فرهنگ «یک کاریش بکن» جامعه را بسوی نابودی سوق می‌دهد!

دکتر “محمد اکبری” در گفت‌وگوبا ایسنا، در رابطه با اینکه برخی از اقشار جامعه به هشدارها و توصیه‌های پزشکان در خصوص کرونا ویروس توجه نمی‌کنند گفت: متاسفانه یک فرجام بسیار بدی بر سر تخصص و دیدگاه علمی در کشور آمده و در واقع علم و تخصص را به نقد عامی‌گری و در حقیقت فهم عوامانه تبدیل کرده ایم.

وی با ابراز تاسف از اینکه مزیت دانش از بین رفته ادامه داد: وقتی که در فرهنگ عمومی‌ مزیت‌های گروه‌های تخصصی از دست رفته باشد،نباید انتظار داشت که طبقات بالای جامعه به هشدارهای متخصصان توجه کنند.

این دکترای جامعه شناس افزود: این موضوع فقط در زمینه پزشکی و بهداشتی نیست بلکه در همه عرصه‌ها شاهد چنین موضوعاتی هستیم. به‌طور مثال وقتی یک کارشناس اقتصاد یا محیط زیست یا بهداشت و سلامت و … یک نظریه تخصصی ارایه می‌دهند، وقتی مرجعیت تخصص و دانش زیر سوال رفتار عوامی‌گری قرار گیرد و مردم و حاکمیت نیز به این موضوع دامن بزنند؛ نمی‌توان انتظار داشت که فرهنگ عمومی بهتر از این باشد.

وی اضافه کرد: متاسفانه در جامعه ایرانی شاهد هستیم که اگر یک کارشناس و متخصص اقتصادی اذعان کند که فلان رفتارها (به طور مثال خرید و فروش ارز و یا سکه و طلا) خطرزا است شاهدیم که از روز بعد از مطرح شدن این نظریه، برخی افرادی که شامل رانت‌داران، دلالان یا … می‌باشند، شروع به نادیده گرفتن آن مساله کرده و به عبارتی هرج و مرجی را در آن زمینه خاص به وجود می آوردند لذا مسایل پزشکی و سلامت و به ویژه در شرایط کنونی موضوع کرونا و هشدارهای پیرامون جلوگیری از اپیدمی این ویروس، از این قاعده نیز مستثنی نبوده و مردم به توصیه های متخصصان پزشکی توجه نمی‌کنند.

این دکتری فلسفه سیاسی با تاکید برآنکه چون جامعه اینگونه مساله را نقض کرده مردم نیز یاد گرفته‌اند که به آن بها ندهند، تصریح کرد: متاسفانه جامعه و فرهنگ ایرانی در سال‌های اخیر با اصطلاحی به عنوان «یک کاریش بکن» دست و پنجه نرم می کند و این اصطلاح غلط به جان فرهنگ مردم ما افتاده است. مردم کم کم یاد گرفته اند که به طور مثال وقتی اداره دارایی، مالیاتی برای آنها می نویسد یا شهرداری برای آنها عوارض و یا تخلفی را ثبت می کند بلافاصله با واژه «یک کاریش بکن» روبرو می شویم که به معنای یک تخطی بزرگ است!

وی بیان کرد: اکنون نیز اگر موضوع بهداشت تا حدودی برای برخی از افراد جامعه حساس‌تر شده، به خاطر سلامت و مرگ و زندگی مردم است و گرنه «یک کاریش بکن» یک رویه و یک اصل شده است و باتوجه به این اصل نهادینه شده، با وجود آنکه می دانیم آمدن بیرون از منزل همراه با مرگ و بیماری برای ما و یا اطرافیانمان خواهد بود اما باز به خودمان اجازه می‌دهیم از خانه بیرون و حتی به سفر برویم.

اکبری با اشاره به افرادی که از لحاظ اقتصادی شرایط رعایت کردن توصیه‌های بهداشتی را ندارند اظهار کرد: درست است برخی‌ها به دلیل شرایط اقتصادی توان رعایت توصیه‌های بهداشتی را ندارند و نیاز به کار کردن و درآمد روزانه دارند اما در مابقی جامعه که نیازمند نبوده، بازهم شاهد هستیم که آنها نیز از خانه بیرون می‌آیند برای آنکه «یک کاریش بکن» به یک فرهنگ عمومی در جامعه ایرانی تبدیل شده است.

وی در پاسخ به این سوال که این فرهنگ غلط «یک کاریش بکن» چگونه می‌تواند حل شود؟ افزود: نباید انتظار داشت در کوتاه مدت این فرهنگ از جامعه زدوده شود زیرا وقتی اعتماد اجتماعی پایین آمده و فرهنگ عمومی ضعیف شود موضوع زیر پا گذاشتن اصول و آموزش های اجتماعی پدیدار خواهد شد و متاسفانه مسئولین فرهنگی کشور از جمله صدا و سیما و سایر نهادهای فرهنگی به این مساله اجتماعی نمی‌پردازند، و تا زمانی که آموزش های عمومی و آموزش و پرورش معطوف به این رفتارها نباشند، نباید انتظار داشت که در کوتاه مدت این موضوع اصلاح شود.

این دکترای جامعه شناس افزود: اگر آموزش عمومی و تخصصی به جای خودش برگردد و رفتارهای الگوهای اجتماعی و علیت‌ها سرمشق قرار گیرد، می‌توان انتظار داشت در میان مدت تا حدودی و در دراز مدت کامل این موضوع در جامعه اصلاح شود.

وی ضمن آرزوی سلامتی برای همه مردم بیان کرد: با سلامت مردم نمی‌توان شوخی کرد اما موضوع کرونا شاید زمینه‌ای شود تا مردم بدانند که زندگی اجتماعی به مانند این است که ما در یک کشتی نشسته‌ایم و سرنوشت همه به یکدیگر بستگی دارد. همه در یک کشتی هستیم و نجات این کشتی به همکاری همه نیاز دارد، پس «یا همه یا هیچ کس»

انتهای پیام

منبع:ایسنا