DNA باستانی زندگی اجتماعی در مقیاس کوچک نئاندرتال های سیبری را آشکار می کند

DNA گروهی از نئاندرتال‌ها که با هم زندگی می‌کردند و چند نفر دیگر که در فاصله‌ای نه چندان دور زندگی می‌کردند، بهترین نگاه ژنتیکی تا به امروز را به دنیای اجتماعی این انسان‌نماهای باستانی ارائه کرده است.

به گزارش نيو نيوز 1 و به نقل از sciencenews محققان در 19 اکتبر در Nature گزارش می دهند که در حدود 59000 سال پیش، جوامع نئاندرتال در قسمت کوهستانی آسیای مرکزی شامل گروه های کوچکی از خویشاوندان نزدیک و تازه واردان زن بالغ بودند.

این سناریوی اجتماعی به لطف DNA استخراج شده از دندان ها و استخوان های 13 نئاندرتال که در دو غار در دامنه کوه های آلتای جنوب سیبری یافت شده اند، به دست می آید. لوریتس اسکوف ژنتیک تکاملی از موسسه ماکس پلانک برای انسان شناسی تکاملی در لایپزیگ می گوید، تخمین شباهت کلی ژنتیکی در میان این افراد عصر حجر نشان می دهد که آنها جوامعی از حدود 20 نفر را تشکیل می دادند که زنان اغلب از گروه های خانگی خود به گروه های جفت خود مهاجرت می کردند. آلمان و همکارانش

ناشناخته است که آیا سبک زندگی نئاندرتال‌های آلتای در مقیاس کوچک غیرمعمول بوده است، شاید به دلیل زندگی در یک منطقه کم جمعیت، یا منعکس‌کننده شیوه‌های نئاندرتال در سایر نقاط آسیا و اروپا. تعداد زیادی از نئاندرتال ها در اروپای مرکزی حدود 125000 سال یک جنگل را به علفزار تبدیل کردند که نشان می دهد می توانند در صورت نیاز جوامع را افزایش دهند.

گروه اسکوف DNA 11 نئاندرتال را از غار چاگیرسکایا و دو نئاندرتال از غار اوکلادنیکوف را مطالعه کردند. افراد چاگیرسکایا شامل یک پدر و دختر نوجوانش و همچنین یک زن بالغ و یک پسر 8 تا 12 ساله بود که احتمالاً برادرزاده او بود. یا نوه

در گروه Chagyrskaya، DNA میتوکندریایی که معمولاً از مادر به ارث می‌رسد، تنوع بیشتری نسبت به DNA کروموزوم Y دارد که فقط توسط مردان به ارث می‌رسد. به گفته محققان، تنوع DNA میتوکندریایی تقویت‌شده نشان می‌دهد که زنان بالغ اغلب به آن جامعه نقل مکان می‌کنند در حالی که مردان در جای خود باقی می‌مانند.