ دوم جدول لیگ برتر بودند. ماندن در اوج عملکرد و اجرا، قدرت ذهن و مغز را نمی‌توان انکار کرد. در ضمن اینکه هرچه یک بازیکن بزرگ‌تر می‌شود بیشتر سعی می‌کند برای بدن خود وقت بگذارد، بیشتر فکر کند و بیشتر رفتار حرفه‌ای داشته باشد.

– با سپاهان و در اصفهان چگونه گذشت؟

حس خیلی خوبی بود و من این حس را تجربه نکرده بودم. چون دو سال اول بازی که من در اصفهان بودم، تجربه بازی خارج از اصفهان  یعنی شهر خودم  را نداشتم. وقتی مجددا برای شهرم بازی کردم، دیدم که زمان برای استراحت و در منزل بودن بیشتر پیدا می‌کنی و ابتدای هفته را با خستگی تمرین شروع نمی‌کنی. اگر پدر و مادر خودم و خانواده همسرم این همه یار و یاورم نبودند و انگیزه و انرژی به من نمی‌دادند، نمی‌توانستم در تمام این سال‌ها بازی کنم. از همسرم و خانواده‌هایمان ممنونم که همراهی‌شان برایم قوت قلبی بود. من ورزش حرفه‌ایم را مدیون آن‌ها هستم.

– اگر پست ورزشی خود را به سلیقه انتخاب می‌کردید، چه پستی را دوست داشتید؟

من به پست پشت خط زن علاقه زیادی داشتم و در آن نیز موفق بودم؛ اما پس از سه سال بودن در تیم ملی به دلیل شرایط قدی و مشورت مربیان بزرگ تغییر پست دادم، ولی همچنان از پستِ قُطر پاس لذت می‌برم.

– حال که صحبت از تمرین شد روزها را چگونه سپری می‌کنید؟

با توجه به الزام ماندن در خانه بخاطر پیشگیری از ابتلا به کرونا، من هم مانند بقیه در خانه ورزش می‌کنم و با لوازم ورزشی مانند؛ دمبل، تی آرایکس و … سعی می‌کنم در کنار تغذیه مناسب بدنم را آماده نگه‌دارم.

– به عنوان یک الگو چقدر اطرافیان را تشویق به حضور در منزل کرده‌اید؟

من خودم حتی الامکان بیرون نمی‌روم و در فضای مجازی هم با گذاشتن پست‌های انگیزشی و حتی به اشتراک گذاشتن مطالبی در ارتباط با انتقال این ویروس و دستورالعمل‌های وزارت بهداشت و … سعی می‌کنم هواداران و اطرافیانم را به ماندن در خانه تشویق کنم چراکه خارج شدن هر کدام از ما از منزل باعث ایجاد خلل در سیستم پیشگیری خواهد شد. هیچ کس نمی‌تواند، مدعی شود که من کرونا ندارم و بقیه دارند. واقعا قابل تشخیص نیست پس در این اوضاع و شرایط باید در خانه بمانیم. به‌خصوص با توجه به اینکه اصفهان از لحاظ موقعیت جغرافیایی در مرکز ایران واقع شده است و راه گذر استان‌های شمالی به جنوب و حتی شرق به غرب و بالعکس است و نمی‌توان، مانند استان مازندران دروازه‌های شهر را بست.

برخی از دوستانم در بیمارستان‌های اصفهان در حال خدمت رسانی به مردم هستند و می‌دانم که بیمارستان‌ها متاسفانه تحت الشعاع این مسافرت‌ها قرار گرفته و می‌گیرند.

– صحبت آخر؟

به هم تیمی‌هایم خسته نباشید، می‌گویم و از بازیکنان بومی و غیربومی برای بودن در کنارمان تشکر می‌کنم و همچنین از کادر فنی و باشگاه ممنونم به‌خاطر صبور و حمایتشان. من تجربه بازی در باشگاه‌های مختلفی را داشتم و سپاهان تنها باشگاهی بود که پس از شکست‌هایمان نیز حضور کادر فنی و حتی آقای تابش در رختکن باعث دلگرمی بازیکنان می‌شد. امیدوارم این روند ادامه دار باشد و درخشش تیم سپاهان را در سال‌های بعد نیز شاهد باشیم.

انتهای پیام