اگر چه اغلب از مشارکت سیاسی و فراهم نمودن فضای آزاد برای بیان نقد و دیدگاه به عنوان اساسیترین مطالبات دانشجویی یاد می‌شود؛ اما به هیچ عنوان نمی‌توان دغدغه‌های دانشجویان را فقط به مطالبات سیاسی محدود کرد. دانشجویان، دیگر فعالیت خود را به کلاس‌های درس و تحقیق خلاصه نمی‌کنند بلکه با حساسیت به مسایل بیرون از دانشگاه، دغدغه‌های جامعه در همه حوزه‌ها را نگرانی خود نیز می‌دانند و این مطالبات را در کنار مسایل صنفی و رفاهی خود پیگیری می‌کنند.
به گزارش ایسنا، دانشجویان امروز؛ هوشیار، آگاه به مسائل پیرامون، حساس، دغدغه‌مند و پرسشگر هستند. اگر چه اغلب از مشارکت سیاسی و فراهم نمودن فضای آزاداندیشی برای بیان نقد و دیدگاه از مهمترین و اساسیترین مطالبات دانشجویی در دانشگاه‌های کشور یاد می‌شود اما به هیچ عنوان نمی‌توان نگرانی دانشجویان را فقط به مطالبه سیاسی محدود کرد. دانشجویان دانشگاه‌ها دیگر زمان خود را به کلاس‌های درس و تحقیق خلاصه نمی‌کنند بلکه با حساسیت به مسائل بیرون از دانشگاه، دغدغه جامعه در همه حوزه‌ها اعم از سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی را نگرانی خود می‌دانند و همواره این مطالبات را در کنار مسائل صنفی، آموزشی و رفاهی خود را در همه زمان‌ها و دوره‌ها به شیوه‌های مختلف بیان می‌کنند.
در سالی که گذشت خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) به عنوان تنها خبرگزاری با هویت دانشجویی که رسالت اصلی آن تبیین نقش دانشگاهیان در توسعه فضای رسانه‌ای کشور و ارتقای آگاهی‌های علمی، فرهنگی، سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، هنری و صنفی با نگاهی دانشگاهی و دانشجویی و شکل‌دهی حلقه واسط بین مسئولان، نخبگان و مردم بوده است؛ به مناسبت روز دانشجو و به منظور بیان دیدگاه‌ها و مطالبات دانشجویان پای صحبت دانشجویان چهار دانشگاه برتر و بزرگ کشور (صنعتی شریف، تهران، علامه طباطبایی و امیرکبیر) نشست تا دغدغه‌ها و مشکلات آنها را به گوش رسانه‌ها برساند که مهمترین خواسته‌های این دانشجویان در این گزارش مرور می‌شود.
وضعیت نامطلوب آزادی بیان دانشجویان
در این راستا یکی از دانشجویان کارشناسی ارشد دانشکده ادبیات دانشگاه تهران، وضعیت آزادی بیان برای دانشجویان در شرایط فعلی را بسیار نامطلوب توصیف کرد و به ایسنا، گفت: وقتی وضعیت دانشجویان کشور خود را با سایر دانشگاه‌های دنیا مقایسه می‌کنیم متأسفانه شرایط مطلوبی از نظر نقد دانشجویی و آزادی بیان وجود ندارد و هیچ تریبونی به دانشجویان برای بیان نظرات و دیدگاه‌های خود داده نمی‌شود و این فضا روز به روز بسیار نیز بسته‌تر می‌شود.
فرش قرمزی که وجود ندارد
وی در ادامه تصریح کرد: در دوره‌ای حتی به ظاهر هم شده فرش قرمزی را برای دانشجویان پهن می‌کردند و تریبون در اختیار دانشجویان قرار می‌گرفت که بر اساس آن دانشجویان می‌توانستند تا حدودی نظرات و دیدگاه‌های خود را در حوزه‌های مختلف اعم از مسائل دانشگاهی و اجتماعی بیان نمایند. به گونه‌ای این انتقادات از طریق رسانه‌ها نظیر تلویزیون به صورت گزینشی منتشر می‌شد ولی در شرایط فعلی این امکان نمایشی هم دیگر برای دانشجویان وجود ندارد.
علل بی‌تفاوتی به فعالیت‌های سیاسی
این دانشجوی دانشگاه تهران در پاسخ به علت بی‌تفاوتی و بی‌انگیزگی دانشجویان برای حضور در فعالیت‌های سیاسی گفت: این وضعیت یک عمل محسوب نمی‌شود، بلکه عکس‌العملی است که دانشجویان سال‌های سال از برخورد قهری مسئولان با آنها در قبال انجام فعالیت‌های سیاسی دیده‌اند. در واقع فضای بسته و رفتارهای نامناسب مسئولان موجب شده است که دانشجویان در برابر فعالیت‌های سیاسی به نوعی به دلسردی برسند.
به گفته‌ی وی، جوانان مهمترین سرمایه‌های کشور به شمار می‌روند و نباید مسئولان در سیاست گذاری‌ها و برنامه‌ریزی‌های خود این افراد را نادیده بگیرند؛ چرا که بی‌تفاوتی و بی‌انگیزگی جوانان در نهایت به زیان آینده کشور خواهد بود.
مبلغ ناچیز دستمزد کار دانشجویی
این دانشجو در ادامه از مبلغ دستمزد کار دانشجویان در دانشگاه‌ها انتقاد کرد و گفت: در حال حاضر یک دانشجوی دوره کارشناسی ارشد برای هر ساعت کار دانشجویی مبلغ ۲,۵۰۰ تومان دریافت می‌کند. البته این مصوبه کار دانشجویی به چندین سال قبل مربوط می‌شود. مسئولان باید در تصمیم‌گیری‌های خود به این نکته توجه داشته باشند که در شرایط نامناسب اقتصادی یک دانشجو چگونه می‌تواند با مبلغ اندک کار دانشجویی امرار معاش داشته باشد.
تلخی کلام و گلایه دانشجویی
این دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه تهران به رئیس جمهور و مسئولان کشور توصیه کرد که دانشجویان را ببینند و آنها را به چشم عزیزان و عضوی از خانواده خود نگاه کنند چرا که خواسته دانشجویان غیر از خواسته فرزندان و خانواده آنها نیست و شرایط فعلی دانشجویان کشور و همچنین کم لطفی‌هایی که در حق آنها صورت می‌گیرد از این ناشی می‌شود که مسئولان ما جوانان را عزیزان خود نمی‌دانند و تمامی گلایه و تلخی کلام من از این باور ناشی می‌شود.
در ادامه یکی دیگر از دانشجویان رشته ادبیات دانشگاه تهران به بررسی و مقایسه اعضای فعلی دانشگاه‌ها از نظر فعالیت‌های سیاسی با دانشگاه‌های دوره پهلوی پرداخت و به ایسنا، گفت: ما به هیچ عنوان نمی‌توانیم این دو فضا را با یکدیگر مقایسه کنیم چرا که فضای آزاد اندیشی و بیان نقد در دوره پهلوی به هیچ عنوان در دانشگاه‌ها وجود نداشت اما این فضا در حال حاضر در دانشگاه‌ها ایجاد شده است. اگر چه هنوز با آن نقطه مطلوب فاصله داریم اما به هر حال نمی‌توانیم با دوره قبل مقایسه کنیم.
اشتغال بزرگترین دغدغه دانشجویان
این دانشجوی رشته ادبیات، بیکاری را بزرگترین مشکل قشر دانشجویی در شرایط فعلی کشور عنوان کرد و گفت: مشکلات اقتصادی و عدم شغل مناسب باعث شده است که دانشجویان از همان ابتدای ورود به دانشگاه به دنبال کار دانشجویی و کسب درآمد برای امرار معاش خود باشند به طوری که من در حال حاضر با ماهیانه ۲۰۰ هزار تومان کار دانشجویی انجام می‌دهم. امیدوارم مسئولان برای یک بار هم شده به طور جدی مشکل اشتغال دانشجویان را حل کنند چرا که اگر این موضوع برطرف شود بسیاری از نگرانی‌ها و همینطور مهاجرت دانشجویان به خارج از کشور کاهش می‌یابد.
در ادامه یکی از دانشجویان دانشکده فنی دانشگاه تهران فضای آزاداندیشی در این دانشگاه را در مقایسه با سایر دانشگاه‌های کشور مناسب ارزیابی کرد و به ایسنا گفت: اگرچه زمینه‌ها و فضا برای فعالیت‌های سیاسی در دانشگاه تهران در مقایسه با دانشگاه‌های دیگر کشورها بسیار بهتر است و دانشجویان می‌توانند با حضور در تشکل‌های مختلف و زیر انجمن اسلامی، بسیج و غیره در فعالیت‌های سیاسی حضور داشته باشند، اما با این وجود دغدغه آزادی بعد از انجام فعالیت‌های سیاسی بین دانشجویان وجود دارد.
وی در ادامه به تأثیر نقد دانشجویی برای بهبود فضای فعلی جامعه اشاره کرد و گفت: من فکر می‌کنم در شرایط فعلی به قدری با مشکلات مختلف دست و پاگیر هستیم که نقد دانشجویی نمی‌تواند راهگشای حل مشکلات باشد.
هیچ دولتی در ایران به مطالبه دانشجویان توجهی نمی‌کند
این دانشجو همچنین با تاکید بر اینکه مطالبات دانشجویان در هیچ دوره و دولتی مورد توجه قرار نمی‌گیرد، اظهار کرد: سال ۱۳۳۲ تعدادی از دانشجویان دانشگاه تهران در اعتراض به سفر معاون رئیس جمهور وقت آمریکا به خون نشستند. در واقع خواسته یا مطالبه آنها مورد توجه مسئولان وقت قرار نگرفته، اما هیچ وقت مورد توجه حکومت وقت قرار نگرفت و در حال حاضر با گذشت ۴۰ سال از پیروزی انقلاب اسلامی هیچ وقت تریبون و فضایی برای بیان مطالبه دانشجویی قرار نمی‌گیرد و اگر هم نقدی مطرح می‌شود هیچ تأثیری در بهبود وضعیت ندارد.
خواسته دانشجویان را صرفاً سیاسی نکنید
در ادامه یکی دیگر از دانشجویان دانشکده فنی دانشگاه تهران در گفت‌وگو با ایسنا با بیان اینکه خواسته و مطالبه دانشجویان صرفاً یک مطالبه سیاسی نیست، گفت: متأسفانه تا اسم بیان نظر و یا دیدگاه مطرح می‌شود افکار به سمت فعالیت‌های سیاسی می‌رود. این در حالی است که لزوماً بیان نظر دانشجویان سیاسی نیست و اغلب آنها مطالبه صنفی، دانشجویی و آموزشی دارند.
آینده‌ای در انتظار خود نمی‌بینم
وی در ادامه با تاکید بر اینکه دانشجویان در شرایط فعلی نگران آینده شغلی خود هستند، خاطر نشان کرد: به عنوان دانشجوی دانشگاه تهران هیچ آینده‌ای در انتظار خود نمی‌بینم و تصور می‌کنم اگر دانشجویی نخبه هم باشد، اما در اطرافیان خود فرد صاحب نفوذی نداشته باشد، یقیناً آینده‌ای در انتظار آنها نخواهد بود.
بی‌عدالتی در آموزش عالی
در ادامه یکی‌دیگر از دانشجویان دانشکده علوم سیاسی دانشگاه تهران به مهمترین مطالبه دانشجویان در شرایط فعلی اشاره کرد و افزود: مهمترین مطالبه دانشجویان امروز هموار شدن مسیر دسترسی به دانشگاه‌ها برای همه اقشار جامعه است. در واقع وجود بی‌عدالتی در دانشگاه‌ها امروزه به چشم می‌خورد و ما بعد از چند سال حضور در دانشگاه‌ها کاملاً حس می‌کنیم که طیف خاصی می‌تواند در دانشگاه‌های دولتی حضور یابند و کسانی که قدرت مالی شرکت در کلاس‌های کنکور و خصوصی را ندارند، بهره‌ای از صندلی‌های دانشگاه‌های دولتی نمی‌برند.
وی در ادامه تصریح کرد: مطالبه دیگر ما از مسئولان به اتفاقات بعد از دانشگاه در حوزه اشتغال مربوط می‌شود و دانشجویان انتظار دارند بعد از فارغ‌التحصیلی بتوانند شغل متناسب با رشته و گرایش خود داشته باشند.
این دانشجوی دانشکده علوم سیاسی دانشگاه تهران همچنین خاطر نشان کرد: در حال حاضر شرایط دانشگاه‌ها همواره به گونه‌ای بوده است که فضای بسته برای همه طیف‌های سیاسی در دوره‌های زمانی وجود داشته، مثلاً ما دوره‌ای با لغو مجوز برنامه‌ها و مناظرات تشکل‌های اصولگرا مواجه بودیم و در دوره‌ای این اتفاق برای تشکل‌های اصلاحات اتفاق افتاد. در واقع دولت اصولگرا فضای فعالیت سیاسی اصلاح‌طلب‌ها را محدود می‌کند و برعکس این اتفاق برای اصولگراها پیش می‌آید و این امری است که من بعد از هفت سال تحصیل در دانشگاه‌ها به آن نتیجه رسیدم.
وی در ادامه خاطرنشان کرد: البته برخورد با فعالیت‌های سیاسی دانشجویان در دانشگاه‌ها در برخی مواقع به صورت سلیقه‌ای صورت می‌گیرد. مثلاً رئیس دانشگاه با برگزاری یک برنامه سیاسی موافقت می‌کند، اما یک کارمند میانی با عدم امضا یا تعلل در امضای آن برنامه در برگزاری آن اخلال ایجاد می‌کند. بنابراین به وضعیت فعالیت‌های سیاسی در دانشگاه‌ها باید نگاه جامع‌تری داشته باشیم.
دغدغه‌های سیاسی دانشجویان دهه‌های ۷۰ دست نیافتی است
این دانشجوی دوره کارشناسی علوم ارشد با تاکید بر اینکه فضای فعالیت‌های سیاسی دانشجویان امروز با دانشجویان دهه‌های ۷۰ و ۸۰ به هیچ عنوان قابل مقایسه نیست، خاطر نشان کرد: متأسفانه سطح توقعات دانشجویان امروز دانشگاه‌ها بیشتر به خصوص در کلاس‌های درس و شرکت در برنامه‌های درسی خلاصه شده است و کنجکاوی و ماجراجویی سیاسی برای این دانشجویان اتفاق نمی‌افتد و ما به هیچ عنوان هیجان، شور و نشاط دانشجویان دهه‌های ۷۰ و ۸۰ را در دانشگاه‌ها خواهیم داشت.
عزمی برای حل مشکلات کشور دیده نمی‌شود
این دانشجو در پایان راهکار حل مشکلات فعلی جامعه را اهتمام دولت برای ورود در عرصه عمل توصیف کرد و گفت: متأسفانه مشکل این است که مسئولان عزمی برای حل مشکلات ندارند. در حال حاضر پنج سال از عمر دولت فعلی گذشته است، اگر همت وجود داشته باشد، تمامی مشکلات قابل حل است و فرقی نمی‌کند چه دولتی اعم از چپ یا راست بر سر کار قرار می‌گیرد. آنچه که برای مردم مهم است رفع مشکلات اقتصادی و بیکاری جوانان است، اگر این مشکلات حل شود بیشترین دغدغه‌های آنها و از جمله جوانان رفع خواهد شد و امیدواری در آینده نیز افزایش پیدا کنند.
اشتغال مهمترین دغدغه دانشجویان
یکی از دانشجویان دوره کارشناسی ارشد دانشگاه امیر کبیر در گفت‌وگو با ایسنا، به مهمترین مطالبه دانشجویان امروز اشاره کرد و افزود: به اعتقاد من “اشتغال” یکی از مهمترین دغدغه‌های هر جوانی است که در شرایط فعلی کشور تحصیل می‌کند و این مسئله در کنار سایر مسائل اقتصادی و معیشتی بسیار مطرح است چرا که بازار کار جامعه برای فارغ التحصیلان بسیار نامناسب است.
وی افزود: بسیاری از دوستان من بعد از فارغ التحصیلی از دانشگاه بیکار هستند و به نظر می‌رسد دانشگاه‌ها باید در زمینه ظرفیت جذب دانشجویان تجدید نظری داشته باشند تا این مشکلات که امروزه وضعیت روحی روانی دانشجویان را تحت تأثیر قرار داده، آنها را وادار به تصمیم‌گیری‌های مهم نظیر مهاجرت و خروج از کشور نکند.
عدم امنیت شغلی فرصت حضور در فعالیت‌های سیاسی را نمی‌دهد
وی در ادامه نقش فعالیت‌های سیاسی دانشجویان را افزایش نشاط در دانشگاه‌ها مؤثر ارزیابی و تصریح کرد: حضور در فعالیت‌های سیاسی موجب افزایش شور و نشاط دانشجویان در دانشگاه‌ها خواهد شد. در واقع این فعالیت‌ها روح دانشجویان در حال تحصیل را زنده می‌کند، اما با این وجود به نظر من امنیت شغلی به اندازه‌ای از دانشجویان سلب شده که آنها فرصت حضور در فعالیت‌های سیاسی دانشجویان نشده است.
این دانشجو در خصوص میزان امیدواری به آینده گفت: این امیدواری با توجه به شرایط فعلی و وجود انواع مشکلات بسیار اندک است و بهترین جواب این است که دانشجویان ما امیدواری برای آینده ندارد.
سردرگمی دانشجویان تحصیلات تکمیلی در انتخاب پروژه‌های تحقیقاتی
در ادامه یکی دیگر از دانشجویان دانشگاه امیرکبیر در گفت‌وگو با ایسنا، با تاکید بر اینکه اساتید راهنما فرصت کافی برای هدایت دانشجویان تحصیلات تکمیلی صرف نمی‌کنند، خاطرنشان کرد: به عنوان دانشجوی دوره تحصیلات تکمیلی معتقدم ما در عرصه‌های مختلف به ویژه دریافت پروژه‌های تحصیلات تکمیلی دچار نوعی سردرگمی هستیم و مقالاتی که می‌خواهیم در این زمینه ارائه کنیم با مشکل مواجه هستیم. متأسفانه اساتید و اساتید راهنما در دانشگاه‌ها فرصت کافی برای کمک و هدایت دانشجویان در نحوه تحقیق و هدایت پایان‌نامه نمی‌گذارند.
این دانشجو همچنین خاطرنشان کرد: سردرگمی در روش‌های تحقیقاتی و پایان نامه‌ها در شرایط مختلف لطمات روحی، درسی، ایده پروری و حتی پژوهش به دانشجویان وارد می‌کند. متأسفانه این مسائل موجب ناامیدی و بی‌انگیزی دانشجویان شده است و بسیاری از هم دوره‌ای‌های من با وجود اینکه در بهترین دانشگاه کشور تحصیل کرده‌اند بعد از فارغ التحصیلی به لحاظ نیافتن شغل مناسب دچار بی انگیزگی شده‌اند.
کیفیت پایین آموزش تحصیلات تکمیلی
به گفته این دانشجوی دوره کارشناسی ارشد دانشگاه امیرکبیر، مشکل دیگر این است که متأسفانه کیفیت آموزش تحصیلات تکمیلی در دانشگاه‌های کشور حتی در دانشگاه‌های سطح یک بسیار پایین است و با وجود اینکه دانشگاه امیر کبیر جزو دانشگاه‌های برتر کشور محسوب می‌شود اما کیفیت آموزشی بالایی ندارد.
همچنین یکی دیگر از دانشجویان دانشگاه امیرکبیر در خصوص مطالبه دانشجویان امروز به ایسنا گفت: خواسته دانشجویان این است که اتفاقی صورت بگیرد که دانشجویان بر اساس آن تصمیم به مهاجرت را بر ماندن در کشور انتخاب نکنند. بطور کلی مطالبه کلی ما دانشجویان این است که با دانشجویان به عنوان فردی که عضو فرهیخته جامعه است رفتار کنند و در این شرایط وضعیت فعلی دانشجویان به سمت مثبت دگرگون خواهد شد.
با دانشجویان بر اساس رأفت اسلامی رفتار نمی‌شود
وی ادامه داد: متأسفانه در حال حاضر به اسم روز دانشجو تلاش‌های زیادی برای برگزاری جشن این روز صورت می‌گیرد که به نظر من این موضوع یک “تحریف” است، چرا که سه دانشجویی که سال ۱۳۳۲ کشته شدند در راستای مطالبه آزادی بود و رژیم طاغوت آنها را قربانی کرد، اما بعد از پیروزی انقلاب اسلامی نیز آن رفعتی که باید در خصوص دانشجویان صورت می‌گرفت، رخ نداد و همچنان اسلام دین رأفت است بگونه‌ای که این امر در حق خوارج قبل از اینکه دست به شمشیر ببرند، آزادی بیان آنها از سوی امام علی (ع) تأمین می‌شد و حتی در مسجد کوفه افراد می‌توانستند در آن مسجد علیه امام علی (ع) صحبت کنند.
برخورد سیاسی با مطالبه صنفی دانشجویان
وی ادامه داد: در شرایط فعلی فضای باز سیاسی برای دانشجویان سال به سال محدودتر می‌شوند و حتی نمی‌توانیم مطالبات صنفی خود را بیان کنیم. مثلاً با اعتراض به کیفیت فضای دانشجویی به عنوان اعتراض سیاسی برخورد می‌کنند و این شرایط باعث می‌شود دانشجو با تمام علمی که دارد از کشور مهاجرت کند.
این دانشجوی کارشناسی ارشد خاطرنشان کرد: رئیس جمهور باید دغدغه‌های دانشجویان را فارغ از هر گونه مماشات و مصالحه رفع کند.
آموزش در اولویت پایانی دغدغه دانشجویان
در ادامه این گفت‌وگوها یکی دیگر از دانشجویان ورودی ۹۷ دوره کارشناسی ارشد با تاکید بر اینکه تمامی تصورات قبل از ورود به دانشگاه امیر کبیر با ورود به این دانشگاه حذف شد به ایسنا، گفت: از وقتی که وارد این دانشگاه شدم تصوراتم از یک دانشگاه برتر و سطح یک به هم ریخت و همواره با انواع دغدغه‌ها از جمله مسائل صنفی، اقتصادی، آموزشی، اشتغال و سیاسی مواجه شدم و در حال حاضر بالاترین دغدغه‌هایم چیزی غیر از تحصیل است و بحث تحصیل و آموزش به اولویت آخر تبدیل شده است.
آزادی بیان دانشجویان فقط در فضای شخصی است
این دانشجو در خصوص فضای باز سیاسی و همچنین دلایل بی‌رغبتی دانشجویان برای حضور در فعالیت‌های سیاسی دانشگاه نیز، گفت: متأسفانه در حال حاضر فضا برای بیان نقد دانشجویی در دانشگاه‌ها وجود ندارد و تصور من قبل از ورود به دانشگاه این بود که این فضا حداقل در دانشگاه‌های برتر وجود دارد، اما بعد از ورود به دانشگاه واقعاً مشاهده می‌کنیم که این جو وجود ندارد. اگر چه دانشجویان در فضای شخصی خود آزادی کافی برای بیان نقد در حوزه‌های مختلف دارند، اما وقتی در فضای کلی قرار می‌گیرند امکان بیان نظر و دیدگاه وجود ندارد و اگر هم جلساتی تشکیل می‌شود پرسش‌ها و پاسخ‌های آن از پیش تعیین شده است و دانشجو امکان بیان نظر خود را ندارد.
تفاوت دانشگاه شریف با سایر دانشگاه‌ها
در همین راستا یک دانشجوی دوره کارشناسی ارشد دانشگاه صنعتی شریف با اشاره به اینکه تحصیل در این دانشگاه مزیت چندانی در تأمین آینده دانشجویان ندارد به ایسنا، گفت: یکی از تفاوت‌های تحصیل در دانشگاه شریف با دانشگاه‌های دیگر وجود جو صمیمی بین دانشجویان و اساتید برای انجام فعالیت‌های آموزشی و پژوهشی است؛ به طوری که این فضا یک سری مزیت‌هایی را در فرآیند تحصیل، پژوهش و پروژه‌های عملی دانشجویان ایجاد می‌کند و احساس بسیار خوبی برای دانشجویان فراهم می‌کند که بر اساس آن همه در کنار هم قرار دارند و فارغ از درس‌ها و گرایش‌های مختلف برای رسیدن به یک هدف مشترک تلاش می‌کنند.
تحصیل در شریف آینده شغلی را تضمین نمی‌کند
وی در ادامه خاطرنشان کرد: در شرایط فعلی اینگونه نیست که ما بگوییم چون دانشجوی دانشگاه شریف هستیم پس آینده شغلی ما نیز تضمین شده است. آنچه که به نظر من برای پیدا کردن شغل اهمیت دارد تجربه کار پژوهشی و عملی دانشجو می‌باشد. بنابراین دانشجویان باید در کنار تحصیل در دانشگاه به دنبال فعالیت‌های عملی و پژوهشی نیز باشند و برای انجام این فعالیت‌ها از امکانات دانشگاه استفاده کنند.
این دانشجوی دانشگاه صنعتی شریف یادآور شد: به طور کلی بحث “اشتغال” یکی از اصلی‌ترین نگرانی‌های دانشجویان امروز در ایران است و دانشجویان انتظار دارند تجربیاتی که حین تحصیل خود به دست می‌آورند را بعد از فارغ‌التحصیلی نیز بتوانند در قالب یک کار عملی به سرانجام برسانند. البته با توجه به اینکه بسیاری از مطالب در دانشگاه به طور محض آموزش داده می‌شود و ممکن است دانشجویان توانمندی عملی کردن این آموزش‌ها را نداشته باشند. لازم است در کنار آموزش‌های اصلی مهارت‌هایی نیز به دانشجویان ارائه شود.
چرا فارغ‌التحصیلان شریف بیشتر مهاجرت می‌کنند
این دانشجوی دانشگاه شریف در خصوص علل مهاجرت دانشجویان نخبه این دانشگاه خاطرنشان کرد: یکی از دلایل بی رغبتی این است که صنعت در کشور ما یا به اندازه کافی قوی نیست و یا ارتباط لازم بین دانشگاه و صنعت وجود ندارد تا دانشجویان بعد از ادامه تحصیل بتوانند در این صنعت وارد بازار کار شوند. به همین جهت ضعف این ارتباط موجب شده است که بسیاری از دانشجویان از همان ابتدای ورود به دانشگاه صنعتی شریف به دنبال پذیرش در یکی از دانشگاه‌های برتر باشد، چرا که یافتن شغل مناسب برای دانشجویان دانشگاه شریف در کشورهای دیگر بسیار راحت‌تر است.
به گفته وی، اگرچه طی سال‌های اخیر به دلیل ایجاد شرکت‌های دانش بنیان میزان ارتباط صنعت با دانشگاه بسیار بهبود یافته است و کارهای پژوهشی بهتری بین دانشگاه و صنعت صورت می‌گیرد ولی همچنان اصلی‌ترین مشکل در حال حاضر اشتغال است. چون دانشجو به راحتی نمی‌تواند وارد بازار کار و صنعت شود و از طرفی در کشورهای دیگر از فارغ التحصیلان دانشگاه صنعتی شریف استقبال می‌شود و آنها به راحتی وارد بازار کار شوند در نتیجه ترجیح می‌دهند از کشور مهاجرت کنند.
نگرانی دانشجویان رشته‌های مهندسی
یکی دیگر از دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف نیز در گفت‌وگو با ایسنا، به مهمترین نگرانی دانشجویان امروز اشاره کرد و افزود: به نظر من مهمترین نگرانی دانشجویان به خصوص در رشته‌های مهندسی، “اشتغال” آنها باشد. چون رشته‌های مهندسی به ویژه عمران بازار کار نامناسبی دارند و اغلب فارغ التحصیلان این رشته‌ها تلاش دارند به منظور کسب موقعیت شغلی برتر از ایران مهاجرت کنند.
وی در ادامه تصریح کرد: به دلیل همین دغدغه‌های اشتغال، بسیاری از فارغ التحصیلان دانشگاه شریف از همان ابتدای ورود به دانشگاه تلاش دارند به تقویت زبان انگلیسی خود پرداخته و در رشته مورد تحصیل خود فعالیت‌های پژوهشی انجام دهند تا برای پذیرش در دانشگاه‌های دیگر با مشکل مواجه نشوند.
فارغ‌التحصیلان شریف بیشترین خروجی نخبگان از کشور
این دانشجو یادآور شد به نظر می‌آید آمار بیشترین خروج نخبگان در اختیار فارغ‌التحصیلان دانشگاه صنعتی شریف باشد. اگرچه خروج نخبگان فقط به این دانشگاه محدود نمی‌شود و این معضل در سایر دانشگاه‌های دیگر هم وجود دارد اما با توجه به اینکه زمینه اشتغال و ادامه تحصیل فارغ‌التحصیلان این دانشگاه در کشورهای دیگر وجود دارد به همین دلیل بسیاری از دانشجویان تلاش دارند از کشورهای دیگر پذیرش بگیرند.
حضور کمرنگ دانشجویان شریف در فعالیت‌های سیاسی
وی به علل بی‌رغبتی دانشجویان به‌ویژه دانشجویان شریف برای حضور در فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی نیز گفت: فکر می‌کنم یکی از دلایل بی رغبتی این است که فضای دانشگاه صنعتی شریف بیشتر فضای علمی و آموزشی است و به همین دلیل فرصت کمتری برای حضور در سایر فعالیت‌ها دارند اما این فضا در دانشگاه‌های دیگر نظیر تهران و امیرکبیر بیشتر است و ما همواره شاهد فعالیت‌های سیاسی دانشجویان و تشکل‌های دانشجویی این دانشگاه‌ها هستیم.
این دانشجوی کارشناسی ارشد عمران خاطرنشان کرد: از مهمترین خواسته‌های من از مسئولان این است که فضایی را فراهم کنند تا دانشجویی که فارغ‌التحصیل می‌شود دیگر دغدغه اشتغال را نداشته باشد و این شرایط باید برای فارغ التحصیلان دانشگاه‌های برتر کشور نظیر شریف بیشتر فراهم باشد. چرا که واقعاً دانش آموختگان این دانشگاه افراد نخبه‌ای در رشته‌های مهندسی و فنی هستند.
در ادامه یکی از دانشجویان کارشناسی ارشد مهندسی معدن دانشگاه شریف در گفت‌وگو با ایسنا، خاطرنشان کرد: دانشجویان این دانشگاه در ترم‌های اول ورود به دانشگاه ممکن است احساس غرور و برتری داشته باشند اما بعد از چند ترم به این نتیجه می‌رسند که تحصیل در این دانشگاه فرقی با سایر دانشگاه‌های دیگر ندارد اگرچه ممکن است در این دانشگاه یک سری امکانات آموزشی و پژوهشی بیشتری وجود داشته باشد اما به طور کلی هیچ تفاوتی در بازار کار فارغ التحصیلان این دانشگاه با سایر دانشگاه‌های دیگر وجود ندارد.
نخبگان شریف رها شده‌اند
وی تاکید کرد: واقعاً ظرفیتی در دانشگاه شریف وجود دارد که می‌تواند زمینه‌های پیشرفت کشور را فراهم کند و اگر استفاده درستی از این ظرفیت‌ها صورت بگیرد وضعیت جامعه به این شکل نخواهد بود، این در حالی است که این نخبگان به حال خود رها شده‌اند و بسیاری از دانشجویان صنعتی شریف افسرده و نگران آینده خود هستند.
این دانشجوی دوره کارشناسی صنعتی شریف در خصوص فضای نقد و آزاداندیشی در دانشگاه شریف نیز خاطر نشان کرد: به نظر من این فضا در دانشگاه شریف تفاوتی با دانشگاه‌های دیگر ندارد. اگرچه فضای مطلوبی از لحاظ بیان نقد دانشجویی و فعالیت‌های سیاسی در هیچکدام از دانشگاه‌های دیگر وجود ندارد، اما بیشترین تفاوتی که در دانشگاه شریف وجود دارد این است که رغبت دانشجویان برای حضور در این فعالیت‌ها در مقایسه با دانشگاه‌های دیگر کمتر است و اغلب دانشجویان دانشگاه شریف بیشتر در قید درس و آمادگی برای خروج از کشور و پذیرش در دانشگاه‌های دیگر هستند.
وی در ادامه مدعی شد: از دیدگاه من دغدغه‌های اصلی دانشجویان دانشگاه شریف اغلب مهاجرت از کشور و پذیرش در دانشگاه‌های برتر دنیاست، چرا که این دانشجویان واقعاً به این نتیجه رسیدند که سیستم فعلی چیزی به نام اصلاح و تغییر را نمی‌پذیرد و اینکه بخواهیم با حضور در فعالیت‌های سیاسی اوضاع را اصلاح کنیم، امرشدنی نیست و سیستم به همین شکل بوده و خواهد بود.
حضور زنان در ورزشگاه موضوع ساده‌ای که هنوز حل نشده است
این دانشجوی دوره کارشناسی ارشد دانشگاه شریف با بیان اینکه ۴۰ سال است که زنان ایران نمی‌توانند در ورزشگاه حضور پیدا کنند و فوتبال ببینند، از منظر خود گفت: به هیچ عنوان فعالیت‌های جناح‌های سیاسی اعم از اصلاح‌طلب و اصولگرا نمی‌تواند تأثیری در اصلاح اوضاع داشته باشد، چرا که وقتی ما در ساده‌ترین موضوعات کشوری نظیر حضور زنان در ورزشگاه هنوز مشکل داریم، بنابراین به هیچ عنوان در موضوعات پیچیده نیز تغییرپذیر نخواهیم بود در حالی که در دوران قبل از انقلاب زنان در کنار مردان بدون تفکیک می‌توانستند بازی‌های فوتبال را تماشا کنند و یا در کشورهای دیگر این امر موضوع بسیار ساده‌ای است.
وی در ادامه بازهم در نظری شخصی اظهار کرد: دانشجویان دانشگاه‌ها اعم از دانشگاه شریف به این نتیجه رسیدند که حضور در فعالیت‌های سیاسی انتقاد و مطالبه‌گری تأثیری در اصلاح سیستم ندارد و این انتخاب مردم ما است و شاید واقعاً مردم هم شایستگی بیشتر از این را نداشته باشند و باید به همین شیوه به صورت کج دار و مریز پیش برویم تا ببینیم در آینده چه اتفاقی خواهد افتاد.
به گفته این دانشجوی دانشگاه صنعتی شریف، دانشجویان این دانشگاه از قبل و بعد از ورود به دانشگاه به اندازه‌ای زحمت کشیده‌اند که دیگر نمی‌توانند عمر و زمان خود را بعد از فارغ‌التحصیلی صرف بیکاری کنند، می‌خواهند آنچه را که حق آنها است را به دست آورند، همچنان که یکی از دوستان من رتبه اول کارشناسی ارشد مهندسی مواد دانشگاه شریف بود و تلاش‌های زیادی برای ماندن در کشور بعد از فارغ‌التحصیلی انجام داد، اما در نهایت به این نتیجه رسید یا شرایطی برای ایجاد تغییر در کشور وجود نداشته باشد و یا اگر این شرایط نیز مهیا باشد، سیستم دیگر تغییرات جدید را نمی‌پذیرد. در واقع شرایطی به وجود می‌آید که به جای اینکه نخبگان تغییری در بهبود فضا ایجاد کنند خود را با سیستم سازگار می‌کنند.
دانشجویان در تأمین مطالبات اولیه مانده‌اند
همچنین یکی دیگر از دانشجویان نیز تاکید کرد: من فکر می‌کنم مطالبات سیاسی در کشور ما به خصوص برای دانشجویان یک مرحله بالاتر از مطالبات اولیه است. ما باید ابتدا مطالبات اولیه را برای آنها فراهم کنیم و یک دانشجو شغل و مسکن مناسب را در اختیار داشته باشد و در مرحله‌ی بعدی بعد از کسب اطمینان خاطر به دنبال مطالبات دیگر شوند. متأسفانه اغلب دانشجویان ما در کسب مطالبات اولیه مشکل دارند و دیگر به این فکر نمی‌کنند که به دنبال مطالبات سیاسی و تغییر وضعیت باشند.
یک دانشجوی دیگر در پاسخ به مهمترین تقاضا از رئیس جمهور و مسئولان کشور گفت: من در آینده در انتخابات شرکت نخواهم کرد. تصور می‌کنم رئیس جمهور حمایت عظیم قشر دانشجو را همراه داشت و دانشجویان در حمایت از رئیس جمهور تبلیغ کردند و رأی دادند، اما در شرایط فعلی رئیس جمهور، دانشجویان و مردم را فراموش کرده است. گاهی احساس می‌کنم که حتی رئیس جمهور در این کشور زندگی نمی‌کند، مشکلات و درد و رنج‌های مردم را نمی‌بیند و وقتی مسئولان مشکل مردم و جوانان را نبیند چگونه می‌داند در راستای حل این مشکلات قدم بردارند.
ایران پتانسیل قرار گرفتن در ردیف ۵ کشور برتر دنیا را دارد
این دانشجو در ادامه گفت: من احساس می‌کنم کشور ما منابع عظیمی از ذخایر نفت و گاز دارد. ما منابع معدنی بسیار فراوانی داریم و ایران در کمربند خورشیدی دنیا قرار گرفته است، یعنی ما می‌توانیم از این کشور سواحل گسترده‌ای که در شمال، جنوب و تنوع آب و هوایی بالایی که وجود دارد در آمدزایی کنیم و ایران پتانسیل قرار گرفتن در جمع پنج کشور برتر دنیا را دارد، اما متأسفانه ما همه این منابع را به شکل نامناسبی به هدر می‌دهیم و با استفاده نادرست این منابع بزرگترین خیانت را در حق کشور انجام می‌دهیم.
اجازه بدهند نیروهای جوان وارد سیستم مدیریتی کشور شوند
وی با بیان اینکه فروش کشور فقط به فروش خاک محدود نمی‌شود بلکه فروش نفت بدون رسیدن به یک دستاورد مشخص نیز فروش کشور محسوب می‌شود، افزود: سیستمی که در حال حاضر مدیریت کشور را عهده‌دار است یک سیستم کاملاً بسته‌ای محسوب می‌شود که دارای تفکر خاصی هستند. مثلاً وقتی برای استخدام به یک ارگانی معرفی شدم سوالاتی از من پرسیده شد که هیچکدام از آنها به سنجش سطح علمی من نمی‌پرداخت و بیشتر به مسائل دینی و عقیدتی اهمیت می‌دادند. به نظر من اگر سیستم ما اجازه دهد که نیروی جوانی وارد شود با یک تفکر جدیدی کشور را مدیریت کند، اوضاع بسیار بهتر می‌شد.
تفکر مدیران فعلی ما متعلق به چند دهه پیش است
وی مدعی شد: مثلاً در حال حاضر متوسط عمر کسانی که کشور را مدیریت می‌کنند ۷۰ سال است در حالی که ما در سال ۱۳۹۷ قرار داریم، یعنی این افراد زمانی به دنیا آمدند که احتمالاً در خیابان‌های تهران گاری رفت و آمد می‌کرد، بنابراین تفکر آنها به هیچ عنوان نمی‌تواند نیاز امروز جامعه را درک کند و نمی‌تواند این را درک کند در کشورهایی از دنیا افرادی را به سطح مریخ فرستادند تا آنها لایه‌های مختلف خاک مریخ را بررسی کنند. وقتی فردی نتواند این تفکر و همچنین ضرورت آن را درک کند، بنابراین نخواهد توانست در راستای حرکت به این سمت نیز حرکت کند.
در ادامه دانشجوی دیگری نیز در یک اظهار نظر شخصی گفت: در زمان انتخابات من تبلیغات زیادی برای پیروزی رئیس جمهور انجام دادم و در حال حاضر از فعالیت و تلاش خود پشیمان هستم.
در پایان یکی دیگر از دانشجویان دوره کارشناسی ارشد دانشگاه شریف با تاکید بر اینکه دانشجویان این دانشگاه اغلب زمان خود را صرف تحصیل و پژوهش می‌کنند به ایسنا گفت: متأسفانه بسیاری از این دانشجویان برای فعالیت در عرصه‌های مختلف علمی از پشتوانه مالی لازم بهره‌مند نیستند و اغلب دانشجویان با مشکلات اقتصادی مواجه می‌شوند.
وی در ادامه تصریح کرد: موضوعی که در دانشگاه صنعتی شریف بسیار به چشم می‌خورد این است که دانشجویان این دانشگاه بیش از هر چیزی به آموزش و تحصیل اهمیت می‌دهند و اینکه دانشجویان مادام در استرس کسب نمره و نوشتن یک مقاله پژوهشی هستند، طبیعتاً با وجود فضای لازم امکان حضور در فعالیت‌های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی را نخواهند داشت و اگر این نوع درگیری‌ها کاهش پیدا کند این دانشجویان نیز می‌توانند در فعالیت‌های مختلف شرکت کنند.
دانشجویان وسیله‌ای برای اهداف سیاسی عده‌ای در کشور
این دانشجوی دانشگاه علامه طباطبایی با بیان اینکه من مخالف سیاسی کردن فعالیت‌های دانشجویان در دانشگاه‌ها هستم، گفت: سیاست ورزی در ایران به گونه‌ای است که مسئولان در مواقع نیاز، نظیر زمان انتخابات یا میتینگ‌های سیاسی، دانشجویان را وسیله‌ای برای رسیدن به مقاصد سیاسی خود قرار می‌دهند. در واقع حرف ما این است اگر آنها به دنبال سیاسی کردن دانشگاه هستند بنابراین باید دانشجویان در همه دوره‌ها در بطن فعالیت‌های سیاسی قرار بگیرند و تا زمانی که دانشجویان در عمل در حوزه سیاستگذاری‌ها دخالت داده نمی‌شوند، فعالیت سیاسی در دانشگاه نیز کار بیهوده‌ای است.
دانشجویان باید در محیط‌های صنعتی قرار بگیرند
در ادامه یکی دیگر از دانشجویان دوره کارشناسی ارشد دانشگاه علامه طباطبایی در پاسخ به مهمترین مطالبه دانشجوی امروز به خبرنگار ایسنا، گفت: با توجه به اینکه رشته دانشگاهی من حقوق نفت است لازم می‌دانم توصیه کنم که مسئولان، دانشجویان را بیشتر در بطن محیط‌های صنعتی قرار بدهند تا آنها در جریان کار در این محیط‌ها قرار بگیرند. البته برای این کار باید زیرساخت‌ها و ابزارهایی وجود داشته باشد که دانشجویان این امکان را داشته باشند از طریق دانشگاه با این محیط‌ها نیز آشنایی پیدا کنند تا بعد از فارغ التحصیلی امکان فعالیت و شناسایی چنین محیط‌هایی را داشته باشند.
دانشجویان مطالبه‌گر تربیت شوند
وی در ادامه تصریح کرد: نکته دیگری که می‌تواند جز مطالبات دانشجویی قرار بگیرد این است که ما باید دانشجویان را مطالبه‌گر تربیت کنیم تا آنها بعد از ورود به جامعه بتواند حقوق خودشان را مطالبه کنند نه اینکه حتی نتوانند حقوق خود را بشناسند.
بیکاری ریشه تمامی مشکلات جامعه
وی خاطرنشان کرد: ریشه تمامی مشکلات فعلی جامعه ایران اعم از اعتیاد، طلاق و … از بیکاری نشأت می‌گیرد و شرایط نامناسب اقتصادی فشار اجتماعی را روز افزون کرده است. مسئولان واقعاً باید سیاست‌گذاری جدی برای حل این معضل داشته باشند.
مشکلات دانشجویان روشندل
در ادامه یکی دیگر از دانشجویان روشندل دانشگاه علامه طباطبایی در خصوص مطالبه دانشجویان با شرایط خاصی به ایسنا گفت: در حال حاضر دانشجوی ترم ۳ رشته مشاوره شغلی هستم و متأسفانه بسیاری از امکاناتی که بتواند برای دانشجویان روشندل مناسب‌سازی شده باشد، وجود ندارد. مثلاً در سرویس‌های ایاب و ذهاب، نیمکت‌هایی برای نشستن دانشجویان روشندل و یا با موارد خاص وجود ندارد.
این دانشجو ادامه داد: اگر بخواهم در حوزه مشکلات و مطالبات دانشجویان روشندل هم صحبت کنم باید گفت فضای دانشگاه برای تردد این دانشجویان استانداردسازی نشده است و جهت‌یابی برای این دانشجویان مشکل است و حتی خط‌های عابر پیاده برای دانشجویان روشندل در دانشگاه قرار داده نشده و ما باید آزمون و خطاهای بسیاری داشته باشیم تا شناختی در خصوص محیط به دست آوریم.
کمبود امکانات آموزشی برای دانشجویان روشندل
این دانشجو، در خصوص برنامه‌ریزی درسی همچنین گفت: یکی دیگر از مطالبات دانشجویان روشندل این است که امکانات آموزشی مناسبی برای دانشجویان با شرایط خاص وجود ندارد و قرار بود استودیویی برای ضبط کتاب‌های آموزشی دانشجویان با شرایط خاص قرار بدهند ولی هنوز با گذشت سه ترم از تحصیل نتوانستیم کتاب‌های مورد نیاز خود را ضبط کنیم.
به گفته وی، دانشجویان روشندل در مواردی برای به دست آوردن یک سری مهارت‌های خاص نیاز به سرچ‌های اینترنتی دارند اما نیروی انسانی کافی برای این امر وجود ندارد.
این دانشجوی دانشگاه علامه تاکید کرد: متأسفانه ما دانشجویان همچنان در ضبط کتاب‌های آموزشی خود با مشکل مواجه هستیم ضمن اینکه این مشکل در تصویب پایان نامه و پروپوزال برای دانشجویان دوره تحصیلات تکمیلی نیز وجود دارد به همین دلیل تمامی دانشجویان همکلاسی من با شرایط عادی توانستند پروپوزال‌های خود را تصویب کنند اما این امکان برای ما وجود ندارد و نمی‌توانیم سرچ لازم را انجام بدهیم و وقتی هم اعتراضی می‌کنیم دانشگاه به ما می‌گوید که در صورت تمایل می‌توانیم به صورت آموزش محور ادامه تحصیل دهیم. این در حالی است که دانشجویان آموزش محور برای پذیرش در دوره دکتری با مشکل مواجه می‌شوند.
وی در پایان برخورد و رفتار مسئولان دانشگاه با دانشجویان با شرایط خاص را بسیار عالی توصیف کرد و گفت: اگرچه امکانات لازم دانشگاه برای این دانشجویان مناسب نیست اما برخوردها با این دانشجویان بسیار مناسب بوده و ما برخورد نامناسبی از مسئولان ندیده‌ایم، اما انتظار داریم همه چیز در کنار هم خوب باشد.
انتهای پیام