شورای شهر ابهر و ضرورت پاسداشت وحدت و همدلی

در قانون اساسی ایران نقش شوراها پررنگ دیده شده و در اصل هفتم با استناد به آیه «وشاورهم فی‌الامر» از شوراها به عنوان یکی از ارکان تصمیم‌گیری و اداره امور کشور یاد شده و اصول ۱۰۰ تا ۱۰۳ نیز بر ضرورت تشکیل شوراهای اسلامی به منظور پیشبرد سریع برنامه‌های اجتماعی، اقتصادی، عمرانی، بهداشتی، فرهنگی، آموزشی و لزوم همکاری استانداران، فرمانداران و سایر مقامات اداری با شوراها تاکید فراوانی شده است.

صد البته که بهبود مدیریت شهری به توان و کارآمدی همین شوراهای اسلامی شهر بستگی دارد. شوراها به لحاظ حقوقی و شرح وظایف‌شان ارکان مهم تصمیم‌گیری هستند و لزوماً باید برای پیشبرد امور شهری در ابعاد مختلف که در قانون اساسی ذکر شده، برنامه‌ریزی کنند و قطعاً در دوره‌های چهار ساله این اقدامات را انجام داده و در تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری نیز دخیل بوده‌اند و هر کدام از شوراها در ادوار مختلف، منشا اثرات مثبتی برای شهر و دیار ما بوده‌اند.

اما یک واقعیت مهم این است که میزان اثربخشی آنان متفاوت بوده و گاهی اختلاف فاحشی دارد که این موضوع در ابهر نیز مصداق دارد. نکته کلیدی و علامت سئوال این است که چرا بعضی از شوراها در ابهر کارآمدی کمتری داشته و کارآمدی برخی شوراها نیز بسیار خوب و چشم‌گیر بوده است.

با نگاه اجمالی به نقشی که شوراها در قانون اساسی و قوانین عادی دارند، متوجه می‌شویم که شوراها جایگاه مهمی داشته و ضروری است که افراد نخبه، کارآمد، توانمند، باانگیزه، متخصص و باتجربه در آن ورود کرده و بار این مسئولیت را به‌ عهده گیرند. شوراهایی که از این خصوصیات برخوردار بوده‌اند، بسیار خوش درخشیده‌ و کارنامه درخشانی را به یادگار گذاشته‌اند.

قطعاً شوراها به تنهایی موفق نیستند، بلکه در این موفقیت، رسانه‌ها، نویسندگان، روزنامه‌نگاران، دانشجویان و اساتید و روشنفکران، کنش‌گران اجتماعی، فرهنگی و سیاسی، احزاب، تشکل‌ها و مسئولان و همه و همه به طرق مختلف دخیل بوده‌اند و با همراهی، همدلی و هم‌افزایی خود، مانع بروز و ظهور اختلاف و شکاف در بین اعضای شورا،  شورا و شهرداری و بین شورا و مردم بوده‌اند. تردیدی نیست که شان و منزلت شوراها خیلی بالا است و نباید کسی به خود اجازه وارد آمدن خدشه به این جایگاه را داده و یا با دخالت‌ها و شیطنت‌های احتمالی، مانع قوام آن در جامعه شود.

اختلاف ایجاد شده در بین اعضای شورای اسلامی شهر ابهر (که از آن بیشتر به یک سوء‌تفاهم سیاسی یاد می‌شود) و مسایل مبتلابه در بسیاری از شهرهای کشور، آنقدر زیاد است که بزرگان و شخصیت‌های مطرح جامعه باید برای رفع این موانع و مشکلات، احساس وظیفه کرده و با رغبت و علاقه در راستای حل و فصل آن‌ها ورود کنند.

از طرفی، باید در نظر داشته باشیم که یکی از امور پیچیده، سخت و طاقت‌فرسا، مدیریت شهری است و کسانی می‌توانند از عهده آن برآیند و در بهبود مدیریت شهری مـوثر باشند که تجربه و تخصص لازم را داشته باشند. چنانچه مجموعه اعضای شورای اسلامی شهر دارای تخصص‌های لازم از جمله مدیریت، شهرسازی، عمران، جغرافیای شهری، اقتصاد، جامعه‌شناسی و فرهنگی باشند، می‌توانند در توسعه و مدیریت شهری نقش ارزنده‌ای داشته باشند.

مدیریت شهری امری پیچیده و چند وجهی است، به همین خاطر داشتن تجارب و تخصص در موضوعات مختلف شهری و اجتماعی اجتناب‌ناپذیر است. اگر نگاه اعضای شورای شهر توسعه‌ای و همه جانبه‌نگر و مدیریتی باشد، حتی اگر در بعضی از رشته‌ها و تخصص‌ها کمبود داشته باشند، می‌توانند با استفاده از افراد توانمند و متخصص به‌ عنوان مشاور این خلاء را پرکنند.

زمانی که اعضای شورا دارای ویژگی‌های لازم باشند، قطعاً شهرداری را انتخاب می‌کنند که شرایط مورد نیاز برای اداره شهر را داشته باشد. اینجا است که علاوه بر آن تخصص‌های ذکر شده که شرط لازم است، تک‌تک اعضای شوراهای اسلامی شهر باید متصف به یک سری صفات و ویژگی‌های دیگری باشند. داشتن تقوای کاری و ترجیح منافع مردم بر منافع شخصی، وقت گذاشتن و به‌کارگیری تخصص و تجربه خود در بهبود امور شهری، داشتن روحیه همکاری، تعامل، تعاون و مشارکت و سعه‌صدر و بردباری و در عین حال داشتن روحیه جسارت، شهامت و قاطعیت در حفظ بیت‌المال و رعایت حقوق شهروندی از جمله خصوصیاتی است که می‌تواند در کارآمدی نقش شورا تاثیرگذار باشد. به قول شاعر به عمل کار برآید به سخندانی نیست. دانستن و عمل نکردن فرقی با ناآگاهی ندارد.

فردی که با شعارهای جذاب و تخصص جذاب‌تر نظر مردم را به‌ سوی خود جلب می‌کند و رای می‌آورد، باید به گفته‌ها و شعارهای خود عمل کند و آن تخصص را به‌کار گیرد و به رای و نظر اعضای شورا احترام بگذارد و دارای سعه‌صدر باشد و به هیچ وجه با منافع شهروندان معامله نکند و آنجا که پای حقوق شهروندی در میان است، قاطع، جسور و با شهامت باشد.

کسانی بودند که تخصصی نداشتند و نتوانستند به آن وظایف قانونی عمل کنند و بودند کسانی که تخصص و تجاربی داشتند اما به هر دلیل در عمل از آن استفاده بهینه نکرده و از ظرفیت‌های حقوقی و قانونی در راستای منافع شهروندان بهره نبردند و حال توصیه دلسوزانه این است که کسانی که دارای پایگاه اجتماعی و فرهنگی هستند، وارد عرصه شده و آبروی اجتماعی خویش را به‌ کار گیرند و با رفع کدورت و سوء‌تفاهم به وجود آمده، اعضای شورای اسلامی شهر ابهر را به همدلی و هم‌گرایی دعوت کنند.

نکته‌ای که نباید از آن غافل شد، این است که اعضای شورا باید با هم متحد شوند، نه اینکه دیگران را دعوت و یا مجبور به اتحاد با خود کنند.

اما آخرین سخن اینکه عقل سلیم حکم می‌کند که اختلافات در درون شورا حل و خروجی شورا، پمپاژ امید و همدلی در جامعه باشد.

منبع: ايسنا