غول‌های هالیوودی و فناوری آمریکا در حال رقابت برای سلطه بر آینده صنعت سرگرمی هستند، اما آن‌ها در این مسیر تا چه میزان موفق خواهند بود.
گروه فرهنگ و اندیشه: نتفلیکس فعالیت خود را با ارسال دی‌وی‌دی به مشتریان آغاز کرد. سپس به پخش اینترنتی فیلم و سریال دیگران پرداخت. و بعد از آن نیز فیلم و سریال خودش را ساخت. مرحله بعد: بازی‌های ویدئویی
در روز سه‌شنبه، نتفلیکس رسماً به سرمایه‌گذاران خود اعلام کرد که «در مراحل ابتدایی توسعه فعالیت خود به حوزه بازی است» که در تداوم آزمون و خطای شرکت با تعدادی از برنامه‌های تعاملیِ «سبک ماجراجویی شخصی‌سازی شده» مثل قسمت «بَندِراِسنَچ» از سریال «آینه سیاه» قرار دارد. این حرکت نتفلیکس همزمان بدیهی و غافلگیرکننده است که در ادامه به چرایی آن خواهیم پرداخت. اما ابتدا به نحوه کارکرد آن از زبان خود نتفلیکس بپردازیم:
-بازی‌ها در قالب یک باندِل (بسته) به رایگان در اپلیکیشن اصلی نتفلیکس قرار خواهند گرفت، و عجالتاً فقط در دستگاه‌های موبایل قابلیت بازی کردن خواهند داشت؛ اگرچه که احتمالاً در نهایت از موبایل به تلویزیون نقل مکان می‌کنند.
-تصور شرکت بر این است که بازی‌ها به نحوی به فرانشیزهای تحت مالکیت نتفلیکس ارتباط پیدا خواهند کرد — یقیناً می‌توانید تصور بازی «چیزهای عجیب» را داشته باشید — اما این احتمال می‌رود که شرکت از بازی‌ها و برندهای موجودِ دیگر بازی‌سازان نیز استفاده کند.
-نتفلیکس ورود خود به عرصه بازی‌ها را به‌عنوان حرکتی آزمایشی توصیف می‌کند — شرکت در گزارش درآمد سه‌ماهه خود اعلام کرد: «به باور ما زمان آن رسیده است تا درباره ارزشی که اعضا و مشترکین‌مان برای بازی‌ها قائل هستند، چیزهای بیشتری یاد بگیریم.» اما از طرفی نیز انتظار دارد که تا مدت‌های مدیدی در حوزه بازی حضور داشته باشد. گِرِگ پیترز، مدیر عملیات نتفلیکس در جلسه گزارش درآمد شرکت گفت: «این قضیه در پیشنهاد خرید اشتراک ما نقشی محوری دارد.»
-شرکت بر این باور است که ارزش اصلی بازی‌هایش در این است که مشترکین فعلی را بیشتر مشغول اپلیکیشن نتفلیکس کنند تا احتمال لغو اشتراک‌شان کمتر شود. و همین‌طور روی کاغذ، بازی‌ها می‌توانند به اضافه کردن مشترک نیز کمک کنند.
اگر در این سال‌ها پیگیر فعالیت‌های نتفلیکس بوده‌اید، بنابراین انتظار چنین حرکتی را از آن‌ها داشتید: مدیران ارشد نتفلیکس از جمله مدیرعامل شرکت رید هِیستینگز، سال‌هاست که در حال تأمل در مورد حوزه بازی به‌عنوان منبع بزرگی از رقابت بر سر زمان و پول کاربران نتفلیکس هستند. در مثالی عینی‌تر، طبق گزارشی که وبسایت اینفورمیشن پیشتر در فصل بهار منتشر کرد، این شرکت در حال بررسی امکان ارائه یک باندل بازی به مشترکین خود بوده است؛ مشابه کاری که اپل از طریق سرویس اپل آرکِید انجام می‌دهد. و هفته گذشته نیز بلومبرگ گزارش داد که نتفلیکس برای سرویس بازی آتی خود یک مدیر استخدام کرده است.
از طرف دیگر اگر در این سال‌ها پیگیر فعالیت‌های نتفلیکس بوده‌اید، احتمالاً این حرکت را زاویه گرفتن با راهبردهای شرکت می‌بینید. برای مثال، زاویه گرفتن با تأکید همیشگی آن بر حفظ تمرکز روی یک حوزه. سال‌هاست که از مدیران نتفلیکس پرسیده می‌شود، چه زمانی به حوزه مسابقات زنده ورزشی، یا اخبار ورود خواهند کرد، یا چه زمانی تبلیغات را به این سرویس می‌افزایند. پاسخ همواره یکسان بوده است: نتفلیکس بر این باور است که بهترین راه برنده شدن، تمرکز واحد است؛ و اضافه کردن شاخ و برگ فراتر از حوزه فیلم و برنامه‌های تلویزیونیِ از تولید به مصرف (on-demand) موجب حواس‌پرتی و برهم خوردن تمرکز شرکت می‌شود.
اکنون شرکت می‌گوید که حاضر به آزمایش چیزی جدید است؛ البته استدلال می‌کند که ورود به حوزه بازی رایگان، امتدادی منطقی برای فعالیت‌های فعلی‌اَش محسوب می‌شود. پیترز در جلسه گزارش درآمد با اشاره ضمنی به الگوی اشتراک شرکت گفت: «ما به تبلیغات در بازی نیازی نداریم. ما به خرید داخل بازی یا روش‌های دیگر کسب درآمد نیاز نداریم؛ ما به تک‌فروشی بازی‌ها نیاز نداریم.»
بله، نتفلیکس معترف است که چیزی در مورد ساخت و سازوکارهای تأمین هاست بازی‌های ویدئویی نمی‌داند. اما می‌گوید که هنگام موافقت با ساخت سریال «خانه پوشالی» در سال ۲۰۱۱ نیز از تولید محتوا چیزی سر در نمی‌آوردند، اما از آن زمان کارشان رو به راه بوده و مشکلی نداشته‌اند.
اما این حرف تاحدودی اغراق‌آمیز است. ادعای نتفلیکس در مورد ورودش به عرصه تولید محتوای اختصاصی این بود که شرکت فکر می‌کرد مشتریانش از «خانه پوشالی» خوش‌شان بیاید زیرا [باتوجه به داده‌هایی که از کاربران در اختیار داشت] می‌دانست مشتریانش سریال‌های آبکی سیاسی و تاریک را دوست دارند. و با این‌که نتفلیکس ۱۰ سال پیش چیزی در مورد ساخت سریال نمی‌دانست، اما نیازی هم به دانستن نداشت. آن‌ها خیلی راحت به دیوید فینچر، کوین اسپیسی، و شرکت تولید «مدیا رایتس کاپیتال» پول دادند تا سریال را بسازند و سپس همان‌طور که فیلم و سریال دیگران را پخش می‌کردند، آن سریال را نیز برای مشتریان‌شان به نمایش گذاشتند.
اما سر در آوردن از نحوه ساخت بازی مهارت بسیار متفاوتی نسبت به تولید فیلم و سریال می‌طلبد و به همین دلیل است که شرکت‌های بزرگ حوزه سرگرمی هر زمان برای ورود به عرصه بازی اقدام کرده‌اند، با شکست روبرو شده‌اند (شرکت‌های فناوری بزرگی نظیر آمازون، اپل، و گوگل همگی در این زمینه تلاش کرده و به درجات مختلف تلاش‌شان بی‌ثمر مانده است). بنابراین کاملاً محتمل است که ورود نتفلیکس به عرصه بازی نیز با شکست مواجه شود.
از سوی دیگر همان‌طور که حتی سنتی‌ترین مدیران هالیوود نیز تاکنون متوجه شده‌اند، حوزه بازی بسیار بزرگ‌تر از هالیوود است و قرار نیست از بین برود. اگر قرار است فهم این مطلب زمان زیادی به طول بی انجامد، چه بهتر که زودتر فرایند آن آغاز شود.
منبع:خبرنگار مهر