دانلود زیرنویس فیلم The End of the Pale Hour 2021 یک شب، من (تاکومی کیتامورا) به یک مهمانی مشروب می‌پیوندم تا «برندگان» دانشگاه را جشن بگیرم، کسانی که پیشنهاد شغلی را به دست آورده‌اند. او در سال آینده به توکیو مرکزی چاپ می‌پیوندد و بی‌صدا امیدوار است بتواند در نوآوری این صنعت نقش داشته باشد و سالمندان خود را با ایده‌ها و خلاقیت‌های بدیع خود خیره کند.

براي دانلود زيرنويس اينجا کليک کنيد

زیرنویس فیلم The End of the Pale Hour 2021 در همان شب، در مهمانی، نگاه او با ویژگی های ظریف She (Yuina Kuroshima) تسخیر می شود. به طور تصادفی، او موفق می شود با او گفتگو کند. پس از چند جلسه، آنها شروع به قرار ملاقات می کنند. با این حال، علیرغم اینکه به عنوان یک زوج خوشحال به نظر می رسد، ناگهان ناپدید می شود.

The End Of Pale Hour با تجسم مسیر من از دانشجوی فارغ التحصیل به عضو شاغل جامعه، چگونگی عملکرد یک سوژه و حضور بدنی او را به عنوان پشتیبان نیازهای خیال انگیز دیگری بررسی می کند. آنچه روایت ماتسوموتو نشان می دهد این است که سوژه ها همیشه به دیگری به عنوان سوژه نیاز ندارند، بلکه اغلب از این دیگری به عنوان یک خیال، به عنوان یک پادزهر خیالی برای نارضایتی طولانی خود استفاده می کنند.

به نوعی، The End Of The Pale Hour اهمیت بعد خیالی را برای رفاه ما برجسته می کند. با این حال، ماتسوموتو همچنین نشان می‌دهد که اتکای صرف به امر خیالی، توانایی سوژه را برای مقابله با آسیب‌های اجتماعی و رابطه‌ای خاص پیچیده می‌کند. برای من، این آسیب ها شکل ناامیدی، عاشقانه و کاری را به خود می گیرند.

ماتسوموتو با یادآوری اینکه چگونه رابطه بین او و او هرگز از مرحله خیالی فرار نمی کند، سرخوردگی عاشقانه من را پیش بینی می کند. البته مرحله اول عاشقانه چیزی جز یک بازی تخیلی نیست. همه چیز با زندانی شدن میل خود توسط تصویر دیگری شروع می شود. وقتی برای اولین بار به او نگاه کردم – لحظه ای که ماتسوموتو با استفاده از حرکت آهسته بر آن تاکید کرد، بلافاصله تحت تأثیر تصویر ظریف او قرار می گیرد. به عبارت دیگر، آنچه میل عاشقانه او را به عنوان تصویر به زنجیر می زند، ادراک ناگهانی او از شیء آمالگاتی است. برای او، حضور بدنی او درخششی خیالی را تراوش می کند که به این معنی است که او دارای چیزی است که او فاقد آن است.

زیرنویس The End of the Pale Hour 2021 مرحله دوم عاشقانه همه چیز در مورد پیوند خیالی است، تولد یک ارتباط متقابل بین خودی ها (مثلاً بحث در مورد گروه Radwimps، به اشتراک گذاشتن امیدها و خواسته های آنها، او در مورد کلمات چینی برای غذاهای خاص سؤال می کند، ملاقات با خنده و…). این مرحله همچنین در مورد اغوا کردن دیگری با دال ها و اعمال کمی صمیمی است تا با بازیگوشی او را به استفاده از دال یا عملی برای آغاز نمادین رابطه عاشقانه دعوت کند. با این حال، چنین مراسم تحلیف متقابلی در واقع بین من و او اتفاق نمی افتد (نارا – یادداشت 1).

حتی اگر شکل خاصی از عاشقانه بین آنها برقرار شود – همانطور که توسط یک مونتاژ موزیکال دلپذیر برجسته می شود، این عاشقانه صرفاً حول جستجوی لذت رابطه ای خیالی (مثلاً با هم به یک سفر، … و غیره) ساختار یافته است. جاذبه متقابل آنها، به عنوان تابعی از تصویر، هر دوی آنها را دعوت می کند تا از دیگری به عنوان وسیله ای برای ایجاد لذت در تعاملات خود استفاده کنند و نفس خود را با احساس رضایت تقویت کنند.

ناامیدی دوم زمانی اتفاق می افتد که من در شرکت شروع به کار می کنم (یادداشت کلی 1). در همان روز اول، او در محل کار با جاه طلبی های برخی دیگر مانند نائوتو کوگا (یوکی اینوئه) مواجه می شود و برای بیان خود در مقابل همکاران خودجوش تر و با اعتماد به نفس خود مشکل خاصی را تجربه می کند. می توان گفت که او، به عنوان بخشی از بافت اجتماعی شرکت، بلافاصله تضاد بین رویاهایی که دارد و واقعیت شرکتی سرد و خسته کننده را احساس می کند. حتی می توان استدلال کرد که واقعیت شرکتی توخالی که او با آن مواجه می شود، رویاهایی را که در سر داشت و اشتیاق به تعقیب آنها را زیر سوال می برد.

این تضاد حتی زمانی برای او معقول‌تر می‌شود که علی‌رغم میلش به اداره کل منصوب شود. او با اتاقی پر از صفحه‌نمایش کامپیوتر و یونیفرم‌های آبی آشنا می‌شود که تقریباً هیچ تعاملی با یکدیگر ندارند – فضایی غیرشخصی که در آن هر یک از اعضا، در حالتی تقریباً غافل، به ضربه زدن به کلیدهای صفحه‌کلید خود ادامه می‌دهند تا تلاش کنند تا کار را تمام کنند. فایل های اکسل بی پایان یا انجام یک کار ساده و تکراری در حالت رباتیک یک ذهنی. علاوه بر این، برای ایجاد فرصتی برای ارتقاء، او باید از قوانین احمقانه خاصی پیروی کند (یعنی وقتی مهر خود را به سمت چپ می زنید) که هیچ ارتباطی با کیفیت کاری که او ارائه می دهد ندارد (نارا – یادداشت 2، روایت – یادداشت 3).

اعمالی که من و دوستش، نائوتو کوگا (به همان اندازه سرخورده) پس از پیوستن به زندگی شرکتی شروع به انجام آن می کنیم (نوشیدن، آواز خواندن در کارائوکه، ضرب و شتم زدن در یک مرکز ضرب و شتم، و غیره) به این معنا پاسخی به این سرخوردگی است. عمل می کند تا برای لحظاتی زودگذر از تأثیر منفی ساختار شرکت بر موضوع خود فرار کند و بدن و رویاهای ناامید آنها را با مسکنی به نام لذت زنده کند (نارا – یادداشت 4). خوشبختانه، حضور She، حضوری که من را قادر می‌سازد تا لذت رابطه‌ای را در زندگی او به دست بیاورم، او را از تسلیم شدن در برابر تهاجم واقعیت شرکتی‌اش در مورد موضوعش باز می‌دارد – اگر شما آنجا نبودید، مثل این بود که من مرده بودم. هم.

و سپس، یک پیچش داستانی غیرمنتظره در روایت، مسیر عاشقانه I and She’s را در پرتوی کاملا متفاوت قرار می دهد. این پیچ و تاب، که به راز او مربوط می شود که من از ابتدا می دانستم، نه تنها ما را دعوت می کند که موقعیت من در رابطه را ارزیابی کنیم، بلکه به تماشاگر نگاهی به ذهنیت او نیز می دهد. با این حال، آیا می توانم با او مقابله کنم تا مانعی را که بین آنها وجود دارد حل کنم و از او دعوت کنم که یک دال را به صدا درآورد یا عملی را انجام دهد که اولین حمایت نمادین را به رابطه آنها بدهد؟ یا در مواجهه با ناپدید شدن حمایت فانتاسماتیک بدنی خود و موارد زودگذر لذت رابطه ای، از نظر عاطفی پایدار خواهد ماند؟ آیا او می تواند با گذشت زمان، با غیبت افراطی او صلح کند (نارا – یادداشت 5)؟

ترکیب بندی The End Of The Pale Hour سرشار از پویایی ظریف است – یا برای قاب کردن مکالمات خاص یا صحنه سازی لحظات “ایستا” دیگر. این پویایی، گاهی آنقدر ظریف که مورد توجه قرار نمی‌گیرد، در افزایش طبیعت‌گرایی تعامل بین شخصیت‌ها مؤثر است. لرزش شدیدتر نیز به طور متفکرانه اعمال می شود تا به صورت بصری آشفتگی ذهنی شخصیت های خاص را منعکس کند.

با این حال، آنچه به داستان‌های بصری روایت ماتسوموتو احساس جوی و طبیعت‌گرایانه می‌دهد، لرزش ظریف آن نیست، بلکه رنگ طبیعی و طراحی رعد و برق است (سینما-نوت 1). رنگ‌ها و نور به ماتسوموتو اجازه می‌دهد تا بخش‌هایی از توکیو (مثلاً منطقه اطراف دانشگاه میجی، شیموکیتازاوا، کوئنجی) را با طبیعت‌گرایی زیبا تجسم کند و به تماشاگر احساس واقعی خیابان‌ها در شب و روز، فضای داخل مغازه‌ها و شیوه‌ای که آزمودنی‌ها فضای داخلی مؤسسات غذا و نوشیدنی را با صدای تخیلی، غذا، الکل و سیگار زنده می‌کنند.

البته، تداعی انواع اتمسفرها در داخل توکیو اگر به خاطر طراحی صدای عالی نبود، چندان جذاب نبود. در واقع، طراحی رنگ طبیعی صرفاً قاب اتمسفری را می سازد و صداها با دمیدن زندگی در این قاب، به تماشاگر اجازه می دهد در اتمسفر غوطه ور شود. لحظاتی که اهمیت ذهنی دارند (مثلاً من به او نگاه می کنم)، تعاملات عاشقانه دلگرم کننده، یا مواردی که با احساسات مبهم تر مشخص می شوند، به زیبایی با همراهی ملایم موسیقی و در برخی موارد نادر، با یک نمونه تزئینی آهسته برجسته می شوند. -حرکت – جنبش.

ماتسوموتو با The End of The Pale Hour روایت شگفت انگیزی را ارائه می دهد. او با حس ناب طبیعی خود، نه تنها به تماشاگر اجازه می‌دهد تا اهمیت لذت خیالی و رابطه‌ای درون عاشقانه را برای سوژه درک کند، بلکه متوجه می‌شود که چنین لذتی، با پوچی بودن نمادین، محافظت کمی در برابر خواسته‌های ظالمانه ارائه می‌کند. جامعه و آسیب های خیالی وارد شده توسط دیگران. بسیار توصیه شده.